... ز بار درد سبک مایه دان شهیدان را

که در محیط محبت به ساحل افتاده است

ز بحر جود کریمی که تشته در طلب است ...

... بحر عشق است و به هر گام هزاران گرداب

این نه بحری ست کزو کشته به ساحل برود

گر بمیرم منما چهره به من روز وصال ...

... بحر غم جمله کنار است که از خود گذری

زورق اهل فنا منت ساحل نبرد

هر که اندیشه ی او چشمه ی کوثر نشود ...

... گرچه ارباب تعلق وقف توفانند لیک

رخت اگر کمتر بود کشتی به ساحل می برند

هرکجا شمعی است روشن می کنند از بهر بزم ...

... موح دریای بلا می دهد این مژده که ما

کشتی صبر به نزدیکی ساحل شکنیم

ای مگس بال و پر طعنه فرو ریز که ما ...

... بمژگان رخنه در کشتی کن ارطوفان سبک باشد

درآن دریای بی ساحل که تسلیم است پایانش

دل از حسن عمل بستان و بشکن در کف عصیان ...

... وزنشان آستانت سجده رقصد در جباه

با ازل گوید ابد کین نا امید از ساحل است

کر کند در بحر علمت گوهر اول شناه ...

... من و کام نهنگان ناتوان چون گشت بحر غم

ز بس بر ساحل افکند استخوان اهل حسرت را

فصیحی چون سپارم جان مرا تابوت از آتش کن ...

... ما تباهی ماندگان موج خیز حیرتیم

کشتی ما شوربختان را به ساحل کار نیست

سالها عشق درین مرحله مبهوتم داشت ...

... پروانه نهان از نظر بال و پر آید

چون ماهی ساحل طپد از آرزوی دل

زخمی که شهیدان ترا بر سپر آید ...

... به خون غلطم که امروزش به دشنام آشنا کردم

ندیدم ساحل عشقت همانا مردم چشمم

که تا بودم درین دریای خونخوار آشنا کردم ...

... موجم و آشفته دارد ذوق سرگردانیم

غوطه در گرداب خون از بیم ساحل می زنم

صبر قفل بی کلیدم پرگشایش جو نیم ...

... خاطرم دریای فیض و صد چون صبح صادقند

چون سراب تشنه لب بر ساحل دریای من

بخت سودای دو عالم فکرتم زین سان که هست ...

... در سینه گرداب جنون گم شده موجم

از ساحل دریای که پرسم خبر خویش

ما گم شدگانیم و جنون پی سپر ماست ...

... دیده زخم مرا دجله فشان مگذارید

بحر دردم مپسندید که ساحل گردم

شوقم آموخت فسونی که چو محمل برود ...

چون ماهی ساحل طپد از آرزوی دل

زخمی که شهیدان تو را بر سپر آید

... اگرچه هند گرداب است امان از وی نمی خواهم

نگیرد دست استغنای من دامان ساحل را

به امید صبوری از درش بار سفر بستم ...

... منزل نزدیک تر دارد خطر هم بیشتر

می دهد دوری ساحل مژده نایاب را

عاقلان را با خم زنجیر زلفت همسری است ...

... به کوی عشق کنون گرم می کنم جا را

گشاده رویی ساحل به کار ما نیاد

سرشک برد به ساحل سفینه ما را

اگر به بادیه گردی نمی روم چه عجب ...

... بحری است زندگی که نهنگش حوادث است

تن کشتی است و مرگ به ساحل رسیدن است

سیر ریاض عالم جان با حجاب تن ...