... ز مینایی که خوردم در فرنگ اندیشه تاریکست

سفر ورزیده خود را نگاه راه بینی ده

چو خس از موج هر بادی که می آید ز جا رفتم ...

... آویزه به گوش سحر از خون جگر بست

از دشت و جبل قافله ها رخت سفر بست

ای چشم جهان بین به تماشای جهان خیز ...

... هر دل هزار عربده دارد به ناخدای

از من حکایت سفر زندگی مپرس

در ساختم بدرد و گذشتم غزل سرای ...

... تن بیجان و جان بی تنی بین

خرد را با دل خود همسفر کن

یکی بر ملت ترکان نظر کن ...

... و لیکن از مقامشان گذر کن

مشو گم اندرین منزل سفر کن

به آن عقلی که داند بیش و کم را ...

... که من باشم مرا از من خبر کن

چه معنی دارد اندر خود سفر کن

جواب ...

... حیات آتش خودیها چون شررها

چو انجم ثابت و اندر سفر ها

ز خود نا رفته بیرون غیر بین است ...

... تو میگویی مرا از من خبر کن

چه معنی دارد اندر خود سفرکن

ترا گفتم که ربط جان و تن چیست

سفر در خود کن و بنگر که من چیست

سفر در خویش زادن بی اب و مام

ثریا را گرفتن از لب بام ...

... درون سینه بینی منزل خویش

سفر اندر حضر کردن چنین است

سفر از خود بخود کردن همین است

کسی اینجا نداند ما کجاییم ...

... بپایان نارسیدن زندگانی است

سفر ما را حیات جاودانی است

ز ماهی تا به مه جولانگه ما ...

... در فضای نیلگون آواره ایست

کاروان برگ سفر ناکرده ساز

بیکران افلاک و شب ها دیر یاز ...

... نور جان پاک از غبار روزگار

نور جان بی جاده ها اندر سفر

از شعاع مهر و مه سیار تر ...

... زنده تر گردد ز پرواز مدام

هم سفر با اختران بودن خوش است

در سفر یک دم نیاسودن خوش است

تا شدم اندر فضاها پی سپر ...

... در نسازد با تو این سنگ و حجر

این ز اسباب حضر تو در سفر

اختلاط خفته و بیدار چیست ...

... چون خیال اندر شبستان ضمیر

او سفر ها دیده و من نو سفر

در دو چشمم ناصبور آمد نظر ...

... از شب و روز زمین دارم خبر

کرده ام اندر بر و بحرش سفر

پیش ما هنگامه های آدم است ...

... لاله ها روید ز خاک آن چمن

رود کاویری مدام اندر سفر

دیده ام در جان او شوری دگر ...

... اینهمه ذوق نمود از رفت و بود

جاده ها چون رهروان اندر سفر

هر کجا پنهان سفر پیدا حضر

کاروان و ناقه و دشت و نخیل ...

... زنده رود

راهرو کو داند اسرار سفر

ترسد از منزل ز رهزن بیشتر ...

... جز به حفظ جان و تن ناید بدست

لذت سیر است مقصود سفر

گر نگه بر آشیان داری مپر ...

... میهمان خسرو کیوان سریر

تا ز شهر خسروی کردم سفر

شد سفر بر من سبکتر از حضر

سینه بگشادم به آن بادی که پار ...

... بر درون شاخ گل دارم نظر

غنچه ها را دیده ام اندر سفر

لاله را در وادی و کوه و دمن ...

مرا تنهایی و آه و فغان به

سوی یثرب سفر بی کاروان به

کجا مکتب کجا میخانه شوق ...

... همدست تو بادا به حضر لطف الهی

همراه تو بادا به سفر عون خداوند

... باش تا خسرو جهان آید

به سلامت از این بزرگ سفر

باش تا تاج گیرد از خاقان ...

... تا جهان است شادمانه زیاد

هست هر جا چه در سفر چه حضر

... کوش کز علم به خود تکیه گهی سازکنی

چون ببندد حسن از خدمت تو ساز سفر

درس را باید زان پیش که ریش آید خواند ...

... هم انیس شب من باشی و هم مونس روز

هم رفیق سفرم گردی و هم یار حضر

شب که از درس شدی خسته و از مشق کسل ...