از این ره هردم آید کاروانی

در این تن هر نفس پوید روانی

در این گلشن بجوشد از دل سنگ

ز هر سو چشمه آب روانی

ز هر در بشنود بانک درائی

[...]

وقت تو است ای پسر که کار کنی

کار را سخت و استوار کنی

با تن چست و با قوای درست

روز و شب نغنوی و کار کنی

این گرانمایه وقت را زینهار

[...]

ای پسر گر کنی مرا پسری

بندگی کن بمردم هنری

بیهنر چون درخت خار آور

با هنر چون درخت باروری

بایدت کند و سوخت در آتش

[...]

نبود ره بیرون شدن امروز ز مشکوی

بگذار به روز دگر ای ترک تکاپوی

از روزن مشکوی نظر کن، که نبینی

جز برف چو بینی به سوی روزن مشکوی

از کوی نشاید شدن امروز به برزن

[...]

الهی به مستان جام شهود

به عقل‌آفرینان بزم وجود

به ساغرکشان شراب ازل

به میخوارگان می لم یزل

به آنانکه بی‌باده مست آمدند

[...]

دوش من مستانه خوابی دیده ام

در دل شب آفتابی دیده ام

عکس روی آفتاب چرخ را

دوش در جام شرابی دیده ام

زانکه میفرمود جور بی حساب

[...]

باد صبا نکهت جان میدهد

مژده ز اسرار نهان میدهد

از دم پیراست مگر این نسیم

کو نفس بخت جوان میدهد

نفحه عیسی است که در مرغ گل

[...]

ساقی بزم مجلس آرا شد

می گلگون ز خم بمینا شد

نرگس دوست میفروش آمد

لعل دلدار باده پیما شد

می که در شیشه بود پرده نشین

[...]

بستهٔ دام رنج و عنایم

خستهٔ درد فقر و فنایم

سفتهٔ دست کرب و بلایم

خشک شاخی، نه بر، نی نوایم

چیستم؟ کیستم؟ از کجایم؟

[...]

بالله که یکی از خود بخودآ

بگذر ز خودی بنگر بخدا

جز ما و توئی کی بوده دوئی

از قول الست تا حرف بلی

من جز توکیم من جز تو نیم

[...]

نهان در خاک کن ما و توئی را

یکی کن در همه عالم دوئی را

وجودت جز طلسم جادوئی نیست

ز هم بشکن طلسم جادوئی را

بهر سوئی که پوئی ره نجوئی

[...]

جوهر قدسی، نهفته رخ در آب و گل چرا

مرغ روحانی، بتیغ دیو و دد بسمل چرا

قلب مومن عرش رحمن است و منزلگاه حق

خیل شیطان را بناحق ره در این منزل چرا

محفل قدس و مقام انس و مرآت شهود

[...]

هرشب من و دل تا سحر در گوشهٔ ویرانه‌ها

داریم از دیوانگی با یکدگر افسانه‌ها

اندر شمار بیدلان در حقلهٔ بی‌حاصلان

نی در حساب عاقلان نی درخور فرزانه‌ها

از می زده سر جوش‌ها از پند بسته گوش‌ها

[...]

سالها بر کف گرفتم سبحه صد دانه را

تا ببندم زین فسون پای دل دیوانه را

سبحه صد دانه چون کار مرا آسان نکرد

کرد باید جستجو آن گوهر یکدانه را

سخت سست و ناتوان گشتم مگر نیرو دهد

[...]

محو آن روی پریواریم ما

در حقیقت نقش دیواریم ما

نیمه در غیبم و نیمی در شهود

نیمه مست و نیمه هشیاریم ما

نیمه از فرخار و نیم از کاشغر

[...]

بربسته دست جور فلک پای اگر مرا

از چوب خشک ساخته پای دگر مرا

دارم بسی سپاس از این درد پای خویش

کازاد کرده از همه گون درد سر مرا

مانند آسمانم کز جای خویشتن

[...]

ای عشق گرفتی سخت ناگاه دهان ما را

بردی بسرای دل از راه نهان ما را

بگذشت شبی ما را نامت بزبان ای عشق

زانشب همه دم سوزد چون شمع زبان ما را

مهمان توایم ای عشق ما را به از این میدار

[...]

کرد چرخ دورو، دو موی مرا

تا چه آید از این دو، روی مرا

روی و مویم ز چرخ دیگر شد

لیک دیگر نگشت خوی مرا

هر چه سالم فزون تر آمد، نیز

[...]

روز و شب در حسرت و اندوه تیماری چرا

وز غم و فکر ریاست سخت بیماری چرا

روز و شب در فکر گرد آوردن خیل مرید

همچنین دلخسته و رنجوری و زاری چرا

چون مسلمانی بمعنی عین بی آزاری است

[...]

دل دیوانه بدر شد سحر از خانه ما

شام شد باز و نیامد دل دیوانه ما

روزنی بود در این خانه که گاهی خورشید

تابشی داشت ز روزن بسوی خانه ما

روزن خانه فرو بسته شد از چشم حسود

[...]