بودم میان خلق یکی مرد پارسا
قلّاش کرد نرگس جمّاش تو مرا
از غمزهٔ تو در دلم افتاد وسوسه
با وسوسه جگونه توان بود بارسا
پرهیز کرده بودم و سوگند خورده نیز
کز بهر کام دل نشوم فتنهٔ بلا
از بس که کرد چشم تو نیرنگ و جادویی
برهیز من هَدَر شد و سوگند من هَبا
ای چون هوا لطیف چه داری همی عجب
گر هست سوی تو دل و شخص مرا هوی
شخص و دلم ز عشق تو ذره است و آتش است
باشد هوای ذره و آتش سوی هوا
پشتم دو تا نه از پی آن شد که عشق تو
باری برو نهاد زاندیشه و عنا
گم شد دلم ز دست و به خاک اندر اوفتاد
کردم ز بهر جستن او پشت را دو تا
گر آشناست با سر زلف تو دست من
شایدکه هست عشق تو با جانم آشنا
تا عشق تو رها نکند جان من ز دست
منکیکنم ز دست سر زلف تو رها
دادم هر آنچه داشتم اندر بهای تو
تا بهرهور شدم ز تو از مزد و از بها
دُرّ گرانبهایی و دارم تو را عزیز
آری عزیز باشد دُرّ گرانبها
تو مُفرَدی ز خلق جهان و نه ممکن است
کاندر جهان نگاری همتا بود تورا
گر داشتم رخ از غم هجر تو بر زمین
دارم سر از خیال و نشاط تو بر سَما
ور بر مراد خویش دلم پادشا نبود
شد پادشا به دولت دستور پادشا
صدری که او امیر مجیر و مؤیدست
در ملک و دولت ملک و دین مصطفا
پروردگار شاه عجم صاحبی که هست
همکنیتِ ملکشَه و هم نامِ مرتضا
بیآنکه داد مهر نبوت بدو خدای
دارد یقین و عصمت و تأیید انبیا
فرخلقاست بر همه خلق و خجستهپی
چون پی خجسته باشد فرّخ بود لقا
اندر ذُکاء و فِطنَت او خیره شد خرد
گوییکه هست فطرتش از فِطنَت و ذُکا
اندر کف مبارک او نی صدف شدست
ز انسان که چوب درکف موسی شد اژدها
بیآرزوی مدحش و بیحرص دیدنش
اندر زبان و دیده بَکَم باشد و بُکا
آرد به دست نعمت و نعمت دهد ز دست
منت بود ذخیره و نعمت بود جدا
خورشید اگر ز همت او داشتی فلک
بودی به شکل خُردتر از کوکب سُها
خالق ز نور خویش سرشته است جوهرش
تا عقل او ز روضهٔ حکمت کند چرا
چون و چرا بدو نرسد خلق را از آنک
هست او ز نور خالق بیچون و بیچرا
گر در نَوال حاتم طی بود پیشرو
ور در علوم صاحب ری بود مُقتدا
اکنون هزار حاتم و صاحب زیادت است
از جان و دل به خدمت او کرده التجا
کار ملک چو معجز پیغمبران شدست
تا هست کار او چو کرامات اولیا
او هست یار شرع و ملک شهریار شرق
در شرع و شرق هست سزا درخور سزا
ای صاحبی که اهل سخن را به مدح تو
بازارها روان شد و گفتارها روا
روی و ریاست هرچه به گیتی مروّت است
وندر مروّت تو نه روی است و نه ریا
تو بر هنر سواری و در چشم روزگار
خاک سُم سمند تو سرمه است و توتیا
رکن شریعتی و صفای هُدی ز توست
زین روی درگه تو چو رکن است و چون صفا
هر روز کافتاب سر از کوه بر زند
چون طلعت تو بیند گوید که مَرحبا
افزون از آنکه نور بود ماه را ازو
او را بود ز طلعت میمون تو ضیا
گویند کوه و چشمه بود در میان بحر
آنان که کردهاند به بحر اندرون شنا
این ممکن است زانکه تو در بحر طبع خویش
همکوه حِلم داری و هم چشمهٔ سخا
گر عرش و فرش بلقیس آورد سوی جَمْ
