... برون ز عالم عشقت که عالمیست قدیم

بهر دیار که زینجا سفر کنم گویم

خوشا نشیمن طاوس و کوه ابراهیم ...

... گفتم که غمت چند خورم گفت مخور

گفتم چه بود چاره ی من گفت سفر

... که این عروس نکردست خوی با داماد

بیاو برگ سفر ساز و زاد ره برگیر

که عاقبت برود هر که او ز مادر زاد ...

... اگر از پای درآرند گنهکاران را

روز باران نتوان بار سفر بست ولیک

پیش طوفان سرشکم چه محل باران را ...

... غبار هستی فرهاد کوهکن بنشست

ز خانه هیچ نخیزد سفر گزین خواجو

که شمع دل بنشاند آنک در وطن بنشست

... شد بچین سر زلف تو و این عین خطاست

تا من دلشده را از سفر او چه رسد

خبرت هست که شب تا بسحر منتظرم ...

... روان خسته ی خواجو ز شهر بند وجود

بعزم ملک عدم دمبدم سفر می کرد

... دلم این لحظه بدست آر که جانم ز درون

کرد ترتیب ره و بار سفر گرد آورد

چشم خواجو چو رخ آورد بدریای سرشک ...

... هر که بیند من بی برگ و نوا را گوید

یا رب این خسته جگر کی ز سفر باز آمد

سر تسلیم چو بر خط عبودیت داشت ...

یار ثابت قدم اینک ز سفر باز آمد

وگر از پای در افتاد بسر باز آمد ...

... چندین همه در محنت کرمان نتوان بود

رو ساز سفر ساز که از آرزوی گنج

بی برگ درین منزل ویران نتوان بود

ای ساربان بقتل ضعیفان کمر مبند

برگیر بارم از دل و بار سفر مبند

در اشک ما نگه کن و از سیم درگذر ...

تاجداری کند آنکس که ز سر درگذرد

ره بمنزل برد آنکو ز سفر درگذرد

کوه سنگین دل اگر قلزم چشمم بیند ...

... باز آی که جانی و زجان نیست گزیر

هر لحظه ز کوی تو کنم عزم سفر

خونابه ی چشم من شود دامنگیر

... شهری ست پر از فتنه و راهی ست پرآشوب

نه روی سفر کردن و نه رای اقامت

رفتی و مپندار که دست از تو بدارم ...

... ما خاک آن کسیم که این کار می کند

دل شد مقیم کویش و جان عازم سفر

دل رخت می گشاید و جان بار می کند ...

روزی کزین سراچه سفلی گذر کنم

وانگه به سوی عالم علوی سفر کنم

کروبیان عرش و مقیمان قدس را ...

معبود همیشه در سفر یارت باد

ایزد همه ساله در حضر یارت باد ...

اشکم ز در افکند بسی خوشه به خاک

بر عزم سفر کرد روان توشه به خاک

پوشیده سیاه قرة العینم از آنک ...

... وان عمر که گم کردم در کوی تو شد پیدا

ای دل به ره دیده کردی سفر از پیشم

رفتی و که می داند حال سفر دریا

انداخت قدت دل را بشکست به یکباره ...