... بود ماهیش فیل گردون شکوه

زده موج تیغش به البرز کوه

خط کهکشان گشته تمثال او ...

... ز آبش بود آیینه منفعل

برد عکس موجش سیاهی ز دل

به عمقش فرو رفته فکر متین ...

... رسیدش سر بحر از آن شه به اوج

چو دریای احسان درآمد به موج

به دریا چو شه کرد کشتی روان ...

... ز دنبال شه مردمان فوج فوج

به دریا نهادند رو همچو موج

گریزان شد از بیم ایشان نهنگ ...

دم صبح کین ماهی زرنگار

برآورد چون موج سر از کنار

فلک چون صدف شد لبالب ز در ...

... ز دنبال او مردمان فوج فوج

روان بر تماشای دریای موج

ستاده به نظاره اش آسمان ...

... بیا ساقی آن باده لاله گون

که از تیغ موجش زند بوی خون

به من ده که شوید ز طبعم ملال ...

... چشمه بحر معانی قدح هوش من است

موج طوفان خرد جنبش آغوش من است

شور دریای سخن از دل پرجوش من است ...

... در غمت چون سیدا عمریست دارم پیچتاب

گشته از بی لطفیت رگهای جانم موج آب

می خورد سیلی سپند من ز دست اضطراب ...

... اشک حسرت از چشم همچو جویبار آید

غم بغل کشا چون موج بر سر کنار آید

به که یی گل رویت مرگم آشکار آید ...

... روزی که آن گل اندام بر پشت زین نهد پا

پیچد عنان به دستش مانند موج دریا

از پا فتد نظاره از خود رود تماشا ...

... که من چون لاله با داغ جفایت زین چمن رفتم

ز موج گریه غم آستینم گشت دریایی

شد از چاک گریبان سینه ام دامان صحرایی ...

... کوه کرد آب از تمنا کاسه خود را جدا

از صدف بر موج دریا هر دم آید این صدا

شد حباب از خودنمایی گوی چوگان فنا ...

... وقت آن آمد کنی در کشتی وحدت نشست

سر مپیچ از سعی خود چون موج اگر یابی شکست

غور کن در بحر هستی تا گهر آری به دست ...

... بر سر شاخ دل غنچه طپیدن گیرد

آب چون موج به هر سوی دویدن گیرد

در گلستان چو نسیم تو وزیدن گیرد ...

درونم بی تو شد دریای خون از شوق دیدن ها

حبابش داغ های سینه موجش دل تپیدن ها

تپیدن می کند محروم تر از دولت وصلت

که سازد موج ها را عین دریا آرمیدن ها

به مطلب می رسد هرکس خلاف نفس بگزیند ...

... به سیر گلشنش با این نزاکت چون توان بردن

رسد ترسم ز موج نکهت گل زخم خار او را

خراش خار بیند از رگ گل رنگ رخسارش ...

... بحر عشق است میندیش که دارد جویا

موج سان همت دل تقویت بازوها

... نسیم امروز با بوی که آمد رو به این وادی

که ماند آغوش حسرت باز هر موج سرابش را

نباشد با رم ما برق را لاف سبک سیری

که آرام رگ خوابست موج اضطرابش را

خبردار دل خود باش در بزم شراب او ...

... زدست و پا زدن آخر به هیچ جا نرسد

در این محیط چو موج هوا شناور ما

زجوش گریه جلا یافت دیده ام جویا ...

غمش گرم تپش گه شعله آسا می کند ما را

گهی بی دست و پا چون موج دریا می کند ما را

چنان در پرده خاموشی ایم از دیده ها پنهان ...

... تار پیراهن به تن شوخ گل اندام مرا

دام در خاکی بود هر جلوه موج مرا

بگذراند بسکه غم در کلفت ایام مرا ...

... نماید از پس تسخیر عالم خسرو حسنت

نگین کنده از موج نزاکت لعل میکون را

خدا از چشم بد لیلی نگاهان را نگه دارد ...

... باده تا افروخت شمع عارضش را می کند

موج می بی تابی پروانه در پیمانه ها

هیچگه بی آه دودی از دل ما برنخاست ...

... سرشکم دامن گلچین کند دامان صحرا را

ز وحشت درتنم هر موج خون باشد رگ برقی

سراغم منصب آوارگی بخشیده عنقا را ...