فرزند بَرخیا به یکی لحظه از سَبا
اکنون همی نثار فرستد روان خویش
از عرش پیش فرش تو فرزند برخیا
نام تو و پدرت حسین بود و هم علی
خفته یکی بهکوفه و دیگر بهکربلا
آراسته است نامه و دفتر بدین دو نام
تا اشتقاق هر دو ز حُسن است و از علا
هر صورتی کز آتش و بادست و آب و خاک
او را پس از بقا به ضرورت بود فنا
تو صورتی ز نوری و دهر از تو روشن است
اَرجُو که بیفنا بُوَدَت در جهان بقا
تا آسمان بهگردش و تا اختران به سیر
دارند با تو بیعت و با بخت تو وفا
هر کس که با تو قصد جفا و ستمکند
از آسمان ستم کشد از اختران جفا
وانکس که بر خلاف تو آرد به رزم روی
او را بود نُحُوست و اِدبار در قَفا
ور بایدت گواهی از یار تاکنون
طغرل تکین بس است و قَدَرخان بر این گوا
هر دو بساختند و به رزم تو تاختند
گردن فراختند و ز کِبر و ز کِبریا
آن را گمان نبود که گرید بر او اجل
وین را خبر نبود که خندد بر او قضا
قومی برآمدند به بیدادی از چِگِل
اندر عدد جو مورچه بیحد و انتها
گفتند تا زمان غنیمت غنی شوم
گر کار کار ما بُوَد و دست دستِ ما
نابرده یک گروه غنیمت سوی خُتَن
بردند صدگروه هزیمت سوی ختا
آن قوم را دِماغ ز بیداد بود پر
دلشان و دیدهشان تهی از شرم و از حیا
چون کوه بود داد تو در رزم لاجرم
بیداد بازگشت بدان کوه چون صدا
شد بر زمین دل همهشان سُفتهٔ سِنان
چون آمد از سپهر به تو سفتهٔ سنا
چون مرغ بر هوا شده بودند کامکار
گشتند عاجز از قفس و دام و گردنا
سرهای خانیان شده گَردان به آب چشم
گفتی به آب چشم همی گردد آسیا
آلوده گشت گَردن گردان به خون دل
گفتی فرو ز دست به شنگرف توتیا
فرمان شاه شرق سر خصم را ز تن
چون گندنا زدود به تیغ چو گندنا
هر یک فکنده از سر و تن مغفر و زره
وز بیم جانگرفته بهکف رکوه و عصا
از اُوزگند تا به هری گر نظرکنی
درکوهسار و قلعه و در شهر و روستا
با بخت شاه دولت تو مرد افکنده است
افکنده باد آنکه بود دشمن شما
این حال روشن است چو خورشید درجهان
خورشید راکهگفتکه چون است یاکجا
باران همت تو گسست از زمانه قحط
باد سعادت تو بِبُرد از جهان غلا
شد تازه روی عالم و از تازگیکه هست
گویی که کرده اند به تصویرش ابتدا
برداشته است کوه ز سر سیمگون کلاه
واندر شدست باغ به زنگارگون قبا
چون تیره گشت آب به جوی اندر ازکَدَر
چون آب گشت تیره به خم اندر ازصفا
گلهای زرد گویی رُهبان فروخته است
قندیلهای زرین اندر کلیسیا
بر یاسمین و نسترن و ارغوان و گل
هر شب هزار دستان سازد همی غنا
برگل زند ترانه و بر ارغوان غزل
بر نسترن شبانی و بر یاسمین نوا
از سبزه و بنفشه نگر دشت را سَلَب
وز شَنبَلیده و لاله نگر کوه را رَدا
مینا مُرّصع است تو گویی به لاجورد
مرجان مُوشّحَ است تو گویی به کهربا
این خرّمی اگر ز صبا حاصل آمدست
لطف نسیم طبع تو دارد مگر صبا
ای ملک را ز حشمت و فرمان تو شرف
ای خلق را به همت و احسان تو ربا
هرکاو به لفظ جزل تو را افرین کند
از جود تو عطای جَزیلش بود جزا
