برو ای غم خبری از دل آواره بیار

آن چه در این سفر اندوخته یکباره بیار

من ز داروی اجل چاره دل یافته ام ...

... رمید صبح طرب دل منه به یک دم عیش

رسید بخت سفر کرده فرش خواب انداز

گرت هواست که با عشق هم پیاله شوی ...

از سفر می آیی و تاراج عزت کرده ای

کاروان حسن یوسف نیز غارت کرده ای ...

صحرای هوس خار تمنا خیز است

زین ره به سفر مرو که غوغا خیز است

این بادیه کفر تو سودا کردی ...

... تا نگهت گل مایه صد درد سرآید

هر گه که بعزم سفر از شوق تو عرفی

آید بوداع وی و با چشم تر آید ...

... داده پیوند تار و پود کفن

تا ارادی بود جفای سفر

تا طبیعی بود هوای وطن

وطنم آستان جاه تو باد

تا نکرده است جان سفر ز بدن

خاطرش بحر فیض را معبر ...

... سایه جاهش چو بمیزان فتاد

در سفر تحت ثری رو نهاد

نیش ستم در دل عقرب شکست ...

... ز صد علامتم اقبال در مظان انداخت

فلک که در سفر ازرخش او جدا نشدی

همان بگردش معهود اوعنان انداخت ...

یادم چو از آن عزم سفر می آید

بر من همه خوشدلی بسر می آید ...

... این کار مرا فتاده کز جور جهان

نه رای اقامت است و نه رای سفر

... تا چند ازین قفس به آن یک رفتن

یکباره سفر به عالم بالا کن

ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه

بیهوده منه در این سفر پای به راه

هشیار به راه عشق شلتاق مکن ...

غلیون خارهکن گوهر به مثل شکر

شه دل ره به تو دمه من شومه سفر

گهر گله دیم نکن خیال دیگر ...

... بو اتا پیغوم دارمه اون دل کهویی

دل میل سفر کنه مه جان ره کویی

دس گل چین میل کنه شه یار رویی ...

... نفس را جلوه آه جگر بخش

نظر را سوی خود راه سفر بخش

بجز عشق ار همه وحی است و اعجاز ...

... که بیخود گشت و باز آمد به هوشش

سخن از لب سفر ناکرده تا گوش

جوابش چاره جویی بود و خاموش ...

... ما ناله فروشان جرس محمل دردیم

جز ناله کسی نیست رفیق سفر ما

ما مرغ بهشتیم و ز پرواز نیفتیم ...

... بس طرفه شبی بود و قیامت سحری داشت

شد جزم به عزم سفر عشق فصیحی

هر چند که در هر قدم آن ره خطری داشت

... ما نهان از نفس این زمزمه با نی کردیم

در زه خود سفر دور تو تا آینه است

تو چه دانی که چه سان بادیه ها طی کردیم ...

... هر درد را به حسرت دردی دوا کنیم

داغیم و کار ما سفر ملک سینه هاست

تا خویش را به چاک غمی آشنا کنیم ...