... همه با میل و تخته خاکند

همه در راه حکم خود رایند

به سر من که ژاژ می خایند ...

... درشو و آی این دوازده برج

نظر سعد راه تسدیس است

وآن دگر نحس راه و تسلیس است

... نهمین جای ملت و دین است

سفر و راه و کیش و آیین است

دهم از مادران نهند شمار ...

اختراعی چنین هرآنکه نهاد

راه در داد و لیک در نگشاد

خلق را جمله کرد سرگردان ...

... بنگر ایوان این کتاب به جان

زانکه از راه دیده این نتوان

در عدد گرچه پر ملک فلکیست ...

... رسانیده ام سخن به کمال

می بترسم که راه یافت زوال

چون به غایت رسد سخن به جهان ...

... بر عاقل کم از هبا باشد

پیر باید که راه دیده بود

تا بر عقل برگزیده بود ...

... پیر ملت نه پیر چار گهر

چون براهیم پیر ملت بود

تختش از صدق و تاج خلت بود ...

... نه سزاوار عالم جانست

رمه راهیست از سرای فنا

خلق را سوی کشت زار بقا ...

... خبه از هیضه وز شره ناهار

گر ترا برگ راه مرگ بود

بر دلت قلب مرگ برگ بود ...

... گر به عقبی ترا بدی زر و سیم

راه عقبی ترا بدی تسلیم

ور ترا رای مشورت برگست ...

... دیده عقل دار در احمد

تا ز راه لحد رسی با حد

احد اندر لحد چو جایت ساخت ...

... ساز کشتی به بحر در خله کن

ذره ای صدق به که اندر راه

بجز از صدق نیست هیچ پناه ...

... شیر گیرد به کمترین روباه

به اقلی بسنده کن در راه

چند از این باقلی کرمک خواه ...

... هیچ دانی که ذات او بر چیست

راه بر دم زن درین منزل

آن چنان سخت شد ز سستی دل ...

... مفتادت چو من خریداری

هیچ فاسق مرا ز راه نبرد

زاهدی کرد گردنم را خرد ...

... وانکه نشنید خیره ما را چه

ما نمودیم راه رشد و نجات

ختم کردیم بر نبی صلوات ...

... آن بدین غمز خواجگی جوید

وین بدین رمز راه دین پوید

شرع چون صبح صادق آمد راست ...

... انبیا روح این و آن خوانند

آنکه سی روزه راه ماه بود

شرع را زان فلک چه جاه بود

اینک اقلیم بیم و امیدست

خود یکی روزه راه خورشیدست

گر زیم بعد از این نگویم من ...

... خالق غیب دان گواه من است

کین ره شاهراه و راه من است

بس کنم قصه و دعا گویم ...

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم ...

... اگر مستی تو پاکوبان همی پری بیابان را

اگر هوشیار می ترسی که راه کعبه پر خاراست

ترا یک حج بود سالی ولی در کوی یار ما ...

... محیی با این زندگانی گر گمان داری که تو

راه حق رفتی یقین میدان نه فکر باطل است

... خانه آب و گل به خود زاری

این روش راه نازکان آمد

محیی آثار قدرت حق دید ...

... سینه پر سوز و چشم اشکبار من نگر

شکر کن محیی که در راه تو خاری بیش نیست

هر طرف صد کوه غم در رهگذار من نگر