هرگه که من به نظم ثنای تو گفتهام
توگفتهای به نثر مرا بیشتر ثنا
تو بر سر ملا بستایی همی مرا
من چونکنم ستایش تو بر سر مَلا
گر رفت در ثنای تو تاخیر مدتی
هرگز نرفت روزی تقصیر در دعا
صحرای دولت تو خوش و سبز و خرم است
نتوان گرفت بیهده در خانه انزوا
از جود تو به شُکرم اگرچه مرا نبود
ترویج در معیشت و تسلیم در عطا
تا بیدرنگ مشکل وصعب است بر طبیب
بردن ز مرد پیر تب رَبع در شِتا
اندیشهٔ تو باد طبیبی که بیدرنگ
درد نیاز پیر و جوان را کند دوا
خندان همیشه بخت تو از شَرفهٔ شرف
نازان همیشه عمر تو در روضهٔ رضا
آراسته به عمر تو چندانکه در جهان
عمران شدست و آباد تا خطّ اِستِوا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به ستایش و وصف یک مرد پارسا و با فضیلت پرداخته است. شاعر از جاذبههای چشمان معشوق و مشکلات عشق میگوید و اینکه چگونه دلش به خاطر زیباییهای او دچار وسوسه شده است. او سوگند خورده بود که به خاطر عشق به غم و بلا نیفتد، اما نیرنگ چشمان معشوق او را به تنگنا کشیده است.
سپس شاعر از ویژگیهای فرد مورد ستایش، که او را دارای نور و فطرتی خاص میداند، سخن میگوید. این شخص جایگاهی بلند و محترم دارد و در دین و مروت بیهمتاست. شاعر ویژگیهای او را با صفاتی چون صداقت، بخشش و علم توصیف میکند.
در ادامه، شاعر به داستانهای تاریخی و مذهبی اشاره کرده و از پیامبران و اولیا نقل قول میآورد، به این ترتیب تأکید میکند که معشوق او در مرتبهای بالا از لحاظ ارزشها قرار دارد. او با استفاده از تصاویری طبیعی و زیبایی های جهان به توصیف مقام و منزلت این فرد میپردازد و در نهایت خواستههای خود را نسبت به او بیان میکند.
شاعر در کل به بیان احساس عشق، احترام و شگفتی نسبت به معشوق پرداخته و با زبان شاعرانهای جلوههای مختلف شخصیت او را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: من در میان مردم فردی پرهیزگار بودم که به خاطر زیبایی چشمان تو، گرفتار شدم.
هوش مصنوعی: من از نگاه تو به شدت تحریک شدهام و این وسوسههای درونی مرا به شدت مشغول کرده است، حال چگونه میتوانم بار غم و درد را تحمل کنم؟
هوش مصنوعی: من از انجام کارهایی که ممکن است به مشکل و بلا منجر شود، خودداری کرده و به خودم قسم خوردهام که به خاطر خواستههای دل، دچار فتنه و گرفتاری نشوم.
هوش مصنوعی: چشم تو به قدری فریبنده و جادویی است که من از ترس آن، خود را به هدر دادهام و سوگندم بیفایده شده است.
هوش مصنوعی: ای جانم، تو که همچون هوا نرم و لطیفی، برای چه تعجب میکنی اگر دل و وجودم به سمت تو کشیده میشود؟
هوش مصنوعی: دل و وجود من از عشق تو مانند ذرهای کوچک و آتشین است. حالا این ذره و آتش باید به سمت آسمان بروند.
هوش مصنوعی: پشتم فقط به خاطر عشقت سنگین شده و این سنگینی ناشی از افکار و دغدغههایم است.
هوش مصنوعی: دل من گمشده است و به زمین افتاده، برای یافتن او با دو دست خود را به زحمت میاندازم.
