... برفتند با کوس و چتر و علم

ابا باز و شاهین و با چرخ و یوز

برفتند آن هر دو یل کینه توز

شکار افکنان تا به توران زمین

که از چرخشان دل نبودی غمین

گزیدند سرچشمه ای دلپذیر ...

... که نی زر به کار آید ایدر نه زور

همانا که تا چرخ گردنده است

نداده کسی را چنین کار دست ...

... به چنگال شیر و به تن پیلتن

سرش برکشیده به چرخ بلند

همانا که بودی بسی زورمند ...

... فلک را بلندی ز بالای او

سر چرخ را افسر از رای او

سنانت چو با چرخ تاب آورد

خلل در رخ آفتاب آورد ...

... بدان را دو چشم از رخت دور باد

جهان بنده و چرخ مزدور باد

بپرسید از آن کار و از روزگار ...

... به هند اندرون شد به یک ره بلند

سزد گر برآید به چرخ برین

به شمشیر هندی بشوید زمین

... بدانی که با لشکر شاه کی

ندارد همی چرخ گردنده پی

نه این ده هزار است گر صد هزار ...

... به گیتی نخواهد شد از چیز سیر

وگر چرخ پیر اندرآید به زیر

فریبش همه رنگ و اورنگ نیز ...

... ستایش کنان گفت کای نیک پی

ز چرخش غمی نیست کاوس کی

که چون تو کمر بسته ای تخت او ...

... دلیر و جهانگیر و پر مغز سر

به چرخ کیانی و گرز بزرگ

نماند همی جز به سام سترگ ...

... مرا و تو را روز هم بگذرد

دمت چرخ گردان همی بشمرد

دلت شادمان باید و تندرست ...

... کزویست کین و کزویست مهر

جهاندار دارای چرخ و فلک

پرستش ورا از سما تا سمک ...

... زحل در برش دیده بانی نمود

چنان بود بر چرخ بر رفته تنگ

که رخسار مه را شخودی به سنگ ...

... سپاه فرامرز با آن سپاه

چو سیاره بودند بر چرخ و ماه

شبیخون سگالش گرفتم نخست ...

... جهانگیر و شاه بلند اختر است

ز دانش ز چرخ برین برتر است

به تنها تن خود ز توران زمین ...

... چو پشت کمان بر زه خم گرفت

خم چرخ گوشه فراهم گرفت

برآمد به کردار بارنده ابر ...

... دل کوه خارا همی بر درید

صدایش چو بر چرخ گردان رسید

تو گفتی که نه طاس زنگارگون ...

... به نیروی دادار یزدان پاک

برآرنده چرخ گردنده خاک

ببرم پیت را به هندوستان ...

... چنان گشت گردون ز گرد سپاه

که خورشید بر چرخ گم کرد راه

به پیش فرامرز تازان شدند ...

... همه شب ز پیکار بسته میان

چو خورشید بر چرخ زنگارگون

ز خرگاه تیره شب آمد برون

نشست از بر چرخ زنگارگون

ز خرگاه تیره شب آمد برون

نشست از بر چرخ فیروزه رنگ

به پیروزی آمد سوی برج رنگ ...

... ببستش دو بازو به خم کمند

چنین است آیین چرخ بلند

کسی را اگر سال ها پرورد ...

سپیده چو از باختر زد درفش

چو کافور شد روی چرخ بنفش

زمین تازه شد کوه چون سندروس ...

... یکی شب ببودند تا بامداد

چو خورشید بر چرخ بگذارد پای

خروش جرس خاست با بانگ نای ...

چو خورشید بر چرخ گشت آشکار

جهان کرد روشن به رنگ بهار ...

... ز گرد سپه تیره شد روی روز

گریزان شد از چرخ گیتی فروز

همانگاه تیره شب اندر رسید ...