|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از کسی میخواهد که یک کارد به او بدهد، اما فرد مقابل به نحوی طفره میرود و از او میخواهد که به جای درخواست کارد، موضوع دیگری را مطرح کند. بعد از گذشت مدتی، شاعر به کارد اشاره میکند و فرد میگوید که دیگر آن را ندارد و از او میخواهد که به جای سراغ کارد، با کلمات خود بازی کند. در نهایت، شاعر به این نتیجه میرسد که اگر کسی بدخواهی کند یا به او توهین کند، باید با کلماتش جواب بدهد و مسأله را واضحتر بیان کند.
هوش مصنوعی: روزهایی از تو خواستم که یک کارد به من بدهی، اما تو گفتی آن کارد را به من ندهی.
هوش مصنوعی: پس از گذشت چند ماه، گفتی که آن مشکل وجود ندارد، حالا برو و شروع کن به صحبت کردن.
هوش مصنوعی: اگر به من بیاحترامی کنی، قلم را در دست میگیرم و اگر هم گناهی مرتکب شوی، دهن خود را باز کن و پاسخگو باش.
هوش مصنوعی: تو با نیت بد، به من هجومی میکنی، اما جایگاه زن را آسان گرفتهای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.