... چندین گمان بد مبر ای خایف از اهلاک من

دریا نباشد قطره ای با ساحل دریای جان

شادی نیرزد حبه ای در همت غمناک من ...

... ای میل ها در میل ها وی سیل ها در سیل ها

رقصان و غلطان آمده تا ساحل دریای تو

با رفعت و آهنگ مه مه را فتد از سر کله ...

... در عشرت آن دریا نی این و نه آن بوده

بر ساحل این خشکی این گشته و آن گشته

اندر هوس دریا ای جان چو مرغابی ...

... بر آن آبی که دارد سهم ناری

نمی دانم که آن ساحل کجا شد

که پیدا نیست دریا را کناری ...

... گدازیده شود چون آب واری

بر آن ساحل که ای ن گل ها گدازید

اگر خواهی تو مستی و خماری ...

... خوش بچر ای گاو عنبربخش نفس مطمین

در چنین ساحل حلال است ار تو خوش پوزی کنی

طوطیی که طمع اسب و مرکب تازی کنی ...

... بی عنایت های آن دریای لطف

از چنین موجی به ساحل کی رسی

بی براق عشق و سعی جبرییل ...

... ز جام خویش نپرسی که مست از چه شرابی

کجاست ساحل دریا دلا که هر دم غرقی

کجاست آتش غیبی که لحظه لحظه کبابی

... گمان می برم من که مانا توی

از این ساحل آب و گل درگذر

به گوهر سفر کن که دریا توی ...

... ما را بچران به مهربانی

تا ساحل بحر و روضه ما را

در پیش کنی و خوش برانی ...

... چونک ساکن خواهدش کرد از مرا

سوی ساحل افکند خاشاک را

چون کشد از ساحلش در موج گاه

آن کند با او که آتش با گیاه ...

... بی بهارش غنچه ها ناکفته بود

چون ز دریا سوی ساحل بازگشت

چنگ شعر مثنوی با ساز گشت ...

... چون لب جو نیست مشکا لب ببند

بی لب و ساحل بدست این بحر قند

... آفتابی درج اندر ذره ای

چون رسیدم سوی یک ساحل به گام

بود بیگه گشته روز و وقت شام

هفت شمع از دور دیدم ناگهان

اندر آن ساحل شتابیدم بدان

نور شعله هر یکی شمعی از آن ...

آن دقوقی در امامت کرد ساز

اندر آن ساحل در آمد در نماز

و آن جماعت در پی او در قیام ...

... دستشان گیر ای شه نیکو نشان

خوش سلامتشان به ساحل باز بر

ای رسیده دست تو در بحر و بر ...

... که برآمد موجها از بحر جود

سوی ساحل می فشاند بی خطر

جوش موجش هر زمانی صد گهر ...

... ور تو در کشتی روی بر یم روان

ساحل یم را همی بینی دوان

گر تو باشی تنگ دل از ملحمه ...

... در نوردید آفتابش زود زود

راند او کشتی ازین ساحل پریر

گشته بود آن خواجه زین غم خانه سیر ...