هوش مصنوعی: اگر دست من با زیبایی و راز سر زلف تو آشناست، شاید عشق تو نیز با جان من آشنایی دارد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق تو مرا رها نکند، نمیتوانم از دست تو و زیباییهایت آزاد شوم.
هوش مصنوعی: هر چیزی که داشتم را برای تو فدا کردم، تا از تو بهرهمند شوم و به نوعی دستمزد و ارزش بماند.
هوش مصنوعی: تو مانند یک مروارید با ارزش هستی و من تو را بسیار عزیز میدارم؛ بله، مروارید با ارزش نیز محترم و گرانبهاست.
هوش مصنوعی: تو فردی هستی خاص و بینظیر در میان انسانها و نمیتوان در جهان کسی را پیدا کرد که شبیه تو باشد.
هوش مصنوعی: اگر چهرهات را از غم دوریات به زمین میآوردم، سرم را از خیال و شادی تو به آسمان میبردم.
هوش مصنوعی: اگر دل من به خواستهام دست نیافت، پس سلطنت به خواست خودم میتواند با قدرت و اقتدار حکمرانی کند.
هوش مصنوعی: صدری که حمایتش قوی و مورد تأیید است، در زمینه حکومت و دین پیامبر اکرم، مقام و منزلت قابل توجهی دارد.
هوش مصنوعی: خالق و سرپرست پادشاه ایرانی، کسی است که هم لقبش با نام ملکشاه هماهنگ است و هم با نام مرتضی همخوانی دارد.
هوش مصنوعی: بدون اینکه دلیلی از نعمت پیامبری دریافت کرده باشد، او به خداوند ایمان کامل دارد و از پاکی و تأیید پیامبران برخوردار است.
هوش مصنوعی: شخصی که با همه مردم خوشبرخورد و نیکو سیرت باشد، به احتمال زیاد دارای سرنوشتی نیکو و خوش خواهد بود. در واقع، کسی که به خوبی با دیگران ملاقات کند، خودش نیز خوشبخت و خوشحال خواهد بود.
هوش مصنوعی: در هوش و ذکاوت او، عقل حیران میماند، گویی فطرت او از فطانت و ذکاوتش نشأت گرفته است.
هوش مصنوعی: در دستان مبارک او، نی تبدیل به صدف شده است، چرا که چوب در دست موسی به اژدها تبدیل شد.
هوش مصنوعی: اگر کسی به ستایش او آرزویی نداشته باشد و نه با شوق و ذوق به دیدارش بیندیشد، در زبان و چشمانش چیزی جز کمبود و اشک وجود نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: کسی که نعمت و روزی را به دست میآورد و از آن بهرهمند میشود، اگر از دیگران کمک بگیرد، باید در نظر داشته باشد که این نعمتها را باید با سپاسگزاری و بدون منت پذیرایی کند. در واقع، نعمت واقعی زمانی است که بدون انتظار و وابستگی به دیگران تقسیم شود.
هوش مصنوعی: اگر خورشید همت و اراده او را داشتی، آسمان میتوانست به اندازهای کوچک باشد که تنها شبیه یک ستاره باشد.
هوش مصنوعی: آفریننده، جوهر انسانی را از نور خودش ساخته است تا عقل انسان بتواند از باغ حکمت استفاده کند.
هوش مصنوعی: مردم نمیتوانند به دلیل نور خالق، چیزی از او بپرسند یا دربارهاش شک و تردید داشته باشند، زیرا او وجودی بدون شبهه و بیچون و چرا دارد.
هوش مصنوعی: اگر در بخش generosity و بخش بخشش حاتم طایی پیشرو باشد و یا اگر در علم و دانش، صاحب ری الگو باشد، در هر دو صورت نشاندهندهی برتری و ویژگیهای مثبت است.
هوش مصنوعی: امروز افرادی مانند حاتم طایی و صاحب بن عباد زیادی وجود دارند که با تمام وجود به او خدمت میکنند و در حال درخواست و نیاز از او هستند.
