ای جهان دیده بودِ خویش از تو

هیچ بودی نبوده پیش از تو

در بدایت بدایت همه چیز

در نهایت نهایت همه چیز

ای برآرنده سپهر بلند

[...]

نقطه خط اولین پرگار

خاتم آخر آفرینش کار

نوبر باغ هفت چرخ کهن

درة‌التاج عقل و تاج سخن

کیست جز خواجه مؤید رای

[...]

چون نگنجید در جهان تاجش

تخت بر عرش بست معراجش

سر‌بلندی‌ش را ز پایه‌پست

جبرییل آمده براق به دست

گفت بر باد نِه پی خاکی

[...]

چون اشارت رسید پنهانی

از سرا پردهٔ سلیمانی

پر گرفتم چو مرغ بال‌گشای

تا کنم بر در سلیمان جای

در اشارت چنان نمود برید

[...]

ای دل از این خیال سازی چند

به خیالی خیال بازی چند

از سر این خیال درگذرم

دور به ز این خیال‌ها نظرم

آنچه مقصود شد در این پرگار

[...]

آنچه او هم نو‌ است و هم کهن است

سخن است و در این سخن، سخن است

زآفرینش نزاد مادرِ کُن

هیچ فرزند خوب‌تر ز سخُن

تا نگویی سخنور‌ان مُردند

[...]

ای پسر هان و هان تو‌را گفتم

که تو بیدار شو که من خفتم

چون گلِ باغ سرمد‌ی داری

مُهر نام محمد‌ی داری

چون محمد شدی ز مسعود‌ی

[...]

گوهر‌آما‌ی‌ِ گنج‌خانهٔ راز

گنج گوهر چنین گشاید باز

که‌آسمان را ترازو‌یی دو سرست

در یکی سنگ و در یکی گهر‌ست

از ترازو‌ی او جهان دو رنگ

[...]

رفت منذر به اتفاق پدر

بر چنین جستجوی بست کمر

جست جایی فراخ و ساز بلند

ایمن از گرمی و گداز و گزند

که‌آنچنان دز در آن دیار نبود

[...]

چون خَوَرْنَق به فرّ بهرامی

روضه‌ای شد بدان دلارامی

که‌آسمان قبلهٔ زمین خواندش

و‌آفرینش بهار چین خواندش

آمدند از خبر شنیدن او

[...]

چون سهیل جمال بهرامی

از ادیم یمن ستد خامی

روی منذر از آن نشاط و نعیم

یافت آنچ از سهیل یافت ادیم

گشت نعمان و منذر از هنر‌ش

[...]

روزی از روضهٔ بهشتی خویش

کرد بر می روانه کشتی خویش

باده‌ای چند خورد سردستی

سوی صحرا شد از سرمستی

به شکارافکنی گشاد کمند

[...]

شاه روزی رسیده بود ز دشت

در خَوَرنَق به خرمی می‌گشت

حجره‌ای خاص دید در بسته

خازن از جستجوی آن رسته

شه در آن حجره نانهاده قدم

[...]

چون ز بهرام گور با پدرش

باز گفتند منهیان خبرش

که به سرپنجه شیرگیر شده‌ست

شیرِ برنا و گرگ ِ پیر شده‌ست

شیر با او چو سگ بوَد به نبرد

[...]

بس کن ای جادو‌ی سخن پیوند

سخن رفته چند گویی چند‌؟

چون گل از کام خود بر‌آر نفس

کام تو عطر‌سای کام تو بس

آن‌چنان رفت عهد من ز نخست

[...]

اول نامه بوَد نام خدای

گمرهان را به فضل راهنما‌ی

کردگار بلندی و پستی

نیستی یافته بدو هستی

ز آدمی تا به جمله جانوران

[...]

چونکه خواننده خواند نامه تمام

جوش آتش برآمد از بهرام

باز خود را به صد توانایی

داد چون زیرکان شکیبایی

با چنان گرمی‌یی نکرد شتاب

[...]

بامدادان که صبح زرین تاج

کرسی از زر نهاد و تخت از عاج

کار‌دار‌ان و کار‌فرمایان

هم قوی‌دست و هم قوی‌رایان

از عرب تا عجم سوار شدند

[...]

طالع تخت و پادشاهی او

فرخ آمد ز نیک‌خواهی او

پیش از آن راصد ستاره‌شناس

از پی بخت بود داشته پاس

اسدی بود کرده طالع تخت

[...]

شاه روزی شکار کرد پسند

در بیابان پست و کوه بلند

اشقر گور سم به صحرا تاخت

شور می‌کرد و گور می‌انداخت

مشتری را ز قوس باشد جای

[...]