توبه کردم از می و معشوق سرمستم دگر

توبه یی هرگز نکردم من که نشکستم دگر

ذره خاکم ولی تا جذبه مهرم رسید

آنچنان برخاستم بیخود که ننشستم دگر

دادم از دست آن دو زلف و رشته جانم گسست

[...]

پایه معراج جان خواهی ز دنیا درگذر

پای در هفتم فلک نه و زمسیحا درگذر

دوش در مجلس چه خوش میگفت با پروانه شمع

گر سر مردن نداری از سر ما درگذر

تا نبرد غیرت یوسف ترا انگشت عیب

[...]

سوز دلم باتو گفت حرف نهانی دگر

بلبل و گل را بود گوش و زبانی دگر

زنده چو گردم به حشر گر بکشی دیگرم

سهل بود گر شود صرف تو جانی دگر

زندگی جاودان نیست یقین ور بود

[...]

سنبل بگشا بر گل و سروت به خرام آر

مرغ دل ما را ز عدم باز بدام آر

تا کی بمراد دل خود صبح کنی شام

صبحی بمراد دل ما نیز بشام آر

لب بر لب جامی و مرا جان بلب از غم

[...]

یا مکن قول بتان گوش و بما خرده مگیر

یا زما هم سخنی بشنو و عذری بپذیر

به گرفتاری عاشق نتوان طعنه زدن

چکند گر پی قاتل نرود صید اسیر

ایکه خون از دم تیغ تو چکد حاضر باش

[...]

بازآمدی که شمع دل افروزیم دگر

کشتی و زنده کردی و می سوزیم دگر

چرخم بروز هجر تو صد جام زهر داد

یارب مباد روزی ازین روزیم دگر

روزم چو روشن از رخت ای آفتاب

[...]

ای بچشم جان من حسن تو شورانگیزتر

آفتابت در دل پر آتش ما تیزتر

شد بهار عمرم از پیری خزان در عشق تو

همچنان بینم پر از شاخ گل نو خیزتر

عالمی کشتی و خواهی زارتر کشتن مرا

[...]

از بهر قتل عاشق دلخسته چشم یار

تیغی کشیده از مژه همچون زبان مار

پاس دل است مایه هر دولتی که هست

هان ای پسر گر اهل دلی دل نگاهدار

ساقی بجرعه یی بنشان گرد هستی ام

[...]

هزار شکر که عالم بکام ماست دگر

می مراد حریفان بجام ماست دگر

مه امید چو نوشد بر آسمان مراد

فلک چو حلقه بگوشان غلام ماست دگر

شهان بسایه دیوار ما پناه آرند

[...]

بیا ای باد و چون مور ضعیفم سوی جانان بر

سلیمان گر نمی آری مرا سوی سلیمان بر

کجایی ای خضر کز لطف دست تشنگان گیری

مرا چون ماهی لب تشنه سوی آب حیوان بر

چو بلبل در قفس بی او دلم تا کی طپد در تن

[...]

مهرم چو میکشد مکش از شیوه های جور

آنرا که تاب لطف نباشد چه جای جور

صاحب هوس گدایی لطف از تو میکند

صاحب نظر ز شوق تو باشد گدای جور

کافر دلم نگشت مسلمان به شصت سال

[...]

ای ز خورشید رخت هر ساعتم سوزی دگر

مهر تو سوزنده تر هر روز از روزی دگر

بس نبودت خوی بدجانان که بهر سوز من

می نشینی هر دم از نو با بدآموزی دگر

دل که در دست تو دادم به که نستانم ز تو

[...]

ای همچو گل شکفته و از گل شکفته تر

تا کی نهفته باشی و از من نهفته تر

بیدارتر ز دولت حسن تو چشم من

وز بخت من دو نرگس مست تو خفته تر

چندانکه سعی بیش کنم هست پیش تو

[...]

فصل گل نوروز شد دارد جهان حالی دگر

می خور وفاداری مجو از عمر تا سالی دگر

ای مست ناز از کف منه جام شراب لاله گون

کاین عارض گلرنگ تو دارد ز می حالی دگر

گر حرف نومیدی رسد فال مرا صدره زنو

[...]

بسنگی دوستان را یاد میدار

بگو دشمن چو سگ فریاد میدار

گرفتار تو ای گل صد هزارند

تو خود را همچو سرو آزاد میدار

به خسرو گوی ای شیرین خدا را

[...]

کاکل شکست و شد گره کار بسته تر

کار دل شکسته ما شد شکسته تر

ابرو گشاده بود و مرا کار بسته بود

بر زد گره بر ابرو و شد کار بسته تر

اکنون طمع به خسته غم نیست کز دلش

[...]

پیش خورشید رخش کی ماه گردد جلوه گر

چشم کج بین آفتابی را دو می بیند مگر

گرچه میدانم نیایی سوی من شب تا به روز

چشم بر راه تو دارم گوش بر آواز در

هرگزم جامی ندادی تا زچشمم خون نریخت

[...]

معلم، آن گل نو را به خار و خس مگذار

چو با منش نگذاری به هیچکس مگذار

رخی که از دم گرمم چو شمع روشن گشت

به آه سرد رقیبان بوالهوس مگذار

نسیم گلشن او عطر هر دماغ مکن

[...]

ای بی تو روزم از شب غم جانگدازتر

شب از هزار روز قیامت دراز تر

شمشاد و سرو اگرچه سرافراز عالمند

نخل قد تو از همه شد سرفراز تر

بیچاره کرد عشق توام گرچه پیش ازین

[...]

در دل آمد یار و گشت از دیده غمدیده دور

بیش از آن نزدیک شد در دل که گشت از دیده دور

من به بویی زنده ام جانی ندارم دور ازو

مدتی دیرست کز من جان من گردیده دور

گر کشد آن مه مرا دستش مگیر ای همنفس

[...]