هوش مصنوعی: کار پادشاه همانند معجزات پیامبران شده است، و زمانی که کار او انجام میشود، مانند کرامتهای اولیاست.
هوش مصنوعی: او یاری است برای دین و پادشاهی که در شرق حکومت میکند، و در زمینههای دینی و حکومتی، رفتار و عملکرد او شایسته و مناسب است.
هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر شاعران و اهل سخن، افراد زیادی به مدح و ستایش تو پرداختهاند و این صحبتها هر کجا که برود، مورد قبول واقع میشود.
هوش مصنوعی: محبت و بزرگواری در جهان هرچه وجود دارد، در رفتار و شخصیت تو نه از ظاهر آن خبری است و نه زرق و برق و تزویر.
هوش مصنوعی: تو در هنر مهارت فراوانی داری و در نگاه زمان، گرد و غبار سم سواریت همچون سرمه و توتیا ارزشمند است.
هوش مصنوعی: محور دین و پاکی هدایت از جانب توست، از این رو، درگاه تو همانند محور و صفای روحانی است.
هوش مصنوعی: هر روز آفتاب از کوه بالا میآید و وقتی به چهره تو نگاه میکند، با خوشحالی میگوید: خوش آمدی!
هوش مصنوعی: ماه به واسطه نور خود درخشان است، اما زیبایی و جلوهگری تو باعث میشود که او هم نورانیتر به نظر برسد.
هوش مصنوعی: میگویند که در دریا کوه و چشمهای وجود دارد برای کسانی که در آن آب دریا غوطهور شدهاند.
هوش مصنوعی: این ممکن است به خاطر این باشد که تو در عمق شخصیت خود، هم ویژگیهای صبوری و هم خصیصه generosity را داری.
هوش مصنوعی: اگر بلقیس تخت و زمین را به سمت جم بیاورد، فرزند برخیا به یک لحظه از نسیم سدره، به یک جا میرسد.
هوش مصنوعی: اکنون روح خود را به عنوان نذری از بلندیها به زیر پای تو میفرستم، ای فرزند بر خیل.
هوش مصنوعی: نام تو و پدرت حسین و علی است که یکی در کوفه و دیگری در کربلا، به خواب ابدی رفتهاند.
هوش مصنوعی: نامه و دفتر به زیبایی تزئین شدهاند، زیرا هر دو به خاطر زیبایی و خوبیشان به هم مرتبطاند.
هوش مصنوعی: هر شکل و ظاهری که از آتش، باد، آب و خاک ساخته شده، پس از مدتی حتماً از بین میرود، حتی اگر به نوعی باقی بماند.
هوش مصنوعی: تو چهرهای از نور هستی و جهان به واسطه وجود تو روشن است. امید دارم که تو در این جهان جاودانه بمانی.
هوش مصنوعی: تا زمانی که آسمان و ستارهها در حرکتاند، با تو پیمان بستند و سرنوشت تو را تحقق خواهند بخشید.
هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد با تو بدی کند و ظلم روا دارد، به زودی عذاب و ستمی را از آسمان دریافت خواهد کرد و ستارهها نیز بر او ظلم خواهند کرد.
هوش مصنوعی: هر کسی که در جنگ به تو روبهرو شود، حتماً در پسزمینهاش ناپسندی و بداقبالی وجود دارد.
هوش مصنوعی: اگر بخواهی از دوستت گواهی بگیری، تا به حال نامهای طغرل و قَدرخان برای این کار کافی هستند.
هوش مصنوعی: هر دو برای نبرد آماده شدند و به سمت تو حمله کردند، با گردن افراشته و با غرور و تکبر.
هوش مصنوعی: او گمان نمیکرد که مرگ بر او خواهد گریست و او خبری نداشت که سرنوشت بر او خواهد خندید.
هوش مصنوعی: گروهی از مردم به دلایل نادانی و بیتوجهی به مسائل مهم، به اندازهی بیشماری از مورچهها در دامان خاک و سیاهی قرار گرفتهاند.
