... لشکر آرزو ز مکمن غیب

یک بیک بر قطار می آید

ترکتاز سپاه عیش و طرب ...

... مهابت تو اگر بانگ بر زمانه زند

قطار هفتۀ ایام بگسلند مهار

جهان پناها داد من از فلک بستان ...

... به حرمت سگ خوش خوی و روبه طرار

بدان قطار کلنگان که در شب تاریک

همی روند به بوی گزر سوی برخوار ...

... درحال حضرت وهابی بر سنت کرم ادعونی استجب لکم درهای خزاین فضل گشود و از هرگونه انواع نمعت بدین ضعیف نمود و فرمود از دفاین این خزاین هرچ خواهی بردار و بیش ازین دل در بند مدار

این ضعیف گفت خداوندا اگر از نعمتهای دنیاوی بردارم در آن حضرت از آن بی شمارست و درنظر همت آن صاحب دولت بس بی اعتبار است و اگر از معاملات دینی بردارم بحمدالله آنجا انبار بر انبارست و کشتی همت او از بار طاعت گرانبارست و اگراز انواع علوم بردارم در آن حضرت علم و علما بسیارست و از انواع علوم خروار بر خروارست و قطار در قطار

چون لطف خداوندی علو همت این ضعیف می شناخت او را به هزاران لطف و کرم بنواخت و گفت ای ایاز حضرت محمودی ما وای مخلص عبودیت آستانه معبودتی ما ای عاشق افروخته نور جمال ما و ای پروانه سوخته شمع جلال ما ان من العلم کهییه المکنون لایعلمها الا العلما بالله فاذا نطق به لم ینکره الا اهل الغره بالله ما در خزانه گوهرهای ناسفته است دست پرماس هیچ جوهری نگشته و در پس تتق غیب ابکار نهفته است دست هیچ داماد به دامان عصمت ایشان نرسیده لم یطمیهن انس قبلهم و لاجان ...

... لها صفحه تغشی العیون صقیل

القصه چون زیور منور روز از اطراف جهان فرو گشودند و تتق ظلام شب بر رواق افق بستند مادر روزگار از فتنه زایی سترون شد و شب بنتایج تقدیر آبستن گشت و چشم بندان کواکب ازین پرده آبگون بازیهای گوناگون بیرون آوردند آن مسکین به بیغوله مسکنی می پناهید تا دست او بر درختی آمد از بیم درندگان بر آن درخت رفت و دست در شاخی آویخت و بر مرصد واردات غیب بنشست ع تا خود فلک از پرده چه آرد بیرون ناگاه مهتر پریان که زیر آن درخت نشستگاه داشت و هر شب آن جایگاه مجمع پریان و مهجع ایشان بودی بیامد و بر جای خود بنشست و پریان عالم گرد او در آمدند و بمسامرت و مساهرت با یکدیگر شب می گذاشتند و از متجددات وقایع روزگار خبرها می دادند و خبایای اسرار از قطار و زوایای گیتی کشف میکردند تا یکی از میانه گفت امروز شهریار بابل با شهریار زاده کیدی کردست و چنین غدری روا داشته

و رب اخ نادیته لملمه ...

... باز بیاع در و گوهر و مشک

در هوا می کند قطار قطار

گویی از نوک کلک صدر جهان ...

... روح قدسی بترک لفظ تو کرد

همچو عبسی بترک روح اقطار

ابر دستت چو گوهر افشاند ...

... وی جانگیری که چون در نیزه پیچی روز رزم

بگسلند از هم ز روز و شب قطار سال و ماه

ابر احسان تو گر بر کوه خاره بگذرد ...

... شتر انسانیت را گویند

قطار نوعیت را گویند

محمل آرام تکلیفی را گویند ...

... تا بکشد چون تو گشاینده را

دیده قطار شترهای مست

منتظرانند کشاننده را ...

ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست

میر مست و خواجه مست و یار مست اغیار مست ...

... هیکل یارم که مرا می فشرد در بر خود

گاه چو قطار شتر می کشدم از پی خود

گاه مرا پیش کند شاه چو سرلشکر خود ...

یار مرا چو اشتران باز مهار می کشد

اشتر مست خویش را در چه قطار می کشد

جان و تنم بخست او شیشه من شکست او ...

... دام دلم به جانب میر شکار می کشد

آنک قطار ابر را زیر فلک چو اشتران

ساقی دشت می کند برکه و غار می کشد ...

... ز بهر ماهی جان را هزار بار چه باشد

من از قطار حریفان مهار عقل گسستم

به پیش اشتر مستش یکی مهار چه باشد

اگر مهار گسستم وگرچه بار فکندم

یکی شتر کم گیری از این قطار چه باشد

دلم به خشم نظر می کند که کوته کن هین ...

... شمع ها می ورشد از سرهای من

شرق تا مغرب گرفته از قطار

شرق و مغرب چیست اندر لامکان ...

... شراب عشق بنوشیم و بار عشق کشیم

چنانک اشتر سرمست در میان قطار

نه مستیی که تو را آرزوی عقل آید ...

... شکار را به دوصد ناز می برد این شیر

شکار در هوس او دوان قطار قطار

شکار کشته به خون اندرون همی زارد ...

... که پنج نوبت ما می زنند در اسرار

بیامدیم ز مصر و دو صد قطار شکر

تو هیچ کار مکن جز که نیشکر مفشار ...

بکش بکش که چه خوش می کشی بیار بیار

هزیمتان ره عشق را قطار قطار

کنار بازگشادست عشق از مستی ...

... ز سغراق خواب و ز ساقی زنگ

قطار شتر بین که گشتند مست

ندانند افسار از پالهنگ ...

... بگرد مرکبم بودی به زیر سایه آن شاه

هزاران شاه در خدمت به صف ها در قطار ای دل

از این سو نه از آن سوی جهان روح تا دانی ...

... اگر رسد عجب امروز هم زهی اقبال

نشسته اند در اومید او قطار قطار

اگر ز لطف نماید کرم زهی اقبال ...