... بر سر شوریده ام شبها رسد چون پای داغ

کوچه آمد شد درد است در دل زخم تیر

ناخن سر پنجه عشق است در تن جای داغ ...

... در مصافت برق شمشیر ار نباشد گو مباش

قبضه میباید زند در کوچه و بازار برق

پشت پا زد سر بسر بر حاصل روی زمین ...

... ندانم را دیگر بهر گلگشت سراپایش

مگر در کوچه باغ زلف سر تا پای او افتم

دگر باغ جنان را سفره بر سر نفگنم یک دم ...

سرهنگ مصر گوشه نشینی کنون منم

پا تا به پیچ کوچه عزلت ز دامنم

از نرمیم بگردن بدخواه خود کمند ...

... از خانه ماهروی من آمد چو شب برون

شد کوچه پر ز دیده حیران چو کهکشان

پیوسته سوی خود رخ عاشق نگاه او ...

... تا نیابد راه بیرون شد ز جسمم درد او

عقده هایم کرده چون نی کوچه بند استخوان

تا عنان گیرش نگردد لذت آسودگی ...

غم می رمد ز پیچش زلف سیاه تو

دل کوچه می دهد به خدنگ نگاه تو

از بس که نازک است ترا چهره می کند ...

... ز استخوانم خیزد آواز شکستی هر نفس

از غمت افتاده در هر کوچه ای آوازه ای

از تواضع شاخ گل را عقده ها از دل گشود ...

... بسکه دارد شوق بیرون شد برنگ برگ نی

نیست بیجا کوچه نی تنگ اگر بر شکر است

تن بزیر سقف گل چون سر کند در موسمی ...

... ناکام گذشتیم از این کهنه سرای

مانند فقیر عزب از کوچه نو

نیست غیر از آفتابی راز عشق

کوچه زنجیر سر پوشیده نیست

... هیچکس در پیش چشمش چون تغافل کیش نیست

سینه صافم گشته ام در کوچه دلها اسیر

هیچکس را دشمنی بدخواه تر از خویش نیست

... آواره گل ز آبله خون نچیده است

پایی که ره به کوچه زنار می برد

نازکدلان برای شگون می خرند اسیر ...

... زاهد از دست تو آخر به جلا خواهم زد

مستی کوچه و بازار سلامت باشد

در سر کوی تو مستانه دعایی داریم ...

... خلوت نشین مست اسیرت شود اسیر

این گل به باغ کوچه و بازار تازه تر

... درمیان خنده گاهی گریه ها سر می کنم

دلنشینم گشته گرد کوچه افتادگی

خاکسارم در پناه نقش پا سر می کنم ...

... تا لب گشوده ایم غزلخوان رسیده ای

همچون نوا به کوچه آواز می روی

عالم گل نیاز تو باشند چیدنی است ...

... سرگذشته ای چون من در صف شهیدان نیست

گرد کوچه عشقم جا در آستین دارم

... ما خامشیم و زمزمه دل نوای ماست

در کوچه فغان جرس کم گذاشته ایم

چون راز خویش آفت اقلیم شکوه ایم ...

... امروز بس که ریخته ای خون بلبلان

بربسته شد به خلق ره کوچه باغ ها

در آفتاب سوخته گشتند قمریان ...