صدف گوهر اسرار نهان گوش من است

چشمه بحر معانی قدح هوش من است

موج طوفان خرد جنبش آغوش من است

شور دریای سخن از دل پرجوش من است

برده فکرم گرو از تازه خیالان جهان

بلبلم ساخته در گلشن فیاض دکان

همچو بو کی شود از پیرهن غنچه عیان

معنی بکر که در پرده غیب است نهان

نکته سنجان جهانند لبالب ز حسد

نیست بر صفحه اوراق من اندیشه بد

هر شب از خانه من آمده جویند مدد

هر خیالی که برو فخر کنند اهل خرد

تا من خسته برون آمدم از ملک عدم

شده از طاعت من ابروی محراب علم

گرچه در دهر سخرخیزترم از شبنم

زاهدی نیست به عیاریی من در عالم

می کشم شب همه شب ناله به آهنگ درا

ماه و خورشید نسازند به من چون و چرا

جای رخش طلبم کی بود این کهنه سرا

آسمان حلقه فتراک بود صید مرا

شفق از رنگ رخ مهوش من خاسته است

آفتاب از نفس بی غش من خاسته است

برق تیریست که از ترکش من خاسته است

چرخ دودیست که از آتش من خاسته است

سیدا هست طلبگار من از هر جانب

طبع من تا شده بر معنی رنگین طایب

خامه ام برده دل از حاضر و هم از غایب

نرسد چون سخن من به دو عالم صایب