با وی از ایمان و کفر باخبری کافریست
آنک از او آگهست از همه عالم بریست
آه که چه بیبهرهاند باخبران زانک هست
چهره او آفتاب طره او عنبریست
آه از آن موسیی کانک بدیدش دمی
گشته رمیده ز خلق بر مثل سامریست
بر عدد ریگ هست در هوسش کوه طور
بر عدد اختران ماه ورا مشتریست
چشم خلایق از او بسته شد از چشم بند
زانک مسلم شده چشم ورا ساحریست
اوست یکی کیمیا کز تبش فعل او
زرگر عشق ورا بر رخ من زرگریست
پای در آتش بنه همچو خلیل ای پسر
کآتش از لطف او روضه نیلوفریست
چون رخ گلزار او هست چراگاه روح
روح از آن لاله زار آه که چون پروریست
مفخر جان شمس دین عقل به تبریز یافت
آن گهری را که بحر در نظرش سرسریست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف کسی میپردازد که از ایمان و کفر آگاه است و به عمق عالم واقف است. او را به عنوان چهرهای نورانی همچون آفتاب و دارای زیبایی وصفناشدنی معرفی میکند. شاعر اشاره میکند که کسانی که از حقیقت او بیخبرند، در واقع کمنصیباند و نسبت به او ناچیزند. همچنین، او را به موسیایی تشبیه میکند که لحظهای او را دیده و به حیرت افتاده است. عشق او را چون کیمیا میداند و از آتش محبت او میگوید که بهشتی است. در نهایت، شاعر از شمس تبریز به عنوان مظهر دانایی و حقیقت یاد میکند که در مقابل آن دریا کوچک به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: شخصی که از ایمان و کفر آگاهی دارد، در واقع کافر است، زیرا او از همه جهانیان بیخبر است.
هوش مصنوعی: آه، چه بیخبر و محروماند کسانی که از زیباییهای او بیخبرند، زیرا چهرهاش مانند آفتاب درخشان و مویش همانند مشک خوشبوست.
هوش مصنوعی: ای کاش موزی که لحظهای به او نگریسته، مانند سامری از مردم گریزان شده باشد.
هوش مصنوعی: به تعداد ریگهای روی زمین، آرزوهای او بزرگ و بیشمار است. همچون کوه طور که بلند و عظیم است، آرزوهای او نیز به همین اندازه فراوان و والاست. همچنین او برای خود ارزش و اهمیتی برابر با ستارههای شب دارد، همانطور که مشتری در میان سیارات دیگر میدرخشد.
هوش مصنوعی: چشمهای مردم از او بسته و دور شده است، زیرا که بر اثر فریب و جادو، او به عنوان شخصی جادوگر شناخته شده است.
هوش مصنوعی: او مانند یک کیمیا است که با تأثیراتش، عشق را به وجود میآورد و هنرمند عشق، این زیبایی را بر چهره من به تصویر کشیده است.
هوش مصنوعی: ای پسر، همچون ابراهیم خلیل، پا در آتش بگذار که آتش به لطف او تبدیل به باغی دلفریب میشود.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و دلربایی چهره او، روح من مانند گوسفندی که در چراگاه میچرد، از زیباییهای گلزار پر از لالهاش غمگین و دلتنگ است. آه که نگهداری از این زیبایی چقدر دشوار است!
هوش مصنوعی: شمس دین، منبع افتخار و دانش، در تبریز گوهری را پیدا کرد که برای او، ارزشش به اندازهای است که مانند یک دریا به نظر میرسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
دانم مدح تو را زفکر من برتریست
گرفتم از خود مرا بشعر پیغمبریست
مدایحت را ظهور زمصحف داوریست
ولی بیاران تو چولافم از داوریست
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.