... چو کلک نکته پردازان فصیحی

ز کشتی تخت شاهی کرده اسباب

چو مستان پادشاه عالم آب ...

... قناعت چون مرا در کارسازی ست

ز اسباب جهانم بی نیازی ست

حبابم شب به دریا خانمان است ...

... به کشتی می شدم هرسو شتابان

سوار اسب چوبین همچو طفلان

ز شوق صید ماهی ناشکیبا ...

... می خواستم این الم مرا هم باشد

چون اسب نداشتم ز پا افتادم

... همین سرمایه ی آن نقره ی خام است پنداری

ز تابوت آن سوار اسب چوبین کیست حیرانم

که می تازد به سوی گور بهرام است پنداری ...

... می رود از کوته اندیشی به استقبال مرگ

بی ضرورت می دواند هر که اسب خویش را

گر چه می سازند خود را دیگران در خانه جمع ...

... زندگی گردید از قد دو تا پا در رکاب

برد از عالم برون این اسب چوگانی مرا

تا سرافرازم به داغ بندگی کرده است عشق ...

... دل چو غافل شد ز حق فرمان پذیر تن شود

می برد هر جا که خواهد اسب خواب آلوده را

کی برابر می کنم صایب به ماه و آفتاب ...

... نیست چون افسردگی مهری دهان ناله را

گرچه در سیر مقامات است کاهل اسب چوب

نی به منزل می رساند کاروان ناله را ...

... دو بالا می شود شور جنون در دامن صحرا

که گردد بال و پر میدان خالی اسب سرکش را

ز سیر و دور مجنون عشق عالمسوز کامل شد ...

... به احسان دولت دنیای فانی می شود باقی

عنانداری به دست باز کن این اسب سرکش را

کجا آگاه گردی از دل صاف خشن پوشان ...

... گذارد عشق هر کس را که نعل شوق در آتش

به اسب چوب صایب طی کند صحرای آتش را

میفشان تخم قابل در زمین شور بی حاصل ...

... عنان نفس را بگذار چندی تا به راه آید

که از خامی برآرد اسب سرکش را دویدن ها

ظهور پختگی با خویش دارد حجت قاطع ...

... ز دل میار نسنجیده حرف را به زبان

عنان کشیده نگه دار اسب سرکش را

به خاکساری ما صرفه نیست خندیدن ...

... ضرور تا نشود لب به گفتگو مگشا

عنان کشیده نگه دار اسب سرکش را

مرا نهال امید آن زمان شود سرسبز ...

... از غافلان زبان نصیحت کشیده دار

ضایع مکن به اسب حرون تازیانه را

دل را مده عنان تصرف به دست نفس ...

... ایمن از تیغ است هر خونی که گردد مشک ناب

دل منه بر عمر مستعجل که اسب تند را

نیست مانع از دویدن پا فشردن در رکاب ...

... زاهدان خشک را با عشق گشتن همسفر

با سمند برق جولان اسب چوبین راندن است

گوشه گیری نقد می سازد بهشت نسیه را ...

... شوق چون پا در رکاب بیقراری آورد

می توان با اسب چون از آتش سوزان گذشت

گر چنین تبخال غیرت مهر لب گردد مرا ...

ای بوالفضول شکوه ز جور زمانه چیست

ای اسب خام سرکشی از تازیانه چیست

چون هر چه می رسد به تو از کرده های توست ...

... کز دیده کاروان سرشکم روانه نیست

ره گم ز تازیانه کند اسب راهوار

در بزم باده حاجت چنگ و چغانه نیست ...

... کز فراق دوستان خط امانت داده اند

نیست ممکن پخته گردد بی دویدن اسب خام

سرمکش چندی گر از خامی عنانت داده اند ...

... می شود مطلق عنان نفس از وفور مال و جاه

عرض میدان اسب سرکش را سبک جولان کند

ز اشتیاق آن لب شکرفشان شد دل دو نیم ...

... قد چو خم شد زود می آید بسر دوران عمر

وسعت میدان چه با این اسب چوگانی کند

زخمی شمشیر زهرآلود منت از کریم ...