... ولی ز جارحه اندر بهار می ترسم

چو بحر و موج ببینم چگونه باشد حال

که من ز کشتی دریا گذار می ترسم ...

... تری زآب جدا ونمک زنان بیرون

زبحر عشق تو دل صد هزار موج بخورد

هنوز می کند از تشنگی زبان بیرون ...

... عاشق بدیدن تو زخود بی خبر شده

دریای عشق دردل ما موج می زند

تااز تو گوش ما چو صدف پر گهر شده ...

... بهر باذی مکن پرچین چو روی آب پیشانی

کزین سان موج انده را دلی باید چو دریایی

ایا بی عشق تو چون می روانم فتنه انگیزی ...

... بینی همه زبان شده چون خنجر آفتاب

گر بحر ژرف حسن تو موجی برآورد

چون ابر از آب لطف تو گردد تر آفتاب ...

... سیماب گردد از فزع اکبر آفتاب

از موج قهر کشتی گردون کند شکاف

وز سیر باز ماند چون لنگر آفتاب ...

... به دل نیامد یا از دلت همانا رفت

ز بحر موج برون آمد و به کوه رسید

ز کوه سیل فرود آمد و به دریا رفت ...

... عجب ژرف بحریست دریای عشق

همه موج قهر از میان تا کنار

فگنده درو هر کسی زورقی ...

... برافراخته بادبانهای نور

همه موج آشام و تمساح خوار

چو در وی نشینی بیکدم ترا ...

... شود از عکس رخت دانه در چون گلنار

بحر لطفی و ز اوصاف تو بر روی تو موج

گنج حسنی و بر اطراف تو از زلف تو مار ...

... در دکان کفایت خرد کارگزار

موج اسرار زند بحر دل من چو شود

خنجر عشق ز خونم چو صدف گوهردار ...

... ولیکن هم عنان با انبیایم

گهی چون موج بینی در بحارم

گهی چون ابر یابی در هوایم ...

... ملک دلها گرفت لشکر حسن

بحر لطفی و چون برآری موج

دو جهان پر شود ز گوهر حسن ...

... سیل بارست آسمان در وی

موج افگنده شور در دریا

تو چو کشتی شده روان در وی ...

... هرجا که سرکشی است به جز پایمال نیست

در موج فتنه ای که خلایق فتاده اند

فریاد رس به جز کرم ذوالجلال نیست ...

... او را چو بخت نیک بر این آستان فکند

در موج خیز لجه غم غرقه گشته بود

لطف تواش به ساحل امن و امان فکند ...

... که آن غریب پریشان خسته کشتی عمر

ز موج لجه ایام برکنار آرد

چو بخت دولت اقبال و فتح و نصرت روی ...

... آفاق را که غرقه طوفان فتنه بود

از موج خیز حادثه افکند برکنار

تیغش چه معجزیست که از تاب زخم او ...

... صحن صحرا سیمگون میکرد و زرین کوهسار

همچو غواصان در این دریای موج سیمگون

غوصه میزد نور می انداخت گرد هر کنار ...

... دهر را در اضطراب و چرخ را در زینهار

برق خشمش بیقرار و موج قهرش بی امان

فیض جودش بی قیاس و بحر لطفش بی کنار ...

... تنی دارم ز دل در خون نشسته

ز موج اشگ در جیحون نشسته

دلی دارم در او غم توی در توی ...

... مردم نظارگی را اشکم از هر مو ربود

هرچه میدیدم به ساحل موج دریا برد و رفت

عاشقی روزی به صف واعظ ما پا نهاد ...

... بالای با قوت او خطی بنگر چه زیبا می کشد

از موج اشک ار بنگری بگذشته دود سینه ها

دانی کزان به آه ما سر بر ثریا می کشد ...