... یار پنهانست در زیر نقاب

همچو دریا کو نهان شد در حجاب

پرد بردار و جمال یار بین ...

... نیست کن خود را که این هستی خطاست

گر تو ذ وق نیستی دریا فتی

درفتاده اسب خود بشتافتی ...

... از طریق فقر حرفی چند گفت

در دریای معانی خوش بسفت

روز دیگر حال مارا باز جست ...

... در طریق عش ق او یکروی باش

رو بدریا همچو آب جوی باش

از همه لذات نفسانی گذر ...

... کشف شد کاین جمله هستی خود یکیست

قطره در دریا فتادن خود فناست

عین دریا گشتن و قطره بقاست

چون ز خود فانی شدم باقی به حق ...

... تا بدانی کیست کامل در میان

آنکه شد دریای بی قعر و کران

کاملان را هست حالاتی چنین ...

... عاشقان را زین فنا صد گون بقاست

قطره و دریا به معنی خود یکی است

غیرحق در هر دو عالم گو که کیست

قطره در دریا فتاد و شد فنا

عین دریا گشتنش آمد بقا

اعتبار عقل دان هستی غیر ...

... گفت با امت بگویید ای گروه

علم در دریاست یا در دشت و کوه

یا ز بالای فلک یا زیر خاک ...

... گر تو دل خواهی خلاف نفس جوی

رو به دریا تا بکی جویی تو جوی

از ریاضت جسم تو گردد چو جان ...

... نی کسی را غرقه می بایست گشت

نی به دریا حاجت آمد نی به دشت

خیرخواهی شیوۀ مردان بود ...

... از همه قید جهان آزاد گشت

گر چو ماهی ما درین دریا خوشیم

لیک خود را سوی ساحل می کشیم ...

... در شب تاریک بینی گشته تابان آفتاب

گر بصورت می نماید موج و دریا غیر هم

در حقیقت نیست جز یک چیز دریا و حباب

از ازل مامست از میخانه عشق آمدیم ...

... در نمودن آینه گر غیر روست

می نماید غیر دریا جو ولی

در حقیقت دان که دریا عین جوست

حسن خود را دید و شد عاشق بخود ...

... ورنه همیشه با تو دلارام روبروست

دریا دلی که جرعه جانش بود محیط

مستی او کجا زمی جام یا سبوست ...

... در هوایت کوه آب از چشمه ها گردد روان

ز آتش عشقت خروش و جوش در دریا گرفت

در پی صید همای وصل جانان جان ما ...

... ببزم وصل چو ساقی شراب عشقم داد

کمینه جرعه جانم هزار دریا بود

چو دیده باز گشادم جمال رخسارت ...

... چون اسیری غرق بحر وحدت آمد زاهدا

موج را گر عین دریا گفت می دارش معاف

ببحر هست مطلق تا شدم غرق

میان ما و دریا نیست خود فرق

چو من رند و خراباتی و مستم ...

... ز هر قیدی اسیری گشت آزاد

بدریای فنا زان دم که شد غرق

... عاشق بی دل و دیوانه و رسوا بودم

قطره بودم چو شدم غرقه دریای قدم

قطرگی رفت و دگر من همه دریا بودم

مست و قلاش ببوی تو بمیخانه مقیم ...

... اصل هر پیدا و پنهانی منم

شد بنقش موج ما دریا عیان

آنچه در عالم تو جویانی منم ...

... مایی ما ای اسیری بود موج بحر عشق

موج ماشد غرق دریا این زمان دریاستم

... موج زد نقش ما هویدا شد

گشت دریا عیان بصورت ما

مایی ما نمود دریا شد

هر دو عالم بنقش ما بنمود ...

... بیند آنکو بعشق بینا شد

که جهان موجهای این دریاست

موج دریا و یکیست غیر کجاست

غیرت عشق اینچنین فرمود ...

... گر نظر میکنی بعین شهود

دل چو دریافت ذوق حالت عشق

پرده از روی راز خویش گشود

که جهان موجهای این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

من یقین و گمان نمی دانم ...

... همچو این یک بیان نمی دانم

که جهان موجهای این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

شاهد عشق حسن خود پیدا ...

... میرساند بگوش جمله صدا

که جهان موجهای این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

ما خراباتیان می نوشیم ...

... وقت آن شد که سوی بحر رویم

هفت دریا بیک نفس نوشیم

غوطه در بحر بی کرانه زنیم

عین دریا شویم و بخروشیم

پس ببانگ بلند می گوییم

از کس این راز را نمی پوشیم

که جهان موجهای این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

عالمی پر ز شور می بینم ...

... گفت بین السطور می بینم

که جهان موج های این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

مرحبا ترک مست یغمایی ...

... چون ترا شد بعشق بینایی

که جهان موج های این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

در خرابات ما گذر نکند ...

... دست با دوست در کمر نکند

این خرابات عشق دریاییست

مایی ما در او گذر نکند ...

... عشق ما را خبر اگر نکند

که جهان موج های این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

ما حریفان بزم رندانیم ...

... جرعه جام ماست بحر محیط

ما چه دریا دل و چه رندانیم

ما برندی و عشق ورزیدن ...

... غیر ازین برزبان نمی رانیم

که جهان موج های این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

جان ما در هوای دلدارست ...

... با تو گوید کزین خبردارست

که جهان موجهای این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

شاهد حسن او نمود عیان ...

... براسیری ز عین علم و عیان

که جهان موج های این دریاست

موج و دریا یکیست غیر کجاست

الا ای دلبر شوخ جفاکار ...

... ز بیباکی و استغنا بجام باده بفروشم

منم آن بحر بی پایان که صد دریا و صحرا را

بیکدم دم کشم هر دم ز مستی باز بخروشم ...

... یک شرابست این و لیکن نشأه دیگرگون دهد

دیده دریا کن فغانی تا کنارت پر شود

تا صدف باران نگیرد کی در مکنون دهد

... هر کجا کان دانه در کشتی می برگرفت

رند درد آشام او زانو زد و دریا کشید

آه ازان دم کز سر مستی بعاشق جام داد ...