حاکم عقل را در این بنیاد

کارها محکم است و دلها شاد

اندرین خاکدان ز آتش و باد

ز آب روی تو برد خاک نژاد

از پی مصلحت درین بنیاد

کاوّلش آتش است و آخر باد

مخر آن عشوه کاندرین بنیاد

عشوه تن پر کند ولیک از باد

در جهان خراب بی‌فریاد

کس گرفتار بادِ عشوه مباد

خال بر رویمست مادرزاد

آتش عشق تو شرر بنهاد

گفت چون نطق پر شکر بگشاد

کُله خواجگی ز سر بنهاد

او امیریست کاندرین بنیاد

از پی عزّ شرع و دادن داد

چون برون شد ز بند کَون و فساد

پس بیابد ز اعتدال مراد

کانکه از عقل عامه دور افتاد

آب عمرش بداد خاک به باد

سرنگون خیزد از سرای معاد

هرکه روی از خرد نهد به جماد

غذی جان تن ز جنبش باد

غذی جان دین ز دانش و داد

کرد چون اهل بیت خود را یاد

دل سلمان به لفظ منّا شاد

آخرالامر تن به حکم نهاد

ایزدش از کرم دری بگشاد

یک دو بارش چو گفت سایل راد

مالدار این چنین جوابش داد

زاغ دلتنگ و بلبلک دل شاد

کودکی رفت و دامکی بنهاد

در زمان هر دو دست خود بگشاد

گفت در دست نیستم جز باد

آن شنیدی که با سکندر راد

گفت در پیش مردمان استاد

چکنم جفت و زاده و بنیاد

مونس من نجاالمخفون باد

تا بگوید ز عاد و عاد نژاد

که به بادش چگونه کردم باد