... از آفت خرابی سیل فنا گذشت

دریا دلی که خانه تهی چون حباب کرد

رنگی ز بیوفایی ایام گل نمود ...

... چند دور از چشمه نوش تو از درد فراق

سر نهم در آب شور دیده و دریا کشم

مانده ام در دشت حرمان و ز دست روزگار ...

... چون فغانی از دل سوزان و چشم اشکبار

شعله از دریا برآرم لاله از خارا کشم

... که سیراب از کنار چشمه ی حیوان شوم روزی

نشوید از دلم گردی اگر دریا کنم دیده

نخیزد از رهم گردی اگر طوفان شوم روزی ...

... آب ز هوس جلوه ی گلهای بهاری

جوید چو حباب از دل دریا جریان را

در آب روان جلوه دهد باد بصد ناز ...

... بر چهره ی وصفش چه محل زیور تقریر

دریاب که حاجت به بیان نیست عیان را

شکر نعمش باز درین مطلع رنگین ...

... چنان کز فیض دستش بارها خاک سیه زر شد

به دریا گوهر جان یافت از امرش گل لازب

ز تاب قهر چون روی عرقناکش برافروزد ...

... کن فکان امر و قضا حکم و یدالله خطاب

آسمان رفعت و دریا دل و خورشید کفست

سامع مدح علی باش نه افسانه غیر ...

... آنرا که سایه ی اسدالله بر سرست

باشد محیط خاطر دریا نثار او

بحری که نظم معرفتش عقد گوهرست ...

... دانه ها چون خوشه ی پروین ز جوهر عقد بند

کشتزار از باد همچون روی دریا موجزن

ارغوان از باد می شوید به آب گل دهان ...

... وی ضمیرت چون فروغ عقل در مصباح تن

ذات بی مثل تو کز دریای عرفان گوهریست

ایزدش پیوسته دارد در پناه خویشتن ...

... هر دم هزار گنج نثار زمین اوست

دریا و کان هدیه ی تاج و نگین اوست

هست آن گهر به دایره ی آسمان نگین ...

... از یک طرف نشاند بجیحون سر سنان

وز یکطرف رساند به دریای نیل تیغ

از پشت گاو و سینه ی ماهیش بر گذشت ...

... زاهوی دام تا بماهی شست

کبک کهسار و مرغ دریا بار

میزنند این نوا بلند نه پست ...

... بیا جانا اگر خواهی تماشای لب آبی

نشین بر گوشۀ چشم و ببین این موج دریا را

فضای دلگشا دادند از فیض رخت لیکن ...

... پروا نکند شمع تو پروانه ما را

ای دیده چو دریا بشدی در بفشاندی

آور بنظر آن در یک دانه ما را ...

... که قارون با همه گنجش فرورفتند در گل ها

صدف وار ار درر خواهی فرو شو در تگ دریا

که جز خاشاک نبود حاصلی در دور ساحل ها ...

مرا گر هجر دل بر آتش است و دیده دریا هم

کجا دل می کشد با باغ و با گل گشت و صحرا هم ...

... عالم از در نظم پر کردند

همچو دریا نثار در کردند

ابر رحمت نثار ایشان باد ...

... مغز در استخوان چو موم گداخت

آب دریا فتاد از کم و کاست

تا به حدی که گرد ازو برخاست ...

... در چنین وقت بهترین جایی

نیست جز در کنار دریایی

لب دریاست چون لب دلبر

از برون سبزه وز درون گوهر ...

... خشکی این هوا ضرر دارد

لب دریا هوای تر دارد

خسرو اسباب ره مهیا کرد

شاه از آن جا هوای دریا کرد

آن نه دریا که بود صد قلزم

صد چو طوفان نوح در وی گم ...

... شاه با آن رخ جهان آرا

کرد منزل کناره دریا

آن هوا برد ضعف حالش را ...

... همچو در یگانه یکتا شد

جلوه گاهش کنار دریا شد

بس که طبعش به صید شد مایل ...

... چشم بگشاد و هر طرف نگریست

چون نگه کرد جانب دریا

دید هر گوشه خیمه ای برپا ...

... آفتاب بلندقدرست این

از سر کوه میل دریا کرد

همچو خس بر کرانه ای جا کرد ...

... شاه چو آفتاب تنها شد

در یک دانه سوی دریا شد

چون گذر کرد جانب درویش ...

... ساغری گیریم و دست از محنت دنیا کشیم

ساقیا میخانه دریاییست پر ز آب حیات

جهد کن تا کشتی خود را در آن دریا کشیم

نازنینان سرکش و ما در مقام احتیاج ...

... بمرغان دانه در صحرا فشاند

بماهی طعمه در دریا رساند

توکل کن که از فیض الهی ...