چونک پرید از دهانش حمد حق

مرغ جنت ساختش رب الفلق

می‌پرد چون آفتاب اندر افق

با عروس صدق و صورت چون تتق

صد هزاران شاه مملوکش برق

صد هزاران بدر را داده به دق

تو همی‌گیری پناه ازمن به حق

من نگاریدهٔ پناهم در سبق

زانک زادوکم خبالا گفت حق

کز رفاق سست برگردان ورق

از شما پنهان کشد کینه محق

اندک اندک هم‌چو بیماری دق

مشرکان را زان نجس خواندست حق

کاندرون پشک زادند از سبق

تا بود خورشید تابان بر افق

هست در هر خانه نور او قنق

چون رسید اندر سبا این نور شرق

غلغلی افتاد در بلقیس و خلق

چون به مرغانت فرستادست حق

لحن هر مرغی بدادستت سبق

خلق ما بر صورت خود کرد حق

وصف ما از وصف او گیرد سبق

گوی شو می‌گرد بر پهلوی صدق

غلط غلطان در خم چوگان عشق

لیک افزون گشت اثر ز ایجاد خلق

در میان این دو افزونیست فرق

این ترازو بهر این بنهاد حق

تا رود انصاف ما را در سبق

در غریبی خوار و درویش و خلق

که ندانستی سپاس ما و حق

صیقل عقلت بدان دادست حق

که بدو روشن شود دل را ورق

ده خداوندی عاریت به حق

تا خداوندیت بخشد متفق

فهم کردم کانک دم زد از سبق

وز حدوث چرخ پیروزست و حق

کی گذارد موعظه بر مهر حق

کی بگرداند حدث حکم سبق

غره‌ای کن شیروار ای شیر حق

تا رود آن غره بر هفتم طبق