... حلقه ها در حلق من از حلقه های موی تست

پای مقصودم به هر راهی که پوید راه عشق

روی امیدم به هر سویی که باشد سوی تست ...

... مطلع صبح سعادت طلعت نیکوی تست

تا زدی راه فروغی بر همه معلوم شد

کافت اهل محبت غمزه جادوی تست

... با صدهزار جام نیارد کسی به دست

یک جسم ناتوان ز سر راه او نخاست

یک صید نیم جان ز کمین گاه او نجست ...

... که زیر هر قدمش جان نازنینی هست

نشسته ام به سر راه ناوک اندازی

بدین امید که پیکان دل نشینی هست ...

... مرهم از خنده لعل نمکین خوش تر نیست

تا بناگوش تو زد راه دل محزون را

هیچ در گوشم از آواز حزین خوش تر نیست ...

بر سر راه تو افتاده سری نیست که نیست

خون عشاق تو در ره گذری نیست که نیست ...

... اندر سفر عشق مرا هم سفری نیست

در راه خطرناک طلب گم شدم آخر

زیرا که درین ورطه مرا راهبری نیست

تا آن صنم آمد به در از پرده فلک گفت ...

... گر به حسرت ندهم جان گرامی چه کنم

کز سر راه تو حسرت نگران باید رفت

خط سبز از رخ زیبای تو سر زد افسوس ...

... دامن مقصود خود هم پیر و هم برنا گرفت

من غلام همت آنم که در راه علی

قطره داد امروز و فردا در عوض دریا گرفت ...

... یا به حاجت در برش دست طلب خواهم گشاد

یا به حجت از درش راه سفر خواهم گرفت

یا لبانش را ز لب هم چون شکر خواهم مکید ...

... در کوی وفا چاره به جز دادن جان نیست

یعنی که مجو در طلبش راه سلامت

تیری ز کمانخانه ابروش نخوردم ...

... نتوان به هم آمیزش پیدا و نهان داد

در راه طلب جان عزیزم به لب آمد

خوش آن که مقیم در جانان شد و جان داد ...

... که نامرادی عشاق را روا دارد

به راه عشق بنازم دل فروغی را

که با وجود جفایت سر وفا دارد

... مسلمان تا مسلمان فرق دارد

من و می خانه خضر و راه ظلمات

که می با آب حیوان فرق دارد ...

... من و از کوی تو رفتن به سلامت هیهات

که سر راه مرا عشق ز هر سو دارد

مگرش دست به چین سر زلف تو رسید ...

... صد جان گران مایه گرفت از لب جانان

یک جان به سر راه طلب هر که فدا کرد

گر بر سر ما دست فلک تیغ ببارد ...

... وین شمایل که تو داری همه را مایل کرد

شبی افتاد به بزم تو فروغی را راه

عشق تا محشرش افسانه هر محفل کرد

... گر نیم شب بنالی از سوز دل فروغی

راه قضا توان زد دفع بلا توان کرد

نرگس مست تو راه دل هشیاران زد

خفته را بین که چسان بر صف بیداران زد ...

... گرم شوق آمد و سر بر در خماران زد

نازم آن چشم سیه مست که از راه غرور

سرگران آمد و بر قلب سبکباران زد ...

... آخر ای سرو خرامنده فروغی تا چند

از سر راه تو حسرت نگران برخیزد

هر دلی کز عشق ماهی اندرو راهی نباشد

کشوری ویرانه دانش کاندرو شاهی نباشد ...

... ای که پرسی سر گذشتم پایم اندر گل فروشد

زان که در راه غمم جز اشک همراهی نباشد

لیک شادم در جهان و جاهم از چرخ است برتر ...

... بندگی اوست فخر پادشاهان زمانه

بنده را از بندگی خواجه اکراهی نباشد

مهر با رای منیرش ذره ای کمتر نماید ...