هوش مصنوعی: گفتند تا زمانی که فرصت مناسب پیش بیاید، من ثروتمند و بینیاز خواهم شد، به شرطی که کارها به دست خود ما باشد و خودمان دست به کار شویم.
هوش مصنوعی: بدون اینکه یک گروه به پیروزی برسد، صد گروه دیگر به سوی شکست و نابودی راهی ختن شدند.
هوش مصنوعی: آن افراد به خاطر ظلم و ستم، ذهنشان پر از ناآرامی است و قلبشان خالی از شرم و حیا.
هوش مصنوعی: چون داد تو در جنگ استوار و محکم مانند کوه است، پس بیعدالتی نیز همانند صدای بازگشتی است که به کوه میرسد.
هوش مصنوعی: همه دلها بر زمین افتادند و مانند تیرهای سنان به زمین سپرده شدند، چونکه روشنایی و نمایی از آسمان به تو رسید.
هوش مصنوعی: وقتی که پرندگان در آسمان پرواز کردند، بهگونهای به شدت فعالیت کردند که از قفس، دام و دایرههای محاصره شده ناتوان شدند.
هوش مصنوعی: سرهای دشمنان تار و پود شده، اشک چشم به گرداب و چرخش در آمده است، گویی که با اشک چشم، آسیاب میچرخد.
هوش مصنوعی: گردن گردانان به خون دل آغشته شد، گویی آن را با رنگ سرخ مشابه گوگرد یا سنگ سرخ رنگ کردهاند.
هوش مصنوعی: فرماندهی شاه شرق، دشمن را با شمشیر خود مانند گندم از تن جدا کرد و به راحتی آن را از میان برداشت.
هوش مصنوعی: هر کدام از آنها زره و کلاهخود خود را به زمین انداخته و به خاطر ترس از جانشان، با چوب یا عصا در دست به کوه پناه بردهاند.
هوش مصنوعی: اگر به اطراف نگاه کنی، از اوزگان تا هری، میتوانی زیباییهای کوهها، قلعهها و مناظر شهری و روستایی را ببینی.
هوش مصنوعی: سرنوشت شاه به نحوی رقم خورده که تو را به زمین انداخته است. امیدوارم که آن کسی که دشمن شماست، به همین سرنوشت دچار شود.
هوش مصنوعی: این حالت واضح و روشن است مانند تابش خورشید در آسمان. خورشید به شما میگوید که این حال چگونه است یا در کجا قرار دارد.
هوش مصنوعی: باران اراده و تلاش تو باعث شد که زمانه از روزهای سخت و بیحاصلی فاصله بگیرد و خوشبختی تو موفق شد بر جهانی پر از ناکامی غلبه کند.
هوش مصنوعی: عالم به تازگی زنده و تازهنفس شده است و به نظر میرسد که گویی یک تصویر تازه از او خلق شده است.
هوش مصنوعی: سیمگون به تازگی کلاهی از کوه برداشت و باغ به رنگ زنگارین در آمده است.
هوش مصنوعی: وقتی آب در جوی تیره و کدر میشود، دیگر نمیتوان روشنایی و صفای آن را مشاهده کرد. زمانی که آب کدر میشود، زیبایی و روشنیاش را از دست میدهد.
هوش مصنوعی: به نظر میرسد که گلهای زرد، شبیه به روحانیون، قندیلهای طلایی را در کلیسا به فروش گذاشتهاند.
هوش مصنوعی: هر شب، بر روی یاسمن، نسترن، ارغوان و گل، هزار دست به نوازش میپردازد و نغمهای زیبا میسازد.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و طراوت طبیعت اشاره دارد. آهنگ و آهنگسازی در دل گلها و گیاهان به وضوح احساس میشود. درختان و گلها در حال نواختن موسیقی خود هستند و هر کدام نمایانگر عشق و زندگیاند. گل ارغوان، نسترن و یاسمین هر کدام رنگ و بویی خاص دارند که محیط را شاداب و زیبا میکند.
هوش مصنوعی: به زیبایی دشت و کوه نگاه کن، جایی که سبزه و بنفشه زمین را آراسته و شنبلیله و لاله کوه را زینت بخشیدهاند.
