... عاشق دیوانه را با مسجد و منبر چه کار

در میان کوچه و بازار می گویم حدیث

بر محبان علی قصاب آتش شد حرام ...

... یا به معمار قدر برگو که گرداند وسیع

کوچه این عالم کم وسعت پرپیچ و تاب

یا بفرما عشق بالادست محمل بسته را ...

... برون از شهر بند عقل شهریست

که در هر کوچه اش غوغای عشق است

قبا گردد اگر نه اطلس چرخ ...

... که عیان بود چه به قلزمی ز حرارت شرری رسد

ز تو شهره ام چه به شهر و کوچه نهان کنم غمت از عدو

به کسی که شق شده پرده اش چه ضرر ز پرده دری رسد ...

... می صدهزار رنگ نه در یک سبو کنند

دلها ز کوچه گردی زلفت دل مرا

جویند اگر گذار بهر تار مو کنند ...

... که از یادش نه ای هرگز فراموش

فریب زاهدان را کوچه ای هست

که در هر گام او چاهی است خس پوش ...

... آه از شهر پرآشوب محبت مشتاق

که درین شهر به هر کوچه بود غوغایی

... نه حرف ز نیستی نه از هستی زن

زین کوچه ره برون شدن نیست ترا

جامی بکش و بکوچه مستی زن

... که گذارد که به خلوتگه آن شاه برآیم

من که در کوچه او ره ندهندم به گدایی

ربط ما و تو نهان تا به کی از بیم رقیبان ...

... نبود به بزمت ای شه ره این گدا همین بس

که به کوچه تو گاهی بودم ره گدایی

همه جا به بی وفایی مثلند خوب رویان ...

این گل که به چشم نیک و بد خارم ازو

رسوا شده کوچه و بازارم ازو

من می خواهم که دست ازو بردارم ...

... ز حرمان سر کویت به خاطر حسرتی دارم

که داغم را چو نی در کوچه بند استخوان بینی

خوش آن دولت که یکبار دگر هم آستان بوسم ...

... رحم است به مستی که ز میخانه برآید

در کشور عقل است به هر کوچه عسس ها

کم فیض بود دولت دونان که نگیرد ...

در کوچه آن زلف مده راه صبا را

آشفته مکن مشت غبار دل ما را ...

... میزد قدم به وادی وصف رخت مگر

کامشب به کوچه خامه ما ماهتاب داشت

زان پیشترکه چهره به می ارغوان کنی ...

... بویی از گلزار می جستم دماغ از دست رفت

تا سرآمد کوچه راه عمر پا ازکار ماند

بس که سودم کف به هم ز افسوس داغ از دست رفت

عزم کویش داشتم دانش به حیرانی کشید

کوچه راهی طی نکردیم و سراغ از دست رفت

زیر گردون بود ازمی بزم ما روشن حزین ...

می به بزم ما امشب از رمیده هوشان است

نی ز بی نواییها کوچه خموشان است

رگ چو شمع می سوزد در تنم ز تشنه لبی ...

... جان سختم حذر از دوزخ جاوید نداشت

خانه در کوچه آسوده دلانم دادند

العطش زاست درین وادی تفسیده دلم ...

ننگ در عشق و جنون نام مرا عالی کرد

آمد ادبار درین کوچه و اقبالی کرد

نیست امروز عجب گر غمش از شادی ماست ...

خرامد یار من مستانه هر راهی دچار آید

مگر یک بار هم از کوچه راه انتظار آید

گوارا نیست آب زندگانی بی حریفانم ...