... جز نام علی چون نشنیدیم جوابی

آشفته فراتش به نظر موج سرابست

آن را که به سر میرود از عشق تو آبی

... عشق ترکان ترک کن یا ترک دین و دل بگوی

الحذر ای مردمک از موج چشم سیل خیز

دجله و جیحون و عمان است این نه آب جوی ...

... رطل گران ز باده چو لبریز می کنی

دل را ز موج فتنه سبک خیز می کنی

دل می کنی شکار به مژگان جان شکاف ...

... در باب شرح وصل تو فصلی است نوبهار

دریای خون بسینه ما موج میزند

منعم مکن ز گریه که نبود باختیار ...

... اکنون که رفت از کف من اختیار دل

اسرار موج بحر محبت بیفکند

آخر در نگار دل اندر کنار دل

... بهاران است و خاک از جلوه گل امتلا دارد

به رگ نشتر زن از موج خرام ناز صحرا را

سر و کارم بود با ساقیی کز تندی خویش

نفس در سینه می لرزد ز موج باده مینا را

خطی بر هستی عالم کشیدیم از مژه بستن ...

... ز تاب تشنگی جان را نوید آبرو بخشم

کمند جذبه دریا شناسم موج آبش را

ز من کز بیخودی در وصل رنگ از بوی نشناسم ...

... برنیایم با روانی های طبع خویشتن

موج آب گوهر من کرده طوفانی مرا

تا به راهت مردم و یک ره به خاکم نامدی

دوزخی گردیده اندوه پشیمانی مرا

خویش را چون موج گوهر گرچه گرد آورده ام

دل پرست از ذوق انداز پر افشانی مرا

تشنه لب بر ساحل دریا ز غیرت جان دهم

گر به موج افتد گمان چین پیشانی مرا

با سراج الدین احمد چاره جز تسلیم نیست ...

نوید التفات شوق دادم از بلا جان را

کمند جذبه طوفان شمردم موج طوفان را

پرستارم جگر درباخت یارب در دل اندازش ...

... چه فیض از میزان لاابالی پیشه مهمان را

چه دود دل چه موج رنگ در هر پرده از هستی

خیالم شانه باشد طره خواب پریشان را ...

... هنوز از مستی چشم تو می بالد تماشایی

به موج باده ماند پرتو شمع مزار ما

بدین تمکین حریف دستبرد ناله نتوان شد ...

... گل در چمن و قند به بنگاله فرو ریخت

با موج خرامش سخن از باده مگویید

کاب رخ این جوهر سیاله فرو ریخت ...

... اشک تو گویی مرا از نظر افتاده است

عکس تنش را در آب لرزه بود هم ز موج

بیم نگاه خودش کارگر افتاده است ...

... آنچنان تنگست دست من که پنداری دلست

هم به قدر جوشش دریا تنومندست موج

تیغ سیراب از روانی های خون بسملست ...

... دیده تا دل خون شدن کز غم روایت می کنی

گر بگویم کاین نخستین موج آن دریاست هست

دیدی آخر کانتقام خستگان چون می کشند ...

... رشته عمر خضر مد حسابی بیش نیست

قطره و موج و کف و گرداب جیحونست و بس

این من و مایی که می بالد حجابی بیش نیست ...

... نظاره سگالد که همانست و همان نیست

در شاخ بود موج گل از جوش بهاران

چون باده به مینا که نهانست و نهان نیست ...

... غالبا عین حزینست به هنجار بروز

موج این بحر مکرر به کنار آمد و رفت

... ناز این همه یعنی چه کمر هیچ و دهان هیچ

در راه تو هر موج غباری ست روانی

دلتنگ نگردم ز برافشاندن جان هیچ ...

... غم آذر بیزد و طاقت قماش پرنیان دارد

برون بردم گلیم از موج دامن زیر کوه آمد

نم گرداب طوفان تا چه رختم را گران دارد ...

... باید بدین حساب ز نیکان شمار کرد

لنگر گسست صرصر و کشتی شکست موج

دانا خورد دریغ که نادان چه کار کرد ...