... بیفکند آن دشنه کین ز چنگ

معصفر شدش عارض لاله رنگ

دلیری که آمد در آن کارزار ...

... بهرسوی کآن شیر برکاشتی

ز خون لاله در دشت چین کاشتی

سرو ترک می کرد با ترک نرم ...

... سرخ شد منقار کبک و سبز شد سم گوزن

تا توانگر گشت کوه از لاله و دشت از گیا

شنبلید و لاله نعمان به روی سبزه بر

هست پنداری به مینا در عقیق و کهربا ...

... شد به زمین برگشاده ازهر دیبا

کوه ز لاله گرفت سرخی بسد

دشت ز سبزه گرفت سبزی مینا ...

... شاخ سمن هست پر سهیل و ثریا

در شده با شنبلید لاله به عشرت

درشده با خیری ارغوان به تماشا ...

... از سبزه و بنفشه نگر دشت را سلب

وز شنبلیده و لاله نگر کوه را ردا

مینا مرصع است تو گویی به لاجورد ...

... چون مردم بی خواسته عالم ز زینت بینوا

بر جانب مشرق شفق چون لاله بر سیمین طبق

کوکب به گردش چون عرق بر عارض معشوق ما ...

... برکف سیمین نهد برکف همی ساغر مرا

گفت لاله من دل خصمان او سوزم همی

زانکه خشمش بهره داد از دود و از اخگر مرا ...

بر ماه لاله داری و بر لاله مشک ناب

در مشک حلقه داری و در حلقه بند و تاب ...

... پر از خروش خروس و پر از نفیر کلاب

ز لاله گفتی شنگرف گون شده است جبل

ز سبزه گفتی زنگارگون شدست تراب ...

... زمردین پیکان کرد و بسدین نشاب

میان سبزه نگر برگ لاله نعمان

میان لاله نعمان نگر سرشک سحاب

یکی چنانکه به زنگار برزنی شنگرف ...

... زاغ چون بگشاد دیده بلبل اندر شد به خواب

گشت پنهان لاله شنگرف گون در زیر برف

گشت پنهان سوسن کافورگون اندر رضاب ...

... زان است که در دیده او خواب و خمارست

بر سبزه و لاله به لب جوی و سر کوه

از مرغ جغانه است و ز نخجیر قطار است ...

... چون ببالاید به خون بدسگالان تیغ او

ارغوان و لاله گویی رسته از نیلوفرست

ابر نیسان را سر اندر چنبر فرمان اوست ...

... بر زبان خلق شیر و شرح آن تا محشر است

ازطرب روی نکوخواهانت چون لاله است وگل

وز شکنجه روی بدخواها نت چون نیلوفر ست ...

... از دست خد و قد تو در باغ و بوستان

تشویش لاله وگل و تشویر عر عرست

روشن مه است روی تو بر سرو و جانور ...

... به گرد چهره او در دو زلف او گفتی

که گرد لاله دو چنبر ز عنبرساراست

همی فشاند سر زلف بر دو عارض خویش ...

چه گوهرست که کانش خم دهاقین است

به رنگ لاله نعمان و بوی نسرین است

به مجلس ملکان همنشین زیر و بم است ...

صنم من پسری لاله رخ و سیمبرست

سخت زیبا صنم و سخت به آیین پسرست ...

... گفتم ای شکر لبا نزدیک من باز آی زود

چشم برهم زد به لؤلؤ لاله در شکرگرفت

شد جهان برچشم من همچون دلم تاریک و تنگ ...

... شکفته ملک تو باغی است و اندرو سپه است

چو لاله و گل و نسرین و نرگس و شمبثباد

گهی نسیم طربشان دهی ز طبع کریم ...