گنجور

 
واعظ قزوینی

از هجوم داغ، در تن نیست دیگر جای داغ

مینهم چون فلس ماهی، داغ بر بالای داغ

آمد و رفت خیال دوست را، نتوان نهفت

نقش پای یاد جانان است در دل جای داغ

اشک خونین گرددش در چشم، از سرگرمیم

بر سر شوریده ام شبها رسد چون پای داغ

کوچه آمد شد درد است، در دل زخم تیر؛

ناخن سر پنجه عشق است، در تن جای داغ!

ما خریداران سوداییم در بازار عشق

نیست واعظ درهم و دینار ما، جز جای داغ

 
 
 
سلیم تهرانی

از سرم کی می رود هرگز برون سودای داغ

همچو لاله در دلم گرم است دایم جای داغ

همچو آن منعم که او زر بر سر زر می نهد

در محبت می گذارم داغ بر بالای داغ

سبزه ای هرگز ز خاک عاشقان سر برنزد

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه