... سه دولت ورا پست شد باشکوه

ز شرق و ز غرب و ز دریا و کوه

چه ما دوچه لیدی بفرمان او ...

... بیاورد لشکر همه فوج فوج

تو گفتی که دریا بر آمد بموج

رژه برکشید و سپه برنشاند ...

... شهنشاه ایران بود کینه خواه

ز دریا بباید شه آریان

همه جنگ را تنگ بسته میان ...

... سر مصریان تا دهندی بباد

بر اطراف دریا گرفتند راه

گمان شان ز دریا بیاید سپاه

ولیکن نیامد ز دریا بجنگ

ز خشکی سپه راند شه بیدرنگ ...

... برم آبرویش بهر انجمن

ز دریا به دریا سپاه منست

خداوند گیتی پناه منست ...

... خود و چند تن از یلان باسپاه

هم از سوی دریا گرفتند راه

یکی نامه با مهربانی نوشت ...

... چه صنعتگران و چه مزدور خواست

ز دریای سرخ و ز دریای روم

یکی ترعه سازند زین مرز و بوم

اگر خاک را برکنی از میان

ز دریا بدریا گذر میتوان

دو بحر بزرگی که ازهم جداست ...

... بکندند ترعه به تدبیر و زور

ز دریا بدریا ببرد آب شور

ز دریای رومش که مسدود بود

رهی تا بدریای سرخش گشود

وزان پس بفرمود برجی بلند ...

... بفرمان من گشت کشتی روان

ز دریا بدریا نه رنجی میان

گرفتم همه مصر و هم روم و هند ...

... سپه را بدیدند سان سر بسر

تو گویی که دریا بموج آمده است

که لشکر همی فوج فوج آمده است ...

... دمیدند بر کوس و لشگر ز جا

بر آمد چو دریا و بحر سیاه

صدای دهل گوشها کر نمود ...

... ز هر بد همیشه نگهدار ماست

ز دریا و صحرا ز دشت و ز کوه

همی می نوردیم خود با گروه ...

... ز آلات جنگی همه بی نیاز

سپه را ز دریا به یونان بریم

ز کشتی در آییم و نام آوریم ...

... ز بستر جدا شد سپه با امید

چو خورشید نورش بدریا فتاد

دل دیده بانان بسی کرد شاد ...

... همه نور افشاند هر جا بمهر

تلاطم چو دریا بخود در گرفت

ز خورشید رخشنده او زر گرفت ...

... سران و سواره پیاده نظام

بنزدیک دریا پیاده شدند

بکشتی جنگی نظاره شدند ...

... خبر شد بیونان که آمد سپاه

شده روی دریا ز کشتی سیاه

چو آگاه بودند و حاضر بجنگ ...

... چو بادی که آذر بیاید به برگ

زمین همچو دریای خون موج زن

چو ماهی در آن کشته بی پا و تن ...

... بگفتند با او که از شهریار

ز دریا بیامد سپه بیشمار

سپهبد مقا پیش دلشاد شد ...

... بفرمود با افسران سپاه

بدریای آژه بجویید راه

ز امر شه داریوش بزرگ ...

... کزو دور بوده است دست بدی

گرفته است دریا و صحرا و کوه

مطیع شهنشه نموده گروه ...

... به بینم که باشم همی در خورش

براند ز دریا پذیرد مرا

بکوبد سرم یا گزیند مرا ...

... بفرمان من ترعه ای ساز شد

دو دریا به یکدیگر انباز شد

بامرم دو دریا یکی شد دگر

که کشتی جنگی کند زو گذر ...

... که همراه خود برد در جنگ و کار

بهمراه در دشت و دریا و کوه

شریک غم و رنج بد آن گروه ...

... از آن رو شهنشاه ایران پناه

بدریای هندوستان با سپاه

همان دیده بانان هندوستان ...

... کشیدند فریاد کآمد سپاه

ز کشتی شده روی دریا سیاه

سپهدار هندوستان شد خبر

که آمد ز دریا شه نامور

بفرمود بندید بر شاه راه

ز دریا نیاید برون آن سپاه

کشیدند صف لشگر هندوان ...

... همان شهریاری مرا در خوراست

نه دریا بمانم نه صحرا نه هند

زنم آتش از هند تا رود سند ...

... سپردم بتو لشکر بیکران

روم من سوی پارس دریا کران

دگر لشکران با سپهدار شاه

ز دریا بدریا گزیدند راه

بایران خبر شد که آمد سپاه ...

... نی پناه نوح و داود و سلیمان است و بس

در دل ماهی به دریا مونس یونس هم اوست

نی انیس یوسف اندر چاه و زندان است و بس ...

... اولین و آخرین را رزق از این خوان است و بس

هفت دریا پیش بحر لطف او دانی که چیست

جدولی اندر کنار بحر عمان است و بس ...

... شها به وصفت صغیر مسکین هر آنچه گوید هر آنچه خواند

بدان نماید که قطره خواهد به وصف دریا همی زند دم

نه مدح خوانم کز آستانت ز بینوایی کنم گدایی ...

... ولی ز خلق جهان ای دریغ بینایی

علی است دریا هستی است موج آن دریا

کس این نداند جز مردمان دریایی

علی است پادشه بارگاه ملک وجود ...

... جم و سکندر از او یافتند دارایی

برابر کف دریایی وی ابرو محیط

خجل شدند ز در پاشی و گهرزایی ...

... اوست خورشید آفرینش پرتوی از طلعتش

اوست دریا ما سوی الله موج آن دریاستی

خلق از وی صادر وراجع بوی پرتو بلی ...

... بجان جانان بدل دلبر علی هو علی حق

یگانه در دریا دل محیط و کشتی و ساحل

شراع و بیدق و لنگر علی هو علی حق ...

... رفته هر سو با ده خواران یک ز دست و یک ز هوش

ساقی از دریا رساند می بخیل باده نوش

ورنه خم کی میدهد امروز مستان را کفاف ...

... هست هستی بحر ژرفی موج خیز و بی کران

واندران دریا وجود ما حبابی بیش نیست

عمر نوح و گنج قارون ملک اسکندر تو را ...

... هست هستی بحر ژرفی موج خیز و بی کران

واندران دریا وجود ما حبابی بیش نیست

عمر نوح و گنج قارون ملک اسکندر تو را ...

... چشم انسان همه بینای جمال الله است

سر کویت شده از خون شهیدان دریا

مگر ایجان جهان کوی تو قربانگاه است ...