سیاوش ز گفت گروی زره

برو کرد پرچین رخان پرگره

ببند میان گروی زره

فرو برد چنگال و برزد گره

سپه دید با خود و تیغ و زره

سیاوش زده بر زره بر گره

چهارم چو جستی به خیره زره

که آن را ندانی گره تا گره

همی تافتی بر جهان یکسره

چو اردیبهشت آفتاب از بره

چو گردوی جنگی بر میسره

بیامد چو خور پیش برج بره

چو یاقوت شد روی برج بره

بخندید روی زمین یکسره

بکشتند اسپان و چندی بره

کشیدند بر بام دژ یکسره

یل اسفندیار و گوان یکسره

ز هر سو نهادند پیشش بره

به خوان بر نهادند چندی بره

به خوردن نهادند سر یکسره

نشست اندران پاک فربه بره

که تیر اندرو غرقه شد یکسره

پراگنده بر کوه و دشتش بره

بهشتی شده بوم او یکسره

نباید که آرند خوان بی‌بره

بره نیز پرورده باید سره

بیاراست سالار خوان از بره

همه خوردنیها که بد یکسره

شکر جست و بادام و مرغ و بره

که آرایش خوان کند یکسره

یکی پاره بریان ببرد از بره

همان پخته چیزی که بد یکسره

دگر گنج برگستوان و زره

چو گنجور ما برگشاید گره

فروهشت از ترگ رومی زره

زده بر زره بر فراوان گره

بیاسود گردن ز بند زره

ز جوشن گشادند گردان گره

بیاورد خفتان وخود و زره

بفرمود تا برگشاید گره