... دردا که امید دسترس نیست مرا

بر کنگره ی تو بال سیمرغ شکست

افسوس که پرواز مگس نیست مرا

... به بومش چنان تاخت شاهین بیم

که سیمرغ قدرش غلیواج شد

چنان باز ادبارش بر باشه راند ...

... ز سر بلندی ندیده قافش

صدای سیمرغ نوای عنقا

مهین مطاف شه خراسان ...

... هم در حرم او را مکان هم از ارم او را گیا

سیمرغش اندرگاه تک گوینده النصرلک

پشتش به از روی ملک پشمش به از پر هما ...

... این بال حواصل بود آن پر پرستو

اقبال به تو رام چو سیمرغ به دستان

بخت تو به هر گام چو شهباز به تیهو

... بخت با اوست مساعد که بیارش بکشاند

تو بهر پر که گشایی دم سیمرغ ببندی

شاهبازی و که شاهت ز پی صید پراند ...

... گردد او ناظر از چشمش بر رویش

وادیی کانجا سیمرغ پر اندازد

در خور از عصفور نبود که بپر نازد ...

... گشتم عیان که عرش بد آن سطح را مماس

عنقای عقل مدرک و سیمرغ و هم ناس

در اولین دریچه آن درگه از هراس ...

بسیج می کن ای فرخنده اوصاف

بشارت ده که سیمرغ آمد از قاف

غباری کز زمین در راه او خاست ...

... داور ابردست دریادل

السلطان بن السلطان ناصر الدین شاه غازیادام الله ملکه را زبده خواتین کرام و حضرت مستطاب ارفع اشرف اسعد امجد والا المسعود حضرت ظل السلطان دامت شو کته را فرخنده مام ست بانویی که در مرتبه عصمت تالی مریم عمرانی و درجه زهد و تقوی را رابعه ثانی ست همواره در تشویق عارفان سخن سنج و ترغیب به صله و دندان رنج مردانه رغبتی و شاهانه همتی دارد ارجو که بیمن این نسبت بلند و شرافت ارجمند صیت این سیمرغ گوشه نشین شهره قاف تا قاف شود و ذکر این گنج خلوت گزین بیرون از حد اوصاف لهذا امتثال را همت گماشته نامه گرفته خامه برداشته بسی برنیامد که متفرقات چندین ساله را مرتبا در یک رساله جمع آورده به مثنوی گنجینة الاسرارش موسوم کردیم امید از کرم بزرگان آنکه چشم از معایب پریشان گوییش پوشند و در ابراز و اظهار قبایح آن نکوشند و من الله التوفیق و علیه التکلان

... خاک را تشریف سلطانی دهد

خوش نباشد وصف سیمرغ از مگس

ای تو کمتر از مگس این حرف بس ...

... ندارد خوفی از محشر نباشد بیمش از فردا

مرا در قاف مدحت کی زند سیمرغ فکرت پر

چسان مسکین مگس طیران کند بر عرصه عنقا ...

... نخوانده درسی از اوراق دهر بازیگر

به قاف غم چه نشینی هماره چون سیمرغ

به نار غصه چه خسبی همی چو سامندر ...

... در جلوه گاه عشق ز فرط فروتنی

سیمرغ آشیانه کند در پر مگس

آنجا که موج خیزد شود بحر ژرف عشق ...

... خورشید کی به ذره حسن تو می رسد

کی پر زند به عرصه سیمرغ ماکیان

آن زلف حلقه حلقه به رخساره ات نقاب ...

... وجود پخته ما را بسوز و اخگر کن

به قاف غم چه نشینم هماره چون سیمرغ

دمی بر آتش آن رخ مرا سمندر کن ...

... آگه بود خدای ز حسن خصال تو

سیمرغ وهم گر بپرد صد هزار سال

کی می رسد به پایه قصر جلال تو ...

... در پیش صلابت تو شاها

سیمرغ بود حقیر چون بق

ز اعجاز تو معجزی حقیر است ...

... ز الله اکبری که زنی درگه مصاف

گر برق ذوالفقار تو سیمرغ بنگرد

بال و پرش تمام بسوزد به پشت قاف ...

... این بسمل فتاده آواره ز آشیان

سیمرغ پرشکسته ز پیکان حسین توست

این تشنه لب شهید که از تشنگی به خاک ...