... باز ظفر به دست و شکاری نمیکنی

این خون که موج میزند اندر جگر چرا

در کار رنگ و بوی نگاری نمیکنی ...

... چون کنند اهل حسد طوفان طریق حلم گیر

گاه موج آرام کشتی را زثقل لنگر است

با حسودان لطف خوش باشد ولی نتوان به آب ...

... و گر برد ره باز بیرون نبرد

ندیدم در این موج دریای خون

کز او کس ببردست کشتی برون ...

... روشنی طور است این یا فروغ آن چهره

موج بحر نور است این یا ریاض پیشانی

ای هلاک چشمت من تا بچند مخموری ...

... کنار داد ز خویشم به چین پیشانی

چو موج بحر که خاشاک افکند به کنار

بغیر یار نداریم در نظر با آنک ...

... بی بحر نموده شکل ساحل

بی آب نموده موج دریا

سر داده به باد بود و نابود ...

... به خود از بهر حسرت داد راهم ورنه معلومست

ز دریا چند در آغوش گنجد موج دریا را

همین بس شاهد بی اختیاری های مشتاقان ...

... فریاد از درازی خواب گران ما

صد موج را ز رفتن خود مضطرب کند

موجی که بر کنار رود از میان ما

بس در دماغ همنفسان مغز سوختیم ...

... همیشه حق از قول و رای تو روشن

نپوشیده موج حوادث زلالت

به حد خرد هست پرواز هر تن ...

... رازی که در میان مس و کیمیا رود

زان بحر موج خیز چه کم گردد ار شبی

بر کشتزار سوخته آب بقا رود ...

... خوان دعوت چیده اند و منع سایل کرده اند

از پی دنیا مشو پویان درین موج سراب

هر نفس نقشی پدید آورده باطل کرده اند ...

... به حسن لاله و گل رنگ آرزو بستند

چو موج روی هوا بر سراب می رانند

کسان که دل به تماشای رنگ و بو بستند ...

... که با کلاله جعد تو کج کلاهی کرد

ز چین زلف نسیمی نزد به موج عذار

سفینه مردم چشم مرا تباهی کرد ...

... هر وقت بد که روی دهد آب سیل دان

هر نقش خوش که جلوه کند موج آب گیر

اشعار خوش بگوی و حلی بر ورق نگار ...

... با دل خود گفته ایم آیینه را بی زنگ ساز

موج حرمان بین و در کشتی آزادی نشین

قهر دوران بین و عریانی سلاح جنگ ساز ...

... صبح از قرصی که دارد برنمی آرد نفس

بر خروش سینه لرزان همچو بر سیلاب موج

بر سرشک دیده غلطان همچو بر گرداب خس ...

... آب رخی کز اختر برگشته مانده بود

رفت آن چنان که موج سرابی ندید کس

آفت چنان رسید که آهی نزد دلی ...

... برنتابیم از فرشته منت باد مراد

ما که کشتی بر سر موج سراب افکنده ایم

از کرام الکاتبین منت نظیری کی کشیم ...

... به بهار و دی نسازم نه ز جنس گرم و سردم

وزد از کمین نسیمی زندم به موج دریا

که سحاب خشک مغزم نه ز خار و نی ز وردم ...

... آتش افگندم به مجلس بال بر مجمر زدم

همچو خورشید آتش دل بیشتر شد موج زن

آب هرچند از نم مژگان بر آن اخگر زدم ...