... هرکه دارد ذکر کین او نیابد زو گریز

هرکه گیرد راه جنگ او نگردد زو رها

پیش روی او بسان ذره گردد آفتاب ...

... بدان جهان همه خلد است و حور بهر عرب

گر آب جود کف او کند ببادیه راه

ببادیه نتوان کرد راه بی ربرب

وگر عصا به بعصیان شاه بندد شیر ...

... فراق سنبل هست و وصال بستان نیست

برفت و راه بیابان گرفت دلبر من

وزاب دیده من در جهان بیابان نیست ...

... ستوده نیست هرآنکس که مر ترا نستود

عدوت راه بپیمود و رأی جنگ تو کرد

برفت و باز دلش کیل گشت و غم پیمود ...

... همی فریاد خواند زو روان مؤمن و کافر

بدل ماننده آهن زو شی کرده پیراهن

بپای اندر کشان دامن همی آید بر چاکر ...

... ز بیم جان بجنگ او زمین اندر زند مغفر

چو او تیر و تبر گیرد قضا راه قدر گیرد

زمانه زو حذر گیرد چو او بیرون کشد خنجر ...

... بآب اندرون همچو موسی عمران

بر آتش درون چون براهیم آذر

همش دم گشاده همش یال بسته ...

... همه خورده خاک و همه برده کیفر

که گر سر ز راه تو بیرون کشیدیم

بلا از حسام تو دیدیم در خور ...

... آن روز بد نبیند کو باشدش معین

وان راه بد نگیرد کو باشدش مشیر

ای روزگار چون تو نیاورده شهریار ...

... مهتران نامجوی و سروران تاجور

رسم و راه پور آذر گشته نو از پور شاه

شهر چون بتخانه از وی کوی شد پر سیم و زر ...

... اوست چو تیغی که زخم دارد گوهر

تا بتوان یافتن بخدمت او راه

راه نگیرد خرد بخدمت دیگر

ای ملک از راستی و داد چنانی ...

... انگور هفته ای بود ایخواجه زینهار

من بنده را ز راه کمین و درین سپس کذا

بادات جاودان زبر و زیر تاج و تخت ...

... انگبین باید تا آنکه شود نیکو خل

نتوان کردن بی کشتی در بادیه راه

گرفتد ز ابر کف راد تو در بادیه ظل ...

... باشد کثیر در نظرت مدحت قلیل

بر سلسبیل و خلد برین راه یافته است

آن را که هست پیش دل و دست تو سبیل ...

... مهر دیگر نیکوان همچون نشان نقش نیل

در میان هر دو دل یک میل نبود راه بیش

در میان هر دو تن بوده است کم دریای نیل ...

... بمال باشد تن را همیشه جاه و جلال

هر آنزمان که من آهنگ راه خواهم کرد

بسوی من دود آن ماه روی مشگین خال ...

... ازیرا بندگان تو چو اقبالند و چون مقبل

پیاده نزد او آیند خلق از راه دور اما

روند از پیش او با حمل و اسب و استر و محمل ...

... چون بگاه صید شیری و همه صحرا غنم

خشم تو گر راه یابد زی جنان گردد سقر

کین تو گر بر سلامت بگذرد گردد سقم ...

... زهر گردد مغز دشمن در میان استخوان

ای بکف راد راه مکرمترا رهنمون

وی بنوک کلک فضل فضلها را ترجمان ...

... بشب نیابد کس ره در او بماند دل

مگر که باشد نور رخ تو راهنمون

نه عنبر است و طرازش بعنبر آلوده

نه غالیه است و شکنجش بغالیه معجون

گهی از او گل پوشد ز مشگ پیراهن

گهی از او مه دارد ز غالیه پرهون ...

... ز گاه آدم چون تو نبود تا اکنون

از آنکه در تو بنزدیک تو نیابد راه

ترا نیارد پیش ایچ کار گردون دون ...

... بروز جنگ تو باشی نشسته بر ارغون

بفتح نامه همیشه ترا براه نوند

بخلق خواندن دایم ترا بکار هیون ...

... ور زره پوشد عدو گردد بر او همچون سنان

خدمت تو راه نیکی را همیشه رهنما

مدحت تو لفظ دولت را همیشه ترجمان ...

... وز هزاران کشته دشمن یکی دارد کفن

فضل جمله خواهی اینک راه بر فضلش سپار

فر ایزد خواهی اینک چشم بر چهرش فکن ...