هوش مصنوعی: جام مینا با ظرافت و زیبایی خاصی طراحی شده، انگار که با سنگهای قیمتی مانند لاجورد تزئین شده است. همچنین، تزئیناتی که بر روی آن وجود دارد، شبیه به مرجانهایی است که به صورت زیبایی به رنگ کهربا در آمدهاند.
هوش مصنوعی: این خوشحالی و سرسبزی که به وجود آمده، اگر نتیجه وزش باد صبا باشد، باید بگویم که این زیبایی تنها به خاطر لطف نسیم روح توست، نه فقط بخاطر خود صبا.
هوش مصنوعی: ای پادشاه، جلال و قدرت تو باعث افتخار است و ای مردم، بزرگی و بخشش تو موجب فخر و عزت است.
هوش مصنوعی: هر کس با زبان زیبا و فصاحت تو را ستایش کند، این ستایش در واقع پاداش بزرگی از بخشش و فراوانی توست.
هوش مصنوعی: هر وقت که من دربارهی تو شعر و ثنا گفتم، تو در پاسخ به من با ادبیات نثر و بیانی بهتر از شعر، بیش از آنچه من گفتهام، تو را ستودهای.
هوش مصنوعی: تو در مدح و ستایش ملا سخن میگویی، اما من چگونه میتوانم تو را ستایش کنم در حالی که خودت به او اشاره میکنی؟
هوش مصنوعی: اگر برای ستایش تو مدتی تأخیر افتاده باشد، هرگز در دعا، روزی تقصیری نخواهد بود.
هوش مصنوعی: بیابان وجود تو پر از نعمت و سرسبزی است و نمیتوان بهدلیلی و بیفایده، در خانه تنهایی و انزوا ماند.
هوش مصنوعی: من به خاطر بخششهای تو سپاسگزارم، هرچند که در زندگیام کمکی برای تأمین معیشت و رضایت از بخششها نداشتهام.
هوش مصنوعی: مشکل و دشواری درمان بیماری در زمستان برای پزشک، زمانی که فردی سالخورده دارای تب است، به آسانی امکانپذیر نیست.
هوش مصنوعی: فکر تو مانند یک پزشک است که بدون وقفه به درمان مشکلات و نیازهای بزرگ و کوچک میپردازد.
هوش مصنوعی: همیشه خوشبختی تو ناشی از شخصیت بلند و ارزشمندت است و عمر تو همیشه در خوشی و آرامش خواهد گذشت.
هوش مصنوعی: به مدت عمر تو، شهرها و ممالک به اندازهای زیبا و آباد شدهاند که تا خط استوا در جهان گسترش یافتهاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا داد باغ را سمن و گل بنونوا
بلبل همی سراید بر گل بنونوا
رود و سرود ساخته بر سرو فاخته
چون عاشقی که باشد معشوق او نوا
مشک و عبیر بارد بر گلستان شمال
[...]
چون نای بینوایم ازین نای بینوا
شادی ندید هیچ کس از نای بینوا
با کوه گویم آنچه ازو پر شود دلم
زیرا جواب گفته من نیست جز صدا
شد دیده تیره و نخورم غم ز بهر آنک
[...]
آمدگه وداع چو تاریک شد هوا
آن مه که هست جان و دلم را بدو هوا
گرمی گرفته از جگر گرم او زمین
سردی گرفته از نفس سرد من هوا
ماه تمام او شده چون آسمان کبود
[...]
منسوخ شد مروت و معدوم شد وفا
زین هر دو مانده نام چو سیمرغ و کیمیا
شد راستی خیانت و شد زیرکی سفه
شد دوستی عداوت و شد مردمی جفا
گشتهست باژگونه همه رسمهای خلق
[...]
ای بر مراد رأی تو ایام رامضا
بسته میان بطاعت فرمان تو قضا
از جاه تو گرفته سیادت بسی شرف
وز فر تو فزوده وزارت بسی بها
خلق خدای را برعایت تویی پناه
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.