کسی که بر لب لعل تو کامرانی یافت

چو خضر تا به ابد عمر جاودانی یافت

هر آنکه دید رخت جان آشکارا دید

هر آنکه یافت لبت آب زندگانی یافت

هر آنکه رسته دندان چون در تو گزید

[...]

سر آن ندارد این دل که ز عشق سر ندارد

سر عشق می نگیرد به خودم نمی گذارد

چو تنوره ئیست ز آتش تن من ز گرمی دل

خنک آن تنی ست باری که دلی چنین ندارد

اگر از سر هوائی نفسی زنم به شادی

[...]

یارب این واقعه کی بر دل من کرد گذر

که بزودی کند آن سنگدل آهنگ سفر

هرگز این قصه که خواندی و که کردی در گوش

هرگز این حال که گفتی و که کردی باور

ای فراموش شده بر دل تو عهد کهن

[...]

نه جان در کار عشقت کردم آخر

نه مهرت را به جان پروردم آخر

جهانی غم به امید تو خوردم

نگوئی کی ز تو برخوردم آخر

گرفتم نیستم در خورد وصلت

[...]

چه میل است این که من سوی تو دارم

چه عشق است این که بر روی تو دارم

نماز ار نیست جایز بر دو محراب

چرا من رو در ابروی تو دارم

من از عشقت کشیدم داغ برران

[...]

چند بنیاد جگرخواری نهی

چند داغم بر دل از خواری نهی

بار هجران بر دلم خود بود و غم

بر سرش تا کی به سرباری نهی

خط زنگار تو عمرم برد و تو

[...]

ای که به روی چون سمن رشک بهار و سوسنی

زان قد همچو نارون سرو روان گلشنی

بر سر ارغوان و گل حسن تو خاک تیره کرد

تا تو به خوبی و صفا همبر آب روشنی

بی رخ و نخل دلکشت در دل و دیدهٔ من است

[...]

چنان لشکرکشی سلطان ندارد

چنان حوراوشی رضوان ندارد

بدان چستی و چالاکی سواری

به چین و کاشغر خاقان ندارد

فلک دارد مهی چون روی او لیک

[...]

چه شد امسال یارب ای مخدوم

که من رنج دیده مظلوم

بعد ده سال حق بر این دولت

گشتم از هر مراد دل محروم

کار من بنده خدمت است و دعا

[...]

به خدائی که آشنائی داد

وحی او با دل پیامبران

به رسولی که روشنائی داد

نور عقلش به چشم راهبران

کز دل پاک و سینه صافی

[...]

ای زاحسانت آز آواره

وی زانعامت آرزو زاده

بانگ یوزت به ببر بیم دهد

پاست از بیخ برکند باره

سرو سرور سوار سروآسا

[...]

زهی شهریاری که خورشید چرخ

بود پیش رای تو چون شب پره

قضا در مهمات ملک جهان

ز رای تو خواهد همی مشوره

هر آن قلب کاندر تو آورد روی

[...]

خدایگانا با آب معجزات بنانت

بشست گیتی جادو کتاب نیرنجی

به دست حکم تو در روز و شب چو مهره نرد

دو لشکرند یکی رومی دگر زنجی

به یک دو دست که با تو نماند توبت کرد

[...]

ز لفظ خواجه دنیی نصیر ملت و دین

که باد صد یک عمرش نهایت پیری

شنیده‌ام ز دو پیر و جوان که کرد انشاء

دو نظم خوب به شکر و شکایت پیری

یکی ز گفته پیری که بد همه سخنش

[...]

به امر نافذ مخدوم صاحب دیوان

بهاء دولت و دین خواجه مبارک پی

کمینه چاکر فرمان پذیر حق دارش

به دست خویش که فرمان پذیرش آمدنی

کدام چاکر داعیش مجد پارسی آن

[...]