دو زلف تو که سر اندر زمین رسانیده‌ست
به لاله بوی گل و یاسمین رسانیده‌ست
دهان تست چنان تنگ یا کسی بر موم
نشان حلقه انگشترین رسانیده‌ست
رواست در حق شهد او هزار نیش زند
بران مگس که لبت زانگبین رسانیده‌ست
خوش است خنده پروین، اگرچه دندان را
ز رشک خنده پروین برین رسانیده‌ست
هزار نقش به یک تخته‌ای‌ست نوک قلم
که تخت تو بر نقاش چین رسانیده‌ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوقه‌اش اشاره می‌کند. زلف‌های او که به زمین افتاده، بوی گل و یاسمین را به یاد می‌آورد. دهان او به قدری جذاب است که انگار حلقه‌ای از طلا را به یاد می‌آورد. شاعر به طعنه می‌گوید که شهد لبان او هزارها مگس را به خود جذب می‌کند. خنده او زیباست و حتی دندان‌هایش هم به زیبایی او می‌افزاید. در نهایت، شاعر می‌گوید که هر نقش و طراحی که بر روی تخته‌ای کشیده شود، یادآور زیبایی‌های معشوقه‌اش است.
هوش مصنوعی: دو زلف تو که به زمین افتاده‌اند، بوی گل و یاسمین را به یاد می‌آورند.
هوش مصنوعی: دهان تو به قدری تنگ است که گویی کسی حلقه‌ی انگشتری را بر موم گذاشته است.
هوش مصنوعی: به جاست که هزار بار مگس از شهد او نیش بزند، چون لب تو به شیرینی آن شهد رسیده است.
هوش مصنوعی: خنده پروین زیبا و دلنشین است، هرچند که این خنده باعث حسادت دندان‌ها شده است.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که با وجود اینکه نقاشی‌های زیادی وجود دارد، همگی بر روی یک تخته و با یک قلم کشیده شده‌اند. این نشان‌دهنده‌ی وحدت و تنوع در هنر و خلاقیت است، جایی که تمامی آثار به یک منبع و خالق بازمی‌گردند. در واقع، هر اثر هنری نمایانگر یک پیام و احساس خاص است که به شکلی منحصر به فرد به نمایش گذاشته شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.