با رقیبان سر سفر داری

با اسیران دگر چه سر داری ...

... انموزج داستان تجرید

کردی چه سفر ز کوی اطلاق

زی کشور قید و ملک تقیید ...

ای بسته رخت و عزم سفر کرده زین دیار

یک کاروان دل پی او گشته رهسپار ...

شامگان که شه خیل نجوم از خاور

کرد زی مملکت باختر آهنگ سفر

من آهنگ تفرج را از مشکوی خویش ...

... هفته ای یکدوسه بل بیشترک بیشترک

بازگشت او و برون رفت بآهنگ سفر

چون بشد ماه صفر ماه ربیع الاول ...

... چون دو گیتی همه را یکسره سر بر خط تو راست

بسوی ملک عدم باید کردنش سفر

از عدم نیز دو گام آنسو باید رفتنش ...

... سبزه از باغ بشد سوی عدم راه نورد

غنچه از راغ بشد سوی سفر راهسپار

گل ز گلزار بصد خون دل آمد بیرون ...

... تا می از خم بسبو ریختم از شیشه بجام

گل ز کلزار سفر کرد و بشد فصل بهار

سبزه شد سرد و چمن زرد و گلستان بیورد ...

... دعوت خوان ترا کلک قضا رقعه نویس

سفره جود تو را دست قدر خوانسالار

خطه ملک تو را صحفه گیتی سامان ...

... گذر کند شود از لطف چشمه کوثر

سفر کند شود از قهر شعله یزدان

ز لطف وجودش این قطره ایست از دریا ...

ما رهرو فقریم و فنا راهبر ما

بی خویشتنی کو که شود همسفر ما

ای آنکه ز خود با خبری در سفر عشق

زنهار نیایی که نیابی خبر ما ...

... در کوی دل رسیده فکندند بار خویش

آسوده از مهالک سیر و سفر شدند

با آنکه بود در دل عشاقشان مقام ...

... طی گدایان طریقت به مرارت کردند

خیر محضند ولی در سفر عشق صفا

خوبرویان وفا پیشه شرارت کردند

... خار عشق تو گل و یاسمنم

سفر کوی خرابات فنا ت

عاقبت برد بسوی وطنم ...

... هر دو از آتش او مشتعلیم

آن سفر کرده که دل همره اوست

غیر ما نیست که دنبال دلیم ...

... آب اثبات خودی منبع او چشمه نفی

نان الا طلبی معدن او سفره لاست

زن در نیستی ای طالب هستی که عدم ...

... همچو ما باش که بعد از سیران و طیران

سفر اندر وطن و زاویه بال عنقاست

پیکرم دایره دور و دلم نقطه عشق ...

... واحد اول اقلیم ازل ملک اله

که بشر راست درو راه اگر کرد سفر

سفر ثانی در سیر من الله الیه

که ولایت را تکمیل صعودست و سیر ...

... ز فرق اول تا حد فرق بعد الجمع

نمود چار سفر قطب ثابت سیار

رساند حد کمالات ختم را احمد ...

... مطلوب گشته باز طبکارم

سلاک راست چار سفر من خود

عمریست در کشاکش اسفارم

سیر منازل سفر ثانی

بیرون بود ز حیز گفتارم ...

... یافت ز بحر یقین گوهر دریای من

دل که خدا جوی شد کرد سفر از وطن

جان شد سر تا بپای رست از اوصاف تن ...

... مرا زین بحر امکان گذر نیست

ولیکن چاره یی از این سفر نیست

می استی ناخدای قلزم روح ...

سفر چارست بر گو آن کدامست

الیه و منه هر یک را چه نامست ...

... الی الله نام این سیرست مطلق

خدا شد پس ز خود در خود سفر کرد

مسمایی بهر اسمی نظر کرد ...

خدایا نفس ما را راهبر کن

سر و سرخیل ارباب سفر کن

مر این مرغ همم را بال و پر ده ...