... ز اوج چرخ و فوج موج یاران

زمین چون قطره در دریا نهان شد

سحر جانانه ام پیمانه در دست ...

... ای پس از داور خداگیهان خدای راستین

شاه گردون آستان دارای دریا آستین

قابض ارواح را تیغت بود بیس البدل ...

... تا به ط وفان پشت پا چون نوح پیغمبر زنیم

نی نی از کشتی چه خیزد ظرف می دریا خوشست

تا در آن دریا سراپا غوطه چون لنگر زنیم

ساقیان برکف میی چون جوهر دانش لطیف ...

... چون کشتی ابر درفشان آید

بر ساحل این کبودگون دریا

کشتی کشتی گسارد باید می ...

... ناامید و بیکسم دست من و دامان تو

ای تو آن دریای بی پایان که در هم بشکند

نه سفینه آسمان را موج یک طوفان تو ...

... غیرت طبع کریمت ترسم ار آگه شود

همچو دریا در خروش آید ازین فرمان تو

روزی سی تن عیال بینوا نتوان برید ...

... عجب مدار به غرقاب عشقم این زاری

چه احتیاط ز یاران غریق دریا را

به زیر پهلوی من در فراق و وصل تو فرق ...

... تغابن بود زین سودا مرا سودی که حاصل شد

صفایی را چون کشتی شکست از موج این دریا

که بعد از قرن ها یک تخته نتواند به ساحل شد

... بهر جانان غرق اشکم گر ببینی ترمیا

کی براندیشد ز دریا آنکه گوهر بایدش

آن ستمکاری کش از آزار یاران باک نیست ...

... برسینه و لبش همه صحرا و باغ سوخت

بر دیده و دلش همه دریا و کان گریست

گل ها به خاک ریخت چو گلشن به باد رفت ...

... بر بی کیست جن و ملک را جگر گداخت

بر تشنگیت دجله و دریا گریستند

تنها نه دوست را دل و جان ز آتش تو سوخت ...

... از شرم وی محیط همی تا شمر گداخت

دریا و رود از دم وی برمدر گریست

صحرا و کوه از غم او برحجر گداخت ...

... صحرا به تاب سینه ی وی چون شرر گداخت

دریا به آب دیده ی وی چو شمر گریست

شمعی به بزم ماتمیان همچو او نسوخت ...

... برانتقام قاتل آنان سقر گریست

دریا و دشت و کوه از آن ناله های زار

صد بحر بر رقیه ی خونین جگر گریست ...

هیچ دریایی ندیدم بی کنار

جز تو ای عشق جهان آشوب یار ...

... پیش دستت دجله تا جیحون نمی

هفت دریا پیش سیلت شبنمی

رهروت را زیر پا زوبین و تیر ...

... آه آتشبارش از گردون گذشت

و اشک طوفان زایش از دریا و دشت

خستگی ها از روانش تاب برد ...

... کوه و صحرا از دمش بریان همه

دشت و دریا بر دلش گریان همه

مادران از بچگان گشته نفور ...

... واحسینا را فغان از سر گرفت

گشت دریا ز آتش آهش سراب

گشت صحرا ز انجمش دریای آب

وحش از مرتع به هامون در خزید ...

... غره عیش همایون تلخ گشت

سر به دریا برد زین داغ اندروس

گشت هارورا رخ از غم سندروس ...

... ماندن ز مردن تلخ تر

کاش از جهان دریا و جو خشک آمدی آبشخورم

خاک دو عالم برسرم ...

... کیفر کردار آن کافر دلان راجویم از حق

فوج دریا موج کیوان اوج انجم انتظامی

آتش روی آب آهن سنگ سندان تاب خارا ...

... حرف ها بینی آلوده به خون جگرم

ناقه را پای به گل از قطره دریا زایم

باز دشمن برد از کوی توام چون یابم ...

... آنچه من رانم از قبایح تو

نیست جز قطره ای ز صد دریا

نیست نار حمیتت در دل ...

... عشق ندانم چه حالت است که از وی

ساحت دریا به اضطراب برآمد

لوح چو پذرفت نام عشق دل و جان ...

... صبح بخندید و آفتاب برآمد

تربت منصور چون رسید به دریا

نقش انا الحق ز موج آب برآمد ...