... برخیز و سمند کن سبک پوی

از چهره سکه موج خون شوی

چون خطبه ز تو ندارد القاب ...

... برنامه عشق و حسن عنوانست

گه موجه کوثرش نویسی

گه چشمه شکرش نویسی

کوثر ز کجا و موج ناموس

کش باد فکنده بر جبین بوس ...

... نور تراوش کندش از لباس

داغ طلب در جگرش موج زد

شهد سفر در ثمرش موج زد

شوق شدش قبله نمای مراد ...

... گیرم که درون سینه داری

صد دوزخ موج زن حصاری

مگشای در حصار خود را ...

هرگز چشمم به روی او وانشود

کز موج نگاه دیده دریا نشود

همچون مژه زیاده در دیده خلد ...

... تمکین تو بحریست که از صد صرصر

یک طره موج او پریشان نشود

دیده شب فال مراد از موج اشک ما گرفت

کشتی بی ناخدا کام از دل دریا گرفت

کو جنون تا هر نفس در دل سراغی گم شود

سینه همچون موج در گرداب داغی گم شود

... تا در آب افتاده عکس عارضت

می نیاسوده است موج از اضطراب

بر بیاض دیده از خون جگر ...

... بر روی آب رخصت سجاده گستری

اول نداشت موج ز مژگان من گرفت

معشوق خردسال بود سازگارتر ...

... دود آه کیست کان زلف پریشان را گرفت

موج ابروی ترا تا دیده از جا رفته است

دیده من گرچه صد ره راه طوفان را گرفت ...

... محنت چو گشت عادت جور فلک چه باشد

چون تن به بند دادی زنجیر موج آب است

تو پادشاه حسنی مشمار بوسه بر ما ...

... از خضر مکش منت بیجا به ره عشق

کز بحر ره قافله موج به در نیست

زان غمزه به دل می رسدم از ره دیده ...

... تشنه زاب جوی بیش از سیل کام دل گرفت

موج می تیغ است بر وی جلوه گل آتش است

هر کجا طبع بلند از دهر بی حاصل گرفت ...

... گرد اگر برخاست از جا رخصت از محمل گرفت

رفت عمرم در سفر چون موج و نتوانم کلیم

گوشه امنی درین دریای بی حاصل گرفت

ما را طپیدن از غم دنیا شعار نیست

صد شکر کآب طینت ما موج دار نیست

بی جذبه جنون نرسد کس به هیچ جا ...

... ز بس که منفعل از درد بی دوای من است

ز بس که موج غمم در میان گرفته کلیم

ز من کناره کند هر که آشنای من است

... آمد طبیب مرگ تلاش دوا بسست

ایدل ز موج اشک سیاهی مبر ز چشم

صیقل مزن که آینه ام بی جلا بسست ...

سرخوش از می چو نیم موج هوا شمشیر است

ابر تر را چکنم قطره باران تیر است ...

... باده در طبع من آبست که در شمشیر است

موج سان بر سر هر قطره می می لرزم

چه توان کرد مس طبع مرا اکسیر است ...

پیش چشم مژگانی کز سرشک شادابست

سیل آب شمشیرست موج تیغ بی آبست

بخت بد نشد بیدار ساده لوح پندارد ...

... عاشق چسان تواند خود را بگلرخان بست

آب و گل وجودم از رعشه موج دارست

بی می نمی تواند مغزم در استخوان بست

هر بستگی که باشد موج می اش کلیدست

پیرمغان گشاید هر در که آسمان بست ...

... درین چمن نرود عهد خوشدلی بشتاب

ز موج سبزه بپای نشاط زنجیرست

نقیض گیری افلاک را چه می دانی ...