امروز سماعست و سماعست و سماع

نورست شعاعست و شعاعست و شعاع

این عشق مطاعست و مطاعست و مطاع

از عقل وداعست و وداعست و وداع

ور بگویی با یکی دو الوداع

کل سر جاوز الاثنین شاع

همچنین کشت و دم و دام و جماع

آن موالیدست حق را مستطاع

ز اجنحهٔ نور ثلاث او رباع

بر مراتب هر ملک را آن شعاع

چون گذشت آن نوش و جوش و آن سماع

روز گشت و جمله گفتند الوداع

طمع لوت و طمع آن ذوق و سماع

مانع آمد عقل او را ز اطلاع

چرخ را در زیر پا آر ای شجاع

بشنو از فوق فلک بانگ سماع

گوش را بندد طمع از استماع

چشم را بندد غرض از اطلاع

بر هر آن چیزی که افتد آن شعاع

تو بر آن هم عاشق آیی ای شجاع

آن فلان روزت خریدم آن متاع

کل سر جاوز الاثنین شاع

کی بود ماهیت ذوق جماع

مثل ماهیات حلوا ای مطاع

گفت ای یاران روان گشتم وداع

سوی آن صدری که میر است و مطاع

مطرب عشق این زند وقت سماع

بندگی بند و خداوندی صداع

نه به درگاه خدا آری صداع

که سیاهی را ببر وا ده شعاع

فضل مردان بر زنان ای بو شجاع

نیست بهر قوت و کسب و ضیاع

از سخن‌گویی مجویید ارتفاع

منتظر را به ز گفتن استماع

می چه باشد یا سماع و یا جماع

تا بجویی زو نشاط و انتفاع

گفت لیکن فاش گردد ازسماع

کل سر جاوز الاثنین شاع

گفت چون فرمود آن شاه مطاع

من کی بودم تا کنم زان امتناع‌؟

یافت بینی بوی و گوش از تو سماع

هر حسی را قسمتی آمد مشاع