... گشت چون خون رزان اندر خزان آب زلال

لاله اندر سبزه همچون رسته در مینا عقیق

ژاله اندر لاله چون پیوسته با مرجان لیال

بر سمن قمری همی خواند ز درد دل غزل ...

... رنج بسیار کشیدی ز سفر سیکی کش

داد بستان ز بتی لاله رخ و غالیه خال

کاین جهان سر بسر آهو است در او یکهنر است ...

... نهاده نرگس نیرنگ ساز را بجدال

گهیش لاله عیان کرده در میان عقیق

گهی عقیق نهان کرده در میان لآل ...

... چو پراکنده بمینا در دینار و درم

لاله و سبزه بهم در شده از باد بهار

همچو آمیخته پیروزه و بیجاده بهم

سمن از باد همی جنبد چون پشت شمن

چمن از لاله همی خندد چون روی صنم

بوستان بر گل هر روز همی آرد گل

وآسمان بر گل هر روزه همی بارد نم

گر نخورد آب طبر خون و بقم لاله ستان

چون بیاراست چمن را بطبر خون و بقم

لاله نعمان مانند یکی جام عقیق

زده از غالیه اندر بن آن جام رقم ...

... باغ پر بانگ تذرو و سرو پر لحن حمام

لاله چون جام عقیقی پر ز گلناری نبید

اقحوان چون قحف پر از زر دیناری مدام ...

... پری رویی که چون رویش نگارند

میان باغ لاله لاله کاران

بجای نرگس و شمشاد و سنبل

بجای لاله اندر مرغزاران

دو چشم و دو رخ و دو زلف و قدش ...

... لب و دندان او بنگر چو خواهی

پس از سنبل ببستان لاله زاران

ز هر دو بزمگاه شاه خوشتر ...

... به خوردن تلخ و مردم را شود زو خواب و خور شیرین

به بوی نرگس و نسرین و رنگ لاله و گلنار

به رنگ لاله و گلنار بوی نرگس و نسرین

ربودن باید اکنون جام و خوردن باید اکنون می ...

... نشسته شاه شدادان به تخت ملک دل شادان

رخش چون لاله نیسان کفش چون ابر فروردین

از این پیمان فرخنده نگون شد رایت کفران ...

... گر بپیچد جعد او بر سیم غلطد سنبله

ور بتابد زلف او بر لاله گردد صولجان

گر گمان جفت یقین خواهی نگه کن آن دهن ...

... مر زمین را عکس این دارد بزر اندر نهان

این ببالا بر شود بشتاب همچون لاله برگ

آن بکام اندر شود بد رنگ همچون زعفران ...

... بر دشمن او شهد بود زهر هلاهل

بر حاسد او لاله شود خار مغیلان

از بسکه برد قیمت زرینه گه بذل ...

... تا لؤلؤ عمان نشود خوار چو خارا

تا خار نگیرد محل لاله نعمان

چون لاله نعمان کن در باغ ولی خار

بر دست عدو خار کن از لؤلؤ عمان ...

باد نوروزی همی بر گل بدرد پیرهن

لاله را کرد ابر آزاری پر از لؤلؤ دهن

لاله گویی از سرشگ ابر دارد مرسله

ابر بر چرخ از سواد لاله دارد پیرهن

بوستان چون بزمگاه و سرو بن چون نیستان ...

... به نیکویی بر او نیکوان دیگر دون

بدان دو لاله مصقول دل کند مشغول

بدان دو سنبل مفتول دل کند مفتون ...

بتی که لاله چند از رخانش لاله ستان

چه لاله ای که ندیده است خلق لاله چنان

بلای دین و دل آمد بسنبل و بادام

شفای جان و تن آمد بلاله و مرجان

همی رباید دلرا بناز در وصلت ...

... چو گو گرد از بر آتش چو زر لاجورد آگین

شکفته در چمن لاله چو روی ترک ده ساله

نشسته در سمن ژاله چو عکس ماه بر پروین ...

... سرور روید از آن آفتاب در ملکت

چو لاله روید از آن آفتاب در نیسان

مثل زنند که شیری کجا میان دو رنگ ...

... از بید همه باغ پر از شیشه میناست

وز لاله همه دشت پر از حقه مرجان

آن شیشه پر از غالیه وان حقه پر از مشگ ...

... پر مشگ شده زان نفس سوسن آزاد

پر در شده از این دهن لاله نعمان

مقری شده قمری و مذکر شده بلبل ...

... سیب منقط آمد و نارنج مشگبوی

این جای لاله بستد و آن مسکن سمن

آن چون فشانده دانه یاقوت بر بلور ...

... گروهی را کند بی جان گروهی را کند مسجون

الا تا نار در کانون بود چون لاله در نیسان

الا تا لاله در نیسان بود چون نار در کانون

ثناگویانت را چون لاله بادا نار پیرامن

جفاجویانت را چون نار بادا لاله پیرامون

... یکی جزعست افکنده بمرجان

ز سنبل دارد او بر لاله پرچین

ز عنبر دارد او بر ماه چوگان ...

... الا تا ابر نیسانی بگردون

الا تا لاله نعمان به نیسان

یکی گریان بود چون چشم عاشق ...

... چشمم چو بحر دارد دل جایگاه بحران

بر ماه لاله کارد بر لاله مشگ بارد

پر مشگ لاله دارد رخسار و زلفش الوان

بر سرو باغ دارد بر گل چراغ دارد ...

... چون زلف او بلرزد عنبر بباشد ارزان

از رنگ لعل و رویش پر برگ لاله کویش

شهر از شمیم مویش پر عنبر است و پربان ...

... هم میانش نیش زنبور است و هم نوشین دهن

هست چون بر برگ لاله نیش زنبور آن لبان

تیر مژگانش تن من چون کمان دارد ز غم ...