... نماندند یک تن دلیر و سترگ

چه کشته چه افکنده در راه پست

همه سرنگون گشته مانند مست

... که گفتی زمین گشت با کوه راست

درفش تهمتن بیامد ز راه

ابا نامداران زابل سپاه ...

... ابا پور فرخ گو نامجوی

به شادی همی رفت آن راه دور

دلش بود خرم ز کردار پور

همه راه با باز و با یوز و سگ

ز زنخجیر و از مرغ پرواز و تک ...

... بدین شادمانی فزون از دو ماه

تهمتن همی راند لشکر به راه

چو آمد به نزدیک ایران زمین ...

... چو آمد تهمتن بر تخت شاه

جهاندار برخاست بر رسم و راه

گرفتش به بر روی او بوسه داد ...

... فرامرز در باره شاه شد

سخن گفتن شاه همراه شد

که با من نکویی بسی کرد رای ...

... نسازیم با رای از روی مهر

همانا که کیخسرو از راه کین

ورا کرده باشد نهان در زمین ...

... پدیدار کرده است اهریمنی

ره ایزدی هشت و از راه شد

چو بد گوهری کرده گمراه شد

نکو گفت دانای آموزگار ...

... فرامرز گفت ای جهان دیده شاه

تو زان بد کنش دل مگردان ز راه

به توفیق دادار فیروزگر ...

... زخشم مهارک دلش بر دمید

چنین داد پاسخ که بگشای راه

که از آب من بگذرانم سپاه ...

... ز دشمن در و دشت پر خون کند

سواری فرستاد زان سو به راه

به کارآگهی نزد ایران سپاه ...

... بدان تیره شب در گریزان برفت

سوی راه کشمیر پویید تفت

سراپرده و خیمه آنجا بماند ...

... رود از پی دشمن خیره سر

نماند که آرام گیرد به راه

به خنجر کند روز بر وی سیاه ...

... سوی شهر قنوج ره برگرفت

همه راه تازان به نخجیر گور

ز تیرش دل شیر پر شر و شور ...

... به جنگ مهارک به روز نخست

به دروازه شهر کو راه جست

کنون شهر کشمیر دارد حصار ...

... وز آن سو فرامرز با رای هند

بیامد به قنوج از راه سند

به شهر اندر آورد رای برین ...

... چنان شد که بگذشت ازو نامدار

سر راه بگرفت شیر شکار

مهارک چو تنگ اندر آمد به روی ...

... ابا کوس و پیلان زاندازه بیش

نبیره زنان هفت منزل به راه

برفتند پیش یل رزمخواه ...

... ز رنگش همه کوه شد لاله رنگ

نشستند بر باره راه جوی

سوی شهر قنوج کردند روی

همه شهر قنوج و بی راه و راه

ببستند آذین به آیین و گاه ...

... چه فرمایدم آشکار و نهان

فرستاده برجست و آمد به راه

چنین تا بیامد بر تخت شاه ...

... ز قنوج زی خاور آورد روی

یکی پیر ملاح بد راه جوی

بدان تا به دریا بود رهنمای ...

... همی راند منزل به منزل سپاه

به کوه و به آب و به بی راه و راه

به دریا به کشتی گذر کرد و رفت ...

... به تاراج داد آن بر و بوم و رست

پدر بر پسر بر همی راه جست

بسی بدره و برده تخت عاج ...

... فرامرز یکسر ببخشیدشان

ز راه محبت نوازید شان

دو ماهی در آنجا به شادی بماند ...

... سخنگو خردمند آزاده ای

اگر راه باشد بیاید برت

ستایش کند بر سر و افسرت ...

... بزرگان شهر کهیلا و شاه

برفتند با او سه منزل به راه

چو پدرود کردند گشتند باز ...

... همی رفت با دلبر زیب و شاد

نه اندیشه از راه و نه رنج باد

شگفتی همی بود هر سو بسی ...

دو مه بر سر آب زین سان برفت

سوی راه خاور بسیچید تفت

سه ماهه رسیدند نزد زمین ...

... که ای نامور گرد روشن روان

جزیری بدین راه باشد همی

که شیر ژیان نگذرد زان زمی ...

... به ملاح گفتا بباید شدن

بدین راه و لشکر بدین ها زدن

به زور خداوند جان آفرین ...

... بفرمود کردن سپه را دو نیم

یکی نیمه در راه دریا بداشت

دگر نیمه بر روی دشمن گماشت

بدان تا که از دشمن بد گمان

سپاهی نیاید ز راه نهان

خود اندر برابر صفی برکشید ...

... چو تنگ اندرآمد به هامون سپاه

برهمن خبر یافت آمد به راه

به ساحل چو آمد یل پهلوان ...

... ز درویشی خویش یک سو شویم

ز راه تکلف بی آهو شویم

اگر سوی ما شب گذاری رواست ...

... به بی کامی کس مشو شادمان

که نزدیک تو راه دارد همان

ز بدها بیندیش و مپسند بد ...

... به هنگام خشم ار ببخشی گناه

پسندیده تر زان مدان هیچ راه

ازین گونه چندان که گویم سخن ...

... دلش تیره و دیدگانش سفید

فتاده چو خاک از بر راه خوار

چو بی دست و پا مردم سوگوار ...

... دوم ای هنرور دگر شرم دان

در خوبی و راه و آزرم دان

کجا شرم بخشایش ایزدیست ...

... تو را نزد دانا بود آبروی

بود پیش تو هرکسی راهجوی

ره پاک یزدان بود پیش تو ...

... نداند غم و رنج و اندوه و درد

نه تیمار و اندیشه نه راه سرد

چهارم تو نیکی و رادی شناس ...