... که این زمام نه در دست اختیار من است

چو لاله غرق به خونم چو گل گریبان چاک

زهی شکفته که امسال نوبهار من است ...

بهار غالیه در دامن صبا سوده ست

به بوستان ز گل و لاله توده بر توده ست

ز ششرم بخشش ابر آفتاب رخ بنهفت ...

... درو ز قطره نگر تا چه در غلطان است

زخاره بودی دامان کوه از لاله

کنون ز اطلس لعلش نگر که دامان است ...

... خلق را یاد می دهد ز شراب

آنکه از لاله کوه کاسه گر است

لاله از می پیاله می گیرد

آنکه پیمانه پر شود دگر است ...

... آن همان آفتاب روشن ماست

لاله ها می دمد ز خون دو چشم

گرد من آن بهار و گلشن ماست ...

... خاک آن آستان نمودار است

لاله زار و سرشک خسرو بین

از بهار و خزان نمودار است

... به کوی دوست گل از خون عاشقان بشکفت

بتان بترس قدم می نهند بر لاله

که همچو شعله آتش به بوستان بشکفت ...

دو زلف تو که سر اندر زمین رسانیده ست

به لاله بوی گل و یاسمین رسانیده ست

دهان تست چنان تنگ یا کسی بر موم ...

... نگار من که دی گیسوکشان رفته ست در بستان

کنار لاله را اینک به مشک آگنده می آید

مبارک روی جانان دید خواهم عاقبت روزی ...

... دمی در عشق تو نبود که چون جیحون نمی سازد

مباش از لاله خونین کم ای عشاق خون افشان

نگردد سرخ تا او از جگرها خون نمی سازد ...

... آن غم همه شادی شد و آن کار برآمد

بر لاله گلبرگ دماغم رسد امروز

کز زلف توام بوی نسیم سحر آمد ...

شکر پیش لبت شیرین نگویند

رخت را لاله و نسرین نگویند

ز دیده می کنم شکر خیالت ...

سخن پیش رخش زیبا مگویید

حدیث لاله خود آنجا مگویید

همی گویند کان یکتا چه نیکوست ...

... کو نقش نگار ما ندارد

لاله ز چه سرخ گشت گر شرم

از لاله عذار ما ندارد

خون بار چو خسرو از کنارت ...

... بل کز مدد سرشک خونین

بر صفحه دیده لاله روید

هر صبح طلایه دار آدم ...

... یارب از هجر که در پوشید نیلوفر کبود

لاله از درد که داغی بر دل غمناک زد

با همه چشمی که نرگس باز دارد در چمن ...

... پیر گشته است و دلش سوی جوانی می کشد

لاله و نرگس قدح بر کف ز جا برخاستند

یکدگر هر یک شراب ارغوانی می کشد ...

... روز بازار چمن را به بهایی نستاند

لاله از خاک تو گر چه درمی وام کشید

صبح روی تو بدینسان که برآمد امروز ...

نه به بالای خوشت سرو خرامان روید

نه به سیمای رخت لاله نعمان روید

نه به ذوق لب لعل تو توان یافت شکر ...

... گر تو خود بگذری ای سرو سمن بوی به باغ

زیر خاک قدمت لاله و ریحان روید

ز غم نرگس سیراب توام جسم ضعیف ...

... ترک رعنای مرا باز به من بنمایید

لاله می رویدم از خون جگر بر رخسار

سرو بالای مرا باز به من بنمایید ...