... کردیم عمر خویش چو گل صرف رنگ و بوی

زاد رهی که بود برای سفر نماند

فانوس کرده در ته دامن چراغ را ...

... گره چون غنچه بر پیشانی سایل نمی باشد

نظر بر سفره منعم ندارد مفلس قانع

ز دریا شکوه هرگز بر لب ساحل نمی باشد ...

... گره وا کردن صاحب کرم مشکل نمی باشد

چو باد صبحدم دارند سودای سفر بر سر

به گلزار جهان یک سرو پا در گل نمی باشد ...

آمد بهار و رفتن خود را خبر نداد

با ساکنان باغ ندای سفر نداد

هر نخل آرزو که نشاندیم بر زمین ...

... شبنم وداع کرد و به ما چشم تر گذاشت

ما را به غیر آبله زاد سفر نداد

اقبال را خریدم و بی زر فروختم ...

... گر بود جا به صف بی خبران ما را بس

سیدا از سفر عمر کسی آگه نیست

به شتاب آمدن آب روان ما را بس

... خواب آسایش من هست به زیر پر خویش

زاد راه سفر ملک عدم ایثار است

در چمن دوخته گل چشم به مشت زر خویش ...

... ایستاده من در خدمتش چون غنچه سامان در بغل

در جستجویش کرده ام آماده اسباب سفر

از اشک آبم در گلو وز داغ دل نان در بغل ...

... سیدا باغ بهار خویش را دادم ز دست

چو نسیم صبح در فکر سفر افتاده ام

... اشک حسرت شدم از چشم زلیخا رفتم

سیدا رخت سفر از سر آن کو بستم

در جگر نیشتر و آبله بر پا رفتم

... تحفه یی امروز بهر اهل درد آورده ام

خاطری دارم غبارآلود از رنج سفر

گردبادم پیکری در زیر گرد آورده ام ...

... به جستجوی او گردم به یک دم گرد عالم را

غبارآلوده گردد مهر هنگام سفر از من

مرا از مادر ایام پندی هست در خاطر ...

... ز معشوقیست تمکین وز عاشق گرد سرگشتن

ز تو ایستادگی ای سرو چون قمری سفر از من

تو و چون جام می خرم من و چون گل دل پاره ...

نوخط من ز سفر تا به وطن آمده ای

سرمه چشمی و در دیده من آمده ای ...

... عرق آلوده چو شبنم به شتاب آمده ای

می رسی از سفر و خط مبارک داری

جان فدایت که رسولی به کتاب آمده ای ...

تا تو ای یوسف مصری ز سفر آمده ای

نور چشمی و در آغوش نظر آمده ای ...

... سیدا شام و سحر فاتحه خوان بهر تو بود

لله الحمد سلامت ز سفر آمده ای

... به جسم لاغر من پیچ و تاب انداختی رفتی

شتاب آلوده وقت صبحدم رخت سفر بستی

به جانم همچو سیماب اضطراب انداختی رفتی ...

... روزی شود خدای کند از مجاوران

زاد سفر ز سفره تو دارم آرزو

ای منزل تو پشت و پناه مسافران ...

... که سازد دمی گرم آرامگاه

نشسته ز رخ گرد راه سفر

نکرده به بالین راحت گذر ...

... بجستند از جا چو ببر بیان

بگفتند اگر زین سفر سرکشیم

لباس نکونامی از برکشیم ...

... آسمان حلقه فتراک بود صید مرا

لامکان منزل سهم سفر هوش من است

شفق از رنگ رخ مهوش من خاسته است ...

... چون نگه تا می روی پیش نظر معموره نیست

رخت هستی بسته یی در این سفر معموره نیست

از رباط تن چو بگذشتی دگر معموره نیست ...