... وز بیخ بکند کبر و کین را

بی دل سیهی لاله زان می

سرمست بکرد یاسمین را ...

... بگشا پر و بال جعفری را

پر لاله کن و پر از گل سرخ

این صحن رخ مزعفری را ...

... بحر و هجران رو نهد در وصل و ساحل رو دهد

پس بروید جمله عالم لاله و ریحان ما

هر چه می بارید اکنون دیده گریان ما ...

... بنده و مرید عشقیم برگیر موی ما را

بی ساغر و پیاله درده میی چو لاله

تا گل سجود آرد سیمای روی ما را ...

... تا غنچه برگشاید با سرو سر سوسن

لاله بشارت آرد مر بید و ارغوان را

تا سر هر نهالی از قعر بر سر آید ...

... من هم خموش کردم و رفتم عقیب گل

از من سلام و خدمت ریحان و لاله را

دل از سخن پر آمد و امکان گفت نیست ...

... شاد آمدی بیا و ملوکانه آمدی

ای سرو گلستان چمن و لاله زار ما

پاینده باش ای مه و پاینده عمر باش ...

... سرو علمدار رفت سوخت خزان را به تفت

وز سر که رخ نمود لاله شیرین لقا

سنبله با یاسمین گفت سلام علیک ...

... هم آفتاب شده مطربت که خیز سجود

به سوی قامت سروی ز دست لاله صلا

چنین بلند چرا می پرد همای ضمیر ...

... چالاک و لطیف و برجهیده ست

امروز بنفشه زار و لاله

از سنگ و کلوخ بردمیده ست ...

... چونک فرد فرد فردی عاقبت

چون گل زردی ز عشق لاله ای

لاله گردی گرچه زردی عاقبت

چونک خاک شمس تبریزی شدی ...

... چون رخ گلزار او هست چراگاه روح

روح از آن لاله زار آه که چون پروریست

مفخر جان شمس دین عقل به تبریز یافت ...

... ربیع آمد ربیع آمد ربیع بس بدیع آمد

شقایق ها و ریحان ها و لاله خوش عذار آمد

کسی آمد کسی آمد که ناکس زو کسی گردد ...

بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد

خوش و سرسبز شد عالم اوان لاله زار آمد

ز سوسن بشنو ای ریحان که سوسن صد زبان دارد ...

مه دی رفت و بهمن هم بیا که نوبهار آمد

زمین سرسبز و خرم شد زمان لاله زار آمد

درختان بین که چون مستان همه گیجند و سرجنبان ...

... وان ابروی چون کمان چه می شد

می شد که به لاله رنگ بخشد

ور نی سوی گلستان چه می شد ...

... در گلشن ذوق او فرورو

کز نرگس و لاله ها چه دارد

هر چند کز انبیا بلافید ...

... نقش آهو را بگیرد دردمد آهو کند

باطنت را لاله سازد ظاهرت را ارغوان

یک دمت سازد قزلبک یک دمت صارو کند ...

... سرخوش و رقص کنان در حرم سلطان شد

خبرت هست که لاله رخ پرخون آمد

خبرت هست که گل خاصبک دیوان شد ...

... که امیران دو صد خرمن و صد انبارید

با چنین لاله رخان روح چرا نفزایید

در چنین معصره ای غوره چرا افشارید ...