زمن بخواهد حاجی سلام پرسش خویش

دعا و خدمت هریک همی کنم تکرار

توقعست مرا کز مجددات امور

خبر دهند بهر وقت از مجار ومسار

وگرمهمی یا خئمتی است فرماید

[...]

چیست آن آتش با گونه آب

سربسر پر در و لولوی خوشاب

گوهرش ریخته بر صفحه سر

همچو بر روی زمرد سیماب

از نمایش گهر و رنگش راست

[...]

هست سوگندم بنام آنکه هست

پیش علمش ذره همچون آفتاب

وانکه بی الهام ارشادش خرد

باز نشناسد خطا را از صواب

کز فراق حضرتت من بنده را

[...]

بر چو من بنده گر قیامی کرد

آنکه مطلق جهان مستوفاست

من بدین مکرمت بزرگ شدم

وز بلندی قدر او بنکاست

نکته دیگرست اینجا خرد

[...]

خداوندا کمینه چاکر تو

کت اندر بندگی یکروی و یکتاست

ز خدمت یکدو روز اردورماندست

مگو سرگشته نا پای برجاست

بخاک پای تو کان نیست تقصیر

[...]

پاره‌می بخواستم ز نجیب

زان می ناب کز زبیب برند

روز دیگر غلامَکش آورد

پاره‌می که از نجیب برند

شیشه خرد بود و آبی زرد

[...]

کسی کودل درین محنت سرابست

تو چونان دان که او رائی ندارد

ترا زین خاکدان گردی نخیزد؟

که او در غدر همتائی ندارد

مکن تکیه برین گل مهره کو نیز

[...]

ای ز خورشید رای روشن تو

جوهر عقل کرده استمداد

وی ز نوک سیاه خامه تو

برده جان عطارد استعداد

خط تو و استقامت الفش

[...]

اسراف مکن ببذل مالت

کز سیم و زرت نمیگزیرد

نی بیزرت ایچ حکم باشد

نی بی درمت کسی پذیرد

هر کونه بقدر خود کند خرج

[...]

بدانخدای که بی گرد موکب امرش

غبار صبح برین سبز طاق ننشیند

همای سلطنت او چو بال بگشاید

بر آشیانه این نه رواق ننشیند

سوی معارج عرشش سفر نداند عقل

[...]

شاعری را اگر دهی دشنام

بر تو آنرا وظیفه پندارد

ور قفائی خورد ز تو بمثل

سر سال آن قفا طمع دارد

بر امید وظایف مردم

[...]

خسروا زاصطبل تو کو معمور باد

وارث اعمار اسبان شیخ ابوعامر رسید

مرکب میمون آدم دام توفیقه که هست

یادگار نوح پیغمبر که در کشتی کشید

گفت با اسب قدیم آخر که تو باری بگو

[...]

دعاگو اسکبی دارد که هر روز

ز عشق کاه تا شب میخروشد

غزل میخوانم و در وی نگیرد

دو بیتی نیز کمتر می نیوشد

توقع دارد از انعام مخدوم

[...]

مرد باید که راستگو باشد

ور ببارد بلا بر او چوتگرگ

نام مردی بر او دروغ بود

کش نباشد براست گفتن برگ

راستی را تو اعتدالی دان

[...]

من بنده و اسب هر دو امروز

بر درگه تو دو خواجه تاشیم

در گرسنگی بصبر کردن

ما هر دو درین دیار فاشیم

قدری جو اگر دهی باسبم

[...]

خشمت آمد که من ترا گفتم

که ترا عاشقم خطا گفتم

شاید ارخون شود دلم تامن

با تو ناگفتنی چرا گفتم

من ز دست زبان برنج درم

[...]

گفتند دی مرا که بر خواجه میروی

گفتم چو راه یابم آنجا بسر روم

لیکن چو در ببندد و ندهد جواب کس

من ساعتی بباشم و جای دگر روم

در بسته دارداوی و من از چند کوچکم

[...]

یک کارد بخواستم ز تو روزی

گفتی بدهم تو آن بمن وا کن

بعد از سه چهار ماه دی گفتی

آن نیست برو سر سخن واکن

گر هجو کنی همی قلم گیرم

[...]

هر چه موی سپید بینی تو

دست در دامن بهانه زنی

برکنی گوئی این ز سودا بود

من ندانم که را همی شکنی

پنبه زاری شد آن بناگوشت

[...]

آن رخ نگر کزومه گردون سپر شکست

وان خط نگر که بر ورق عمر در شکست

سوگند خورده بود که عهد تو نشکنم

این بار خود بر غم دلم بیشتر شکست

کارم چو زلف خود همه در یکدگر فکند

[...]