... ناخوانده ما نه بر سر این خوان رسیده ایم

از پیشگاه میکده تا بارگاه یار

سد بار بیش مست و غزل خوان رسیده ایم

تا تیغ خصم را سپر آرم ز جام دوست ...

... آنرا که بنظاره ی روی تو فتد کار

هر بار دانی باید و هر لحظه روانی

وانرا که در اوصاف تو باشد سر گفتار ...

... تا کی آخر بعبث عمر گذاری تا کی

بار بگشا که ازین راه سفرهاست به پیش

سست منشین که در این دشت خطرهاست ز پی

یک بار نخواندند و نگفتند کجایی

تا چند توان رفتن تا خوانده بجایی ...

... مانده از رهروان درین وادی

ز اشک خونین و آه آتشبار

شعله های نهفته در دل سنگ ...

... آخر ای کشت دل گیاه بروی

آخر ای ابر دیده قطره ببار

آخر ای نفس یک نفس بشکیب ...

... ره بری گر بسویشان نگری

کبریایی بری ز استکبار

ملکها بینی اندر آن ملکان

رانده بیگاه و گه زخود سد بار

تخت خاقان چو گردی از پایش ...

... نبود عجب گر دست شه گوهرفشان شد بر سرش

هم ابر گوهر بار شد هم شاخ گوهر دارشد

هم خاک گوهر زار شد از طبع گوهر پرورش ...

... یا که از گلخن مکان در گلستان آورده ام

یا که از دارالحوادث بار رحلت بسته ام

رخت هستی جانب دارالامان آورده ام ...

... ترجمان سر لوح کن فکان آورده ام

بار گاهت را سزد الحق که گوید گاه بار

بر زمین از خویش پیدا آسمان آورده ام ...

... یا ساحت روضه ی جنان است

یا گردونی ست بار گه سان

یا بارگهی فلک نشان است

خاکش همه آب زندگانیست ...

... کشتگان خویش را شد دوستدار

گر کشد عشق ای خوشا آن اعتبار

این بود آیین عشقاین کیش عشق ...

... نه عمل را راه در این شاهراه

علم را نه بار در این بارگاه

مدرکات ما همه وهم و خیال ...

... لیک از جو گندم آرد کی مطر

می ببارد روز و شب بر طرف دشت

لیک گندم کی بروید جز ز کشت

هم به خاک شوره بارد سال و ماه

هیچ دیده ستی برویاند گیاه ...

... صرصر عشق آورد هر سو گذار

نخل آگاهی فرو ریزد ز بار

دست یازد هر کجا بر عاقلی ...

... سابع آنکس را که شد فرمانبرش

گر زند سد بار و راند از درش

چون بخواند باز آید شاد و خوش ...

سر نیست که خم ز بار احسان تو نیست

یا گوی صفت در خم چو گان تو نیست ...

سد بار خراب و باز آباد شدیم

ای بس که غمین شدیم و بس شاد شدیم ...

گر بار دگر گذر بکویت فکنم

این دیده ی غمدیده برویت فکنم ...

از آتش غم سوخت سراسر دل من

یک بار تو را نسوخت دل بر دل من

آتش در سنگ باشد این طرفه که هست ...

... از کرده مرا که شرمسارم بکشی

سد بار فزون چو بیگناهم کشتی

یکره چه شود گناهکارم بکشی

بار غم بر دل و دل بر سر زلفش ترسم

که گرانی کند و بگسلد این رشته زهم ...

... کآنجا به غیر دل نبود کس گواه ما

صد بار آشیان مرا سوخت برق آه

یک خار کم نکرد به عمری ز آه ما ...

... تا در ره عشق تو چه آید به سر ما

جز بار غم از شاخ وفای تو نچیدیم

از نخل جفایت چه بود تا ثمر ما ...

گر به دل صد بار گویم قصه جانانه را

باز می خواهد که از سر گیرم این افسانه را ...