... چه باشد گر ستمکاری نباشد

مرا گویی که در بستان این راه

گلی بی زحمت خاری نباشد ...

... چون پای غم تو در میان آمد

در راه تو کارها بنامیزد

چونان که بخواستم چنان آمد ...

... که نوک خار و برگ گل نرستند

کرا در باغ رخسارت بود راه

از آن دلها که در زلف تو بستند ...

... گه گه به طعنه طال بقایی زدی مرا

واکنون چو راه دل بزد آنهم نمی زند

کی دست دل کنون در شادی زند ز عشق ...

... آزادگان روی زمینش رهی شوند

گر راه سرکشی و تکبر رها کند

از کام دل رها کندش دست روزگار ...

... پیش کین رهبران رهت بزنند

راه بتخانهای آزر گیر

... بجز غم می نبینم ساحل خویش

به راه وصل می پویم ولیکن

همه در هجر بینم منزل خویش ...

ترا من دوست می دارم ندانم چیست درمانم

نه روی هجر می بینم نه راه وصل می دانم

نپرسی هرگز احوالم نسازی چاره کارم ...

... یا کیم تا که حدیث لب و خال تو کنم

کس به درگاه خیال تو نمی یابد راه

من چه بیهوده تمنای وصال تو کنم ...

... از غم خود شادمانی می کنم

در همه راه تمنا کردمی

بر سر ره دیده بانی می کنم

... در کار تو جان را به جفا نیست گرفتیم

در راه تو رخ را به وفاراست نهادیم

در آرزوی روی تو از دست برفتیم ...

... چو در عشق تو سخت افتاد کارم

تونیز این راه بی رحمی رها کن

... چو یافت موی تو در کوی دلبری امکان

چو یافت روی تو در راه عاشقی تمکین

ز جزع حاصل در حال شد روان پیدا ...

... وعده داد دهی و همه بیداد کنی

شد فراموش مرا راه سلامت ز غمت

چو شود گر به سلامی دل من شاد کنی

... حکمش به عمل باز برد عامل جان را

گر باره کشد راعی حزمش نبود راه

جز خارج او نیز نزول حدثان را ...

... پر باز کند کرکس ترکش طیران را

گاهی ز فغان نعره کند راه هوا گم

گه نعره به لب درشکند پای فغان را ...

... به نیمه باز قضا می فروخت اجری را

زهی روایح جودت ز راه استعداد

امید شرکت احیا فکنده موتی را ...

... حق همی داند بری الساحتم من کل باب

بر پی صاحب غرض رفتم بیفتادم ز راه

آن مثل نشنیده ای باری اذا کان الغراب ...

... همی به پشت چو کشتی سفر توانم کرد

که راه وادی دشوار و عبره چون دریاست

چنان مدان که تغافل نموده باشم از آن ...

... آنکه بدو قایمست ذات من این است

راه حوادث بزد رزانت رایش

خلق چه داند که آن چه رای رزین است ...

... در بازی اول قدرش گوید ماتست

در خدمت میمون تو گو راه وفا رو

آنرا که ز سیلی قدر بیم وفاتست ...