... تنت را دراندازم اندر عذاب

سپهبد چو بشنید برکرد اسب

بیامد برش همچو آذرگشسب ...

... غراب چو اژدر درآورد زیر

برانگیخت در دشت آورد اسب

بجوشید مانند آذرگشسب ...

... که رادی و گردی نشاید نهفت

که امروز سازید اسباب جنگ

زمانی مسازید بر کین درنگ ...

... کمر بسته از بهر ما صدهزار

من ایدر یکی اسب شیری به رزم

نشسته گرفته به کف جام بزم ...

... برو دست از خونشان کرده رنگ

ز خرگه برون رفت بر شد به اسب

ز کینه خروشان چو آذرگشسب ...

... روان ساخت از دیده سیلاب آب

فرود آمد از اسب قلواد شیر

درآمد ز غم گشته رویش زریر ...

... درآمد به هامون به پشت غراب

عنان داد بر اسب دل پرشتاب

روان شد به خرگاه جنگی شدید ...

... که سام دلاور درآمد دلیر

پیاده شد از اسب چون رزمساز

درآمد به خرگه گو سرفراز ...

... زمین تیره از گرد چون آبنوس

زمانه گرفته همه اسب و پیل

کشیده صف مغربی میل میل ...

... بگفت و سه جام می لعل خورد

پس آنگه برانگیخت اسب نبرد

از آن عادیان پهلوان مرد خواست ...

... بزد بر زمینش که او گشت پست

فرود آمد از اسب چون پیل مست

همی خواست کز تن ببرد سرش ...

... درافکند خود را به قلب سپاه

که از گرد اسبش جهان شد سیاه

تن یکه آمد سپهبد به جنگ ...

... سخنهای رفته فراموش کرد

پس آنگه بپوشید اسباب جنگ

ببستند بر اسب زین خدنگ

نشست از بر چرمه ره نورد ...

... بخندید از گفته او شدید

بیاراستند باز اسبان و پیل

وز ایشان جهان گشت چون رود نیل ...

... پسش پهلوانان مغرب سپاه

بترسید و بر شد همانگه به اسب

خروشان ز کینه چو آذرگشسب ...

... زمانه فرو شد به دریای نیل

ز بس گرد اسبان و از پای نیل

درخشیدن تیغ و گرز و سنان ...

... ز گرمی نیارست رفتن بدو

شده سوزه آهنین اسب ازو

دلاور به دهلیز قلعه بماند ...

... که بگرفته آن مه عنان غراب

بر اسبان نشستند و بشتافتند

همه کام گیتی به دل یافتند ...

... ز هر سوی رامشگران خواستند

ز اسبان و از گاو کشته هزار

همان بهر مهمان آن نابکار ...

... دو پا بر زمین سر بر ماه بود

که طلاج جادو برانگیخت اسب

ازو رعد می جست چو آذرگشسب ...

... بخندید از جا چو شاخ درخت

نشست از بر اسب و آمد به جنگ

بغرید بر سان غران پلنگ ...

... بدو حمله آورد گرد سترد

گریبان گرفت و ز اسبش ربود

برانداخت بر سوی چرخ کبود ...

... خروشنده مانند آذرگشسب

سپر بر کتف بود بر پشت اسب

یکی نعره ای از جگر برکشید ...

... بجوشید مانند رویینه خم

گرفتش دم اسب و از جا ربود

جهان پیش قلواد شد همچو دود

به اسبش به گردون یکی برفراشت

چو بردش ازو اسب را بازداشت

بغلطید و از اسب آمد به زیر

دگرباره بگرفت قلواد شیر ...

... سپهبد برون رفته دل پرشتاب

نشست از بر اسب جنگی غراب

که ناگه سواری دو حمله کرد ...

... همه خشت زن گرد خنجرگذار

ببستند بر سم اسبان نمد

بدان سان که بهر شبیخون سزد ...

... همان تیغ جمشید شاهش به چنگ

نشست از بر اسب آوردگاه

همان دستکش باره تیره راه ...

... چو شیران همی راه و بیره گرفت

که جنگسب برکرد از جای اسب

به ماننده تندر آذرگشسب ...

... همانا که از خود به جان آمدی

چو بشنید جنگسب برکرد اسب

خروشید مانند آذرگشسب ...

... چو پیل دمان بر سپه حمله کرد

همی کشت و غلطید از اسب مرد

به یک دم زمین شد از آن لاله گون ...

... سراپا به خفتان جمشید جم

نشست از بر اسب شیر دژم

همان شاه نوشاد زرین کلاه ...

... مگر پور شداد شوم پلید

برانگیخت اسبش ز جا خود شدید

تو گفتی مگر دیو بد بدنژاد ...

... ستور اجل را به زین درکشید

نشست از بر اسب و بفشرد ران

به گردن درآورد گرز گران ...

... بزد گرز بر تارکش شیر گرد

سر و گردن اسب او کرد خورد

ازو گرد برخاست بر آسمان ...

... فغان درکشیدند در کارزار

بسی اسب را دم بریدند و گوش

ز شدادیان خاست بانگ و خروش ...

... بدو گفت بنما به میدان هنر

ز اسب اندر آور مر این بدگهر

چو بشنید هاروت برکرد پیل ...

... تو گفتی که روی زمین برشمرد

هیونان و اسبان همه برد باد

کس این گونه بادی ندارد به یاد ...

... روان شد به نزدیک آن گنده پیر

فرود آمد از پشت اسب سیاه

برآمد از آن کوه گرد سیاه ...

... به دست آورم دل بشویم ز کین

نشست از بر اسب و آمد به زیر

سوی لشکر آمد غریوان چو شیر ...

... همه نامداران مغرب بخواند

نهادند بر اسب آنگاه زین

همه جنگجویان مغرب زمین ...

... فرو بست دیگر کیانی کمر

ابر پشت اسبش نهادند زین

که آید سوی دشت پیکار و کین ...

... همه عادی از تخم شدادیان

نشستند بر اسب آن عادیان

زمانه تو گفتی پر از کوه شد ...

... ابا نامداران زرین کلاه

شستند بر اسب کندآوران

به گردن برآورده گرز گران ...

... تن او درآمد به چنگ اجل

ز اسبش همان دم به نیرو ربود

جهان پیش خرطوس شد همچو دود ...

... همان گرد شاپور مرد دلیر

نشست انگهی سام بر پشت اسب

چو بر چرخ گردنده آذرگشسب ...

... ببین تا چه خواهد دگر کردگار

نشست از بر اسب گرد دلیر

به قلواد و شاپور دو شیرگیر ...

... چو مردان همه ساز خفتان به بر

همه ساز و اسباب یکسر ز زر

چو سام نریمان بدیشان بدید ...

... همان دم سوی گرد بشتافتند

یکی نازنین اسب خود پیش راند

بسی آفرین بر سپهبد بخواند ...