... شاه در حال سوزن خود را

بی توقف فکند در دریا

بانگ کرد و بماهیان فرمود ...

... گوش بگشاید وزجان شنود

ماهیان را حیات از دریاست

خاکیان را ز خاک نشو و نماست

قبلۀ ماهیان بود دریا

کعبۀ خاکیان که و صحرا ...

... همه را عاقبت نجات از اوست

بعد از آن قطره ات شود دریا

فارغ آیی ز زیر و از بالا ...

... کی ز بادی چو که کهی جنبد

حرف چون کوزه است و سر دریا

بحر از کوزه چون شود پیدا

کی در این مشگ گنجد آن دریا

کنگ ازان شد ز وصف حق گویا ...

... زان گذارش تو عین او گردی

موج دریای عشق هو گردی

عین معنی شوی رهی ز صور ...

... چشم بگشا ز جان و دل کن فهم

که چه درهاست این از آن دریا

غیر این در مجوی ای جویا ...

... در سر هر یک خیال آن که با من مایل است

گرچه در دریای عرفان هست کشتی ها روان

هر که زین دریا نشانی می دهد بر ساحل است

ذوق دل بخشد سخن های همام از بهر آنک ...

... عقل و جان هر که کند پیشکش دلبر خویش

گوهر و لعل به دریا و به کان می بخشد

صفت روی دلارام کنم کاو دارد ...

... تا نیاید گوهر وصلت به دست

آب چشمم همچو دریا می رود

ز آتش هجران او هر صبح دم ...

... نور توفیقش به سوی چشمه حیوان کشید

آرزوی آب شیرین بافت در دریا صدف

ابر نیسانی به دوش از بهر او باران کشید ...

... گر به سوی تو بود میل افاضل چه عجب

جوی ها را همه آهنگ به دریا دیدم

از نعم گفتن تو سایل انعامت را ...

... حی و قیوم و مبدع اشیا

ای ز فیض تو شبنمی دریا

واحد بی شریک و همتایی ...

... هستی ممکنات ازو پیدا

گشت چون نقش موج بر دریا

نقش این موجهای هست نمای ...

... مبدعی عالمی توانایی

که ز یک قطره ساخت دریایی

مبدع الروح منشیء الانسان ...

... کشتی فکر مردم دانا

کی رسد با کنار ازین دریا

پیش دریای حکمت یزدان

قطره یی نیست دانش انسان ...

... مذهب عقل نیست جز تنزیه

آدمی ز آفتاب و از دریا

عظمت دید و فیض و نور وعطا ...

... کی بود لایق تو وصف کسی

کوزه یی چون زنند در دریا

قلقلی زان می شود پیدا ...

... رستخیز آمد و طوفان ملامت برخاست

غم مستغرق دریا نخورد بر ساحل

از کسی پرس که هم بستر خوابش دریاست

کس نداند که مرا با تو چه کار افتاده ست ...

... به غمزه آفت خلق جهان است

به رشک آمد صدف در قعر دریا

از آن دردانه ها کش در دهان است ...

... کشتی یی گر در محیط افتاد و سیری کرد کرد

تخته یی از موج دریا بر کناری رفت رفت

گر مرا او با رقیبش در مقامی دید دید ...

... اگر در دوست مستغرق نباشی

ز تو قطره به دریا در نگنجد

به احباب محقق التجا کن ...

... عشق بر هر طرف از مملکت دل که زند

همچو موجی ست که دریا به کنار اندازد

عاشق آن است که گر بر سر کویش محبوب ...

... هر دو یک جوهر و یک معدن پاک اند اما

در ز دریا و نزاری ز قهستان خیزد

... نباشد چون لبش لعل بدخشان

چو دندانش در دریا نباشد

سیه چشمان فردوس برین را ...

... به طوفانت دهد تسلیم و وز تکلیف برهاند

در آن کشتی نشین یارا در آن دریای بی پایان

که نه بیمش ز طوفان است و نه موجش بگرداند

نه بر ساحل نه بر دریا قضا دیگر نخواهد شد

توکل بر خدا چون ناخدا کشتی فرو راند ...

... هر که دارد سینه پرگوهر مقام

چون صدف در قعر دریا می کند

پای در ره نه نزاری مردوار ...

که دیده ست چشمی که دریا بود

همه گرد دریا ثریا بود

که دیده ست بحری که پیرامنش ...