نوگیاهی رسته دیدی اندرو

پس بگفتی نام و نفع خود بگو

ترک این فکر و پریشانی بگو

حال و یار و کار نیکوتر بجو

ور نمودی علت آن آرزو

خود رمیدی جان تو زان جست و جو

امر حق بشنو که گفتست انظروا

سوی این آثار رحمت آر رو

یار بد چون رست در تو مهر او

هین ازو بگریز و کم کن گفت وگو

هم‌چو آن ابلیس و ذریات او

با خدا در جنگ و اندر گفت و گو

جان او مجنون تنش شمشیر او

واستان شمشیر را زان زشت‌خو

مر خبث را گو که آن خوبیت کو

بر طبق آن ذوق و آن نغزی و بو

نصف قیمت ارزد آن دو چشم او

که دو چشمش راست مسند چشم تو

کای ز بحر و ابر افزون کف تو

در قضای حاجت حاجات‌جو

گر نروید خوشه از روضات هو

پس چه واسع باشد ارض الله بگو

از نبی بر خوان که دیو و قوم او

می‌برند از حال انسی خفیه بو

قطره‌ای بر ریز بر ما زان سبو

شمه‌ای زان گلستان با ما بگو

قد او و رنگ او و شکل او

یک به یک واگفت از گیسو و رو

آنک سرها بشکند او از علو

رحم حق و خلق ناید سوی او

باد هم گفت ای سیلمان کژ مرو

ور روی کژ از کژم خشمین مشو

گفت ای خوش‌نام غیر من بجو

ماجرای مشورت با او بگو

بر دهان تست این دم جام او

گوش می‌گوید که قسم گوش کو

در حضور مصطفای قندخو

چون ز حد برد آن عرب از گفت و گو

گر به صورت وا نماید عقل رو

تیره باشد روز